Tijd voor iets anders: de verrassende hobby’s van modeontwerpers

Zo begeesterd als ontwerpers en ondernemers in de mode zijn door hun vak, zo vaak houden ze er nog andere, soms erg verrassende passies op na. Zes hobby’s als voeding voor lichaam en geest.

‘Alles is begonnen met de opleiding tot imker die An (Vandevorst, red.) een tijdje geleden ging volgen. ‘Misschien kan ik dan honingpotjes gaan maken’, zei ik voor de grap, maar toen ik vorig jaar het Instituut voor Kunst en Ambacht Mechelen bezocht was ik verkocht. De sfeer in dat glasatelier, de ovens, de breekbaarheid van het materiaal, de mogelijkheid om te spelen met vorm, transparantie en glans – het was echt een coup de foudre.

Een deel van de aantrekkingskracht is dat ik volledig van nul moet beginnen met een onvoorspelbare materie. Als modeontwerper kan ik me misschien wat makkelijker voorstellen hoe je een object creëert uit een gloeiend hete bol vloeibare massa, maar dat wil niet zeggen dat ik er al greep op heb. In keramiek kun je nog met je handen wroeten, met vloeibaar glas ben je volledig aangewezen op je blaaspijp, je adem en draaibewegingen. Hoe dan ook wordt het een werk van lange adem: een volledige opleiding kost zeven jaar, en dan kun je nog niet alles.

Voorlopig mislukken de meeste van mijn opdrachten, maar dat vind ik wel leuk. Opnieuw moeten beginnen, jezelf wijsmaken dat het nu wel zal lukken, uitzoeken hoe je het dan wel moet aanpakken: dat staat haaks op het idee dat alles wat we doen meteen vruchten moet afwerpen. Met glasblazen is dat uitgesloten, het is pas wanneer je de materie helemaal op de juiste manier behandelt en bewerkt dat je iets van een resultaat begint te zien. Laat je een steek vallen, dan breekt ze. Een leerproces waar ik met volle teugen van geniet. Iets leren zonder dat er een deadline of stress bij komt kijken, dat is bevrijdend.

Hoe langer ik ermee bezig ben, hoe meer ik ervan droom om er ooit meer van te maken dan een hobby. In de Brico en op rommelmarkten betrap ik mezelf erop dat ik lampen in alle mogelijke vormen bestudeer, noem me dus maar gerust verslaafd.’ (lacht)

afvandevorst.be, ikamechelen.be

‘De modewereld is een hectische sector die veel van je vergt. Tussen de praktische beslommeringen door moet je creatief zijn, terwijl ik naast mijn label Magdalena ook de boetiek Garde-robe nationale uitbaat. Bovendien gaat alles steeds sneller en is altijd bereikbaar zijn nu de norm. Iets dat ik alleen maar volhoud door op tijd en stond te vertragen en rust te creëren in mijn hoofd. Toen een vriendin me enkele jaren geleden voorstelde om in Antwerpen een gongmeditatie van de Britse gong master Mark Swan bij te wonen, heb ik dan ook niet geaarzeld. Dat ik moe gewerkt was speelde een rol, maar ik wilde het op z’n minst een kans geven.

Die eerste kennismaking was een openbaring, alsof ik op zee dobberde op een luchtmatras en het galmen van de gong me meevoerde naar een andere wereld. Het vreemde is dat je zelf niets hoeft te doen bij zo’n klankbad: je ligt neer in een dekentje, en vervolgens brengen de vibraties van de geluidsgolven je hersenen in een staat van meditatie en rust. Eigenlijk doet je lichaam dus al het werk. Toen ik die eerste keer wakker werd, was ik onder de indruk van het effect: ik voelde me een stuk lichter en rustiger, en de dagen nadien had ik energie te over en kon ik dubbel zo helder nadenken. Ik snapte er niet veel van, maar er was echt iets gebeurd met me.

Ondertussen heb ik zelf twee gongs en trek ik wekelijks twee keer een uur uit om thuis te mediteren, momenten van stilte en ontspanning die me enorm helpen om alles rond te krijgen op professioneel vlak. Ik heb in Groot-Brittannië ook een opleiding tot gong master gevolgd bij Mark Swan, zodat ik zelf geluidsmeditatie kan geven en mijn ervaring kan delen met anderen. Gelukkig heeft de wetenschappelijke wereld steeds meer aandacht voor klankbaden. Iedereen zoekt op alle mogelijke manieren naar rust, maar voor veel mensen heeft geluidsmeditatie toch nog iets zweverigs.’

magdalenacollection.be, garde-robe-nationale.be

‘Ik had rond mijn 25ste nood aan een time-out. Ik was op mijn 17de op de Antwerpse Modeacademie beland en had nadien meteen van de realiteit geproefd bij Givenchy, Alberta Ferretti en Ann Demeulemeester – ik moest alles even op een rijtje zetten. Ik wilde die periode ook gebruiken om de gitaarlessen uit mijn kindertijd weer op te pikken met een privéleraar, maar dat is niet echt gelukt: Rafael (Van Mulders, red.) en ik werden verliefd op elkaar en daarmee hielden de lessen op. (lacht) Op zijn aanraden ben ik wel beginnen zingen, iets wat ik vroeger alleen voor mezelf deed. Daarna hebben we vrij snel ook een groep opgericht.

Tien jaar toneelspelen heeft ervoor gezorgd dat ik me thuis voel op het podium. Ik kan geen noten lezen, maar daardoor ben ik eens zo vrij. In de mode kan ik mijn kennis niet meer uitschakelen, in de muziek werk ik puur op buikgevoel en in wisselwerking met Raf. Hij speelt gitaar, piano en drums, ik lever de Engelstalige teksten en de melodie. Voor mij lijken liedjes op kledingstukken: ik zie ze als het ware in mijn hoofd, en net als mijn collecties vertellen ze een verhaal dat volledig uit mezelf komt. Verder houden we allebei van rock- en folkmuziek uit de jaren zestig en zeventig en proberen we zo authentiek mogelijk muziek te maken, met analoge instrumenten.

We treden op in cafés en zaaltjes wanneer we er tijd voor hebben, wat niet zo evident is. Deze zomer hebben we wel in de studio gezeten, zodat je ons binnenkort op kanalen als Spotify kunt vinden. Daarnaast maken we ook muziek bij de video’s rond mijn modecollecties, maar op dat vlak doen we in de eerste plaats waar we zin in hebben. Muziek draait voor ons puur om het plezier, niets moet.’

sarahdesainthubert.be

‘Ik heb altijd sport nodig gehad om me te ontladen. Ik was geen druk kind, maar ik moest mijn energie wel kwijt door te turnen, zwemmen en tennissen. Na mijn achttiende kwamen mijn studie en mijn eigen label op de eerste plaats, tot ik rond mijn 28ste opnieuw ben beginnen te sporten. Activiteiten als yoga, rollerbladen en trampolinespringen helpen me om serener met mijn werk bezig te zijn en helder na te denken.

Sinds een tiental jaar ga ik gemiddeld drie keer per week fitnessen, het liefst met mijn partner of vrienden. Competitieve toestanden zou ik niet fijn vinden, maar dan kun je elkaar wel aanmoedigen om een extra inspanning te doen. De grootste biceps of de strakste buik hoef ik zeker niet te hebben. Het motiveert me wanneer ik voor de spiegel sta en merk dat al die moeite niet voor niets is, maar het belangrijkste is het mentale aspect. Zelfs op heel drukke momenten zoals de modeweken probeer ik er dus even tussenuit te glippen om te gaan fitnessen. Anders bouwt de stress zich op en wordt alles er alleen maar moeilijker op.

Fitnessen moet in de eerste plaats leuk blijven. Ik zou mezelf dan ook nooit een strak trainingsprogramma opleggen of me vasthouden aan vaste dagen voor mijn been- of armspieren – in mijn vak zijn er al deadlines en verplichtingen genoeg.’

christianwijnants.com

‘Als kotstudent had ik niet altijd de beste eetgewoonten, maar verder ben ik wellicht elke dag van mijn leven met een boterham met confituur begonnen. Thuis maakten mijn mama en oma het voortdurend, wat met al dat fruit in Limburg niet zo vreemd was. Zeker niet in die tijd, want toen waren pekelen, fermenteren, opleggen en zelf confituur maken nog heel gewoon. Met acht kinderen moest er thuis ook hard gewerkt worden aan voorraden om de winter door te komen. Zo heb ik de smaak van confituur maken te pakken gekregen. Door goed te kijken vooral, want mijn mama was iemand van weinig woorden.

Ondertussen hoort het gewoon bij mijn jaarritme. Zodra de lente aanbreekt, begin ik uit te kijken naar alle vruchten waarmee ik aan de slag kan gaan, en eens het mei wordt, ben ik niet meer te houden. Dan trek ik op zaterdagochtend naar de markt om groenten en fruit te kopen, een ritueel dat niemand me kan afnemen, en maak ik minstens om de twee weken enkele potten confituur. Het liefst met abrikozen of frambozen, zolang het maar een beetje zurige fruitsoorten zijn. De winter sla ik over. Dan is het fruit niet zo lekker, en net als met bloemen wil ik geen etenswaren kopen die een te grote afstand hebben afgelegd.

De herinnering aan mijn moeder en grootmoeder speelt zeker een rol, maar het plezier van confituur maken zit ook in de huiselijkheid en eenvoud ervan. Iets kleins doen waarbij je je verstand op nul kunt zetten, alle beslommeringen van het werk verdwijnen en je achteraf meteen kunt genieten, voor mij is dat de hemel op aarde. In mijn stoutste fantasieën start ik op een dag nog een ambachtelijk confituurbedrijf. Dat zal voor na mijn pensioen zijn of zo, maar ik geniet nu al van het idee – een mens moet altijd een droom hebben.’

‘Net als mijn broer ben ik bezeten van muziek’, vertelt Patrick. ‘Het verzamelen van platen begon al in onze kindertijd, toen we als veertienjarigen voor het eerst naar USA Import trokken. Dat was in Antwerpen toen de place to be voor elektronische dansmuziek. Later werkte ik jarenlang bij 5 voor 12, de vzw die in Antwerpen muziekclub Petrol uitbaatte en evenementen als 10 Days Off en De Nachten organiseerde, en vandaag is muziek nog altijd de belangrijkste inspiratiebron voor de collecties van Howlin’.

Alleen met mode bezig zijn zou ons niet gelukkig maken. Enkele jaren geleden hebben we de koppen dus bij elkaar gestoken met andere muziekfanaten, en in 2018 zijn we met z’n vijven het onlineradiostation We Are Various begonnen, een laagdrempelig platform voor artiesten en dj’s uit alle mogelijke richtingen. Waar andere onlinezenders vooral clubmuziek draaien, hoor je bij ons ook genres als folk, jazz, rap en ambient. Ook qua gastdj’s en interviews gaan we zo breed mogelijk, van muzikanten als Mauro Pawlowski en Bent Van Looy tot dichter en performer Andy Fierens.

Voor ons is dit een hobbyproject. Ik maak samen met Jan radiosets onder de noemer Howlin’ Soundsystem, maar verder leggen we geen enkele link naar ons label. Het voornaamste is dat we iets met vrienden doen waar we plezier aan beleven, en dat we dat met anderen kunnen delen. Vandaar ook onze uitvalsbasis in het Pixelcafé in het Antwerpse Fotomuseum, waar mensen onze live-uitzendingen kunnen bijwonen en we regelmatig speciale events organiseren. Vanuit een zolderkamer kun je ook een onlinecommunity van muziekliefhebbers creëren, maar het is nog leuker wanneer je mensen echt kunt samenbrengen.’

wearevarious.com