Naast shows tijdens de reguliere modeweken en de coutureweek presenteren een aantal luxehuizen ook jaarlijks een cruisecollectie, geĂŻnspireerd door een reisbestemming die doet dromen.
Dat Max Mara voor het Gulbenkian koos, is geen toeval. Tijdens een bezoek aan het museum een jaar eerder ontdekte artistiek directeur Ian Griffiths er het portret van de Portugese dichter en activiste Natália Correia, die in het midden van de twintigste eeuw in het centrum van Lissabons society stond. Haar Antologia de Poesia Portuguesa ErĂłtica e SatĂrica werd door de autoriteiten van haar tijd als moreel verwerpelijk beschouwd. Ze richtte ook Bar Botequim op, een intellectueel salon. Correia werd Griffiths inspiratie en muze voor deze collectie, “al heeft ze zelf altijd de titel van muze verworpen”, zegt de designer. “Ze weigerde om gemarginaliseerd of gecontroleerd te worden. Haar taal en houding tegenover liefde en passie hebben iets heel wulps en sensueels, zonder schunnig te worden.”
Wat is er meer sexy dan jezelf kunnen zijn?
Ian Griffiths
Ook in haar kleding speelt Correia haar vrouwelijkheid uit met kokerrokken, zwierige jurken en ontblote schouders. Een sexyer beeld dan wat we van Max Mara gewoon zijn. “Sexy is weer in de mode,” zegt Griffiths, “en wat is er meer sexy dan jezelf kunnen zijn? Dat gevoel van empowerment, van zelfvertrouwen dat je krijgt door de kleren die je draagt, is altijd een van de basisprincipes van Max Mara geweest.”
Elders verwijst Griffiths naar de meer traditionele, Portugese klederdracht met levendige, ietwat naïeve prints van hartjes en duiven. De tekeningen refereren aan een lokale, volkse traditie waarbij jonge meisjes liefdeszakdoeken, oftewel Lenços de namorados do Minho, borduren om zo het hart van hun geliefde te veroveren. “Het resultaat is een nieuw soort vrouwelijke moderniteit, met een vleugje volkscultuur”, aldus Griffiths.
Dior trok naar de majestueuze Plaza de España, in het hart van Sevilla, voor een eerbetoon aan de geschiedenis van Andalusië en de virtuositeit van zijn artiesten en ambachtslieden. Centraal in de collectie staat Carmen Amaya, ook La Capitana genoemd, een van de bekendste flamencodanseressen ooit en de eerste vrouw die in de jaren vijftig al een mannenpak droeg om flamenco te dansen. Ook de flamboyante hertogin van Alba, overleden in 2014, was een bron van inspiratie voor designer Maria Grazia Chiuri. De hertogin, ooit de rijkste vrouw van Spanje, weigerde naar verluidt model te staan voor Picasso, had meer adellijke titels dan Elizabeth II en reed het liefst van al paard met Jackie Kennedy, gekleed in een kort jasje met hogetaillebroek en een brede hoed.