Zijn de mannenmodeshows met uitsterven bedreigd?

Heel wat grote labels stuurden het afgelopen seizoen hun kat naar de mannenmodeweken. Budgettaire uitdagingen zorgen ervoor dat de voorstelling van de mannencollecties steeds vaker gebundeld worden met de vrouwenshow, ookal riskeert de mannenmode in dat geval nog aan impact te verliezen.

De mannenmodeweek van Parijs eindigde gisterenavond met een knettergekke show van Thom Browne. De Amerikaanse ontwerper liet jongens verkleed als meeuwen en papegaaien met de armen fladderen door een donkere loods aan de rand van de Périphérique. In het midden van de vierkante, met zwart zand bestrooide catwalk stond een zilveren palmboom, en in de schaduw daarvan twee dozijn gemaskerde surfers in ouderwetse badpakken.

Op de soundtrack: God Only Knows van de Beach Boys. Als in: god weet wat er staat te gebeuren met de mannenmodeweken.

Het was een merkwaardig seizoen, gemarkeerd door afwezigheid. In Londen schrapten zowel Burberry als Tom Ford hun shows. Burberry gaat zijn mannen- en vrouwencollecties voortaan samen showen, tijdens de veel grotere modeweken van september en februari.

Zonder Burberry, het enige grote Britse luxemerk, verliest de nog piepjonge mannenmodeweek van Londen zijn locomotief. Er wordt in de coulissen gefluisterd dat Londen Collections: Men op termijn zou versmelten met de damesmodeweek.

Milaanse modeweken geamputeerd

In Milaan annuleerden maar liefst tien merken hun catwalkshows. Daaronder grote namen als Bottega Veneta, Calvin Klein, Ermenegildo Zegna, Cavalli, Brioni en Corneliani. Bottega Veneta viert dezer dagen zijn vijftigste verjaardag en plant een groots opgezet spektakel tijdens de damesweek in september. Brioni onthult het debuut van zijn nieuwe creatief directeur tijdens de Parijse coutureweek. Bij Zegna is het wachten tot januari voor de reveal van Alessandro Sartori, die bij dat merk Stefano Pilati vervangt. Calvin Klein, dat zijn mannen in Milaan toont en zijn vrouwen in New York, heeft onlangs ontwerpers Italo Zucchelli en Francisco Costa wandelen gestuurd, en bereidt de komst voor van een nieuwe creatief directeur, die beide lijnen gaat ontwerpen. Waarschijnlijk wordt dat Raf Simons. Intussen neemt CK een break van de catwalk.

Resultaat? MFW leek vorige week geamputeerd. De organisatoren probeerden de gaten te vullen door shows te financieren van een handvol kleine, beloftevolle jonge merken, zonder veel succes (al zagen we leuke shows van het Italiaanse Sunnei en het Maleisische Moto Guo).

Vanaf volgend jaar combineert ook Gucci zijn mannen- en vrouwenshows tijdens de damesweek, en zo riskeert Milaan-voor-mannen helemaal leeg te bloeden. Dan blijven in feite alleen Prada en Versace als blockbustershows over (Dolce e Gabbana en Giorgio Armani zijn, zeker op creatief gebied, al lang niet meer essentieel).

Op de laatste dag van MFW stond dit seizoen welgeteld één show geprogrammeerd, die van Armani. Het merk blijft een machtige adverteerder, en kan daardoor de volledige persmeute een extra dag in Milaan gegijzeld houden. Maar hoe lang nog?

PFW kwam dit seizoen traag op gang, maar sloot gisteren toch nog af in schoonheid, met uitstekende shows van behalve Thom Browne ook Lucas Ossendrijver voor Lanvin (sjofele bergbeklimmers) en Paul Smith (een regenboog als catwalk), plus jongere labels als Sankuanz (een Chinese ontwerper, collectie met een NASA thema) en Off-White (het label van de creatief directeur van Kanye West). Eerder op de week zorgde Dries Van Noten voor het hoogtepunt van het seizoen.

Business as usual in Parijs

In Parijs stelt de mannenmode het nog relatief goed, en de sfeer was er een van business as usual. PFW moest het gisterenavond voor de tweede keer stellen zonder traditionele afsluiter Saint Laurent (het merk lanceerde vorige week wel de eerste advertentiecampagne onder het bewind van Anthony Vaccarello, de nieuwe Belgische ontwerper, met modellen zonder kleren), en dit keer was ook Raf Simons afwezig (verkast naar Firenze). Maar daar tegenover stond dan weer de catwalkpremière, vorige woensdag, van Balenciaga voor mannen (de Belgische en Nederlandse pers was er niet welkom). Berluti, voorlopig ontwerperloos, verving zijn show door een reusachtige pool party met opblaasflamingo’s en champagne à volonté.

Parijs heeft de big guns (Louis Vuitton, Hermès, Dior Homme, Givenchy, Kenzo), gerespecteerde independents (Dries Van Noten, Sacai), maar ook de aflossing van de wacht (Franse merken als Ami, Officine Générale of Etudes, Amerikanen als Hood By Air of Off-White, Japanse labels als Facetasm, Christian Dada en White Mountaineering — van jonge Belgen, daarentegen, is er geen enkel spoor meer. De gouden periode van de Belgische mode lijkt voorbij).

Toch is de kans groot dat ook Parijs in de toekomst mannenshows verliest. De modesector kampt met tegenvallende omzetcijfers (terrorisme, slecht weer, Brexit, et cetera), en de mannenmode blijft in vergelijking met de damesmode klein bier — ondanks het feit dat de mannenmode al jaren sneller groeit. De mannenmode krijgt sowieso minder aandacht (op sociale media, in de pers), en dus zijn de mannenmodeweken vanuit marketingperspectief minder waardevol.

Aanmodderen

Een défilé organiseren kost een fortuin. Zeker voor een luxemerk, dat zich imagogewijs geen prutswerk kan veroorloven. Bovendien zijn shows minder efficiënt dan vroeger. Modeliefhebbers willen hun kleren liefst vers van de catwalk, en de gulzige sociale media hebben veel meer nodig dan twee shows per jaar. Zogeheten influencers, die op Instagram en Snapchat pronken met hun handtassen, zijn ook niet goedkoop.

Maar er zit blijkbaar geen rek meer op de marketingbudgetten van de luxe. Alles wordt in vraag gesteld. En dus ook shows en modeweken. Van twee shows één show maken is financieel voordelig. Ook al riskeert de mannenmode in dat geval nog aan impact te verliezen.

Dit jaar moddert iedereen maar wat aan. Labels van Prada tot Sacai toonden tegelijk met hun mannencollecties de precollecties voor dames. Givenchy stuurt al enkele seizoenen de couturecollectie mee over de mannencatwalk. Julien David, een in Japan gevestigde Fransman, toonde mannen en vrouwen tijdens de mannenweek, en stuurt in september zijn kat naar Parijs.

Van een echte merger is nog geen sprake, en de vraag is maar of je straffeloos van twee fashion weeks één fashion week kunt maken? De modeweken voor vrouwen verslaan vergt van journalisten nu al bijna bovenmenselijke krachten (het hele damesseizoen van New York tot Parijs duurt een week of vijf, de mannen zijn rond in een dikke twee weken). De damesweken nog uitbreiden en meer volproppen, lijkt nauwelijks mogelijk. Al gebeurde het tot vorig jaar wel in New York.

De mannenmodeweken afschaffen zou jammer zijn: ze zijn gewoon veel leuker. Er heerst meer camaraderie (iedereen kent iedereen), en er is minder hysterie. Er wordt al wat vaker gelachen. Zoals gisterenavond, met die onnozele fladderende uilskuikens bij Thom Browne.

(Jesse Brouns)