Watervallen van Iguaçu

“Poor Niagara!” Dat was de spontane reactie van Eleanor Roosevelt, vrouw van de toenmalige Amerikaanse president Franklin Roosevelt, bij de eerste aanblik van de Iguaçu-watervallen. Niet verwonderlijk, want ten aanzien van de Iguaçu-watervallen verzinken die van Niagara in het niets. Soms worden ze wel eens de ‘Niagara on Viagra’ genoemd.

Ze liggen op de grens tussen Brazilië en Argentinië en staan op de werelderfgoedlijst van Unesco. De 275 watervallen van Iguaçu behoren dan ook tot dé toeristische toppers van beide Zuid-Amerikaanse landen.

De watervallen strekken zich uit over een breedte van drie kilometer en hebben een gemiddelde hoogte van tachtig meter. De Iguaçu-rivier stort er zich met een overweldigende kracht in de Paraná-rivier. Maar het indrukwekkendst is de zogenaamde ‘garganta do diabo’ ofte duivelskeel. Die (bijna) cirkelvormige waterval kan je bereiken via het circa één kilometer lange wandelpad ‘Trilha das Cataratas’.

Ideale uitvalsbasis

Je kan de watervallen zowel langs Braziliaanse als Argentijnse zijde bezoeken. Aan beide kanten zijn ze omgeven door een nationaal park, maar het zicht op de watervallen is totaal anders. Zo zie je langs Braziliaanse zijde het water aan de overzijde van de kloof de diepte instorten, je krijgt er een panoramisch beeld van het natuurgeweld. ’s Morgens is het zicht er prachtig, vooral als er door toedoen van de zon regenbogen verschijnen. Een bezoek langs Argentijnse zijde is dan weer aangeraden om met een bootje tot vlakbij het natuurgeweld te varen. Zo kan je het spektakel van dichtbij meemaken en de kracht van het water aan den lijve ondervinden.

Uitvalsbasis voor een bezoek aan de watervallen is het Braziliaanse Foz do Iguaçu, een stad aan het drielandenpunt Brazilië-Argentinië-Paraguay. Daarnaast vormt het stadje Foz do Iguaçu een ideale uitvalsbasis voor een bezoek aan de Itaipu-stuwdam. Als één van de grootste waterkrachtcentrales ter wereld levert hij zo goed als alle energie voor Paraguay en meer dan een vijfde van de energie voor Brazilië.

De ontstaanslegende

Volgens een Indiaanse legende is de waterval van Iguaçu het gevolg van een scheur in het aardoppervlak. Die kwam er door de toorn van de god M’Moy. Hij was namelijk verliefd op Naipi, de beeldschone dochter van het stamhoofd van de Guarani-indianen. Maar een jonge krijger uit de stam, Taroba, was ook verliefd op haar. Hij ontvoerde haar en vluchtte met haar over de rivier. Op het moment dat de god dat ontdekte, veranderde hij in een grote slang en zette de achtervolging in. De god vond de twee geliefden en veranderde Naipi in een steen en Taroba in een boom. Zodat ze elkaar eeuwig zouden moeten aankijken zonder elkaar te kunnen aanraken. Daarnaast veroorzaakte hij de enorme scheur in het oppervlak: de Iguaçu-watervallen.

Tot daar de legende. In werkelijkheid zijn de watervallen ongeveer 120 miljoen jaar geleden, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van vulkaanuitbarstingen, gevormd. In 1542 zijn ze ontdekt door de Spanjaard Alvar Nuñes Cabeza de Vaca.

Nieuw wereldwonder

Rondom de watervallen ligt een groot natuurpark met meer dan 2700 plantensoorten. Ook zeldzame dieren, zoals de reuzenotter, de tapir en de kaaiman, leven in het park. In de onmiddellijke omgeving ligt het vogelpark ‘Parque das Aves’ met achthonderd vogelsoorten. Tropische vogels leven er in kooien, al zijn die wel in een erg natuurlijke omgeving gebouwd. Soms mogen bezoekers in de kooien rondwandelen.

Momenteel dingen de watervallen mee naar de titel van natuurlijk wereldwonder. Om verkozen te worden zijn twintig miljoen stemmen nodig. Daarom heeft een privé-organisatie een site om te stemmen opgezet.

Meer weten over de motivatie voor opname op de werelderfgoedlijst? Klik hier.