‘Steeds meer mannen dragen een heup- of schoudertasje om hun spullen in op te bergen’

De handige handtas blijft vooralsnog een vrouwending. Maar er is verandering op komst’, voorspelt Knack Weekend-hoofdredactrice Ruth Goossens.

Terwijl vrouwen niet zonder kunnen, zien we mannen zelden met een handtas. Een praktische verklaring is er niet, want afgezien van een beetje make-up, hebben we ongeveer hetzelfde mee te sleuren. Een man met sporttas, boekentas of rugzak kan wel. Al gaan die zelden mee tijdens een avondje stappen of bij een tête-à-tête op restaurant. De handige handtas blijft vooralsnog een vrouwending. Maar er is verandering op komst, met dank aan de hippe festivalganger en zijn buideltasje. Het foute tasje dat zich in de jaren tachtig rond de heupen van toeristen bevond, maakt een triomfantelijke comeback. Aanvankelijk waren het alleen sportieve exemplaren als Eastpak en Dickies, maar ondertussen zien we steeds meer mannen met een luxeversie in leer van Gucci of Off-White.

Ik vermoed dat hij eerder een uitzondering was, maar zolang ik me kan herinneren had mijn stiefvader altijd een mannentasje bij zich. Hij verliet nooit het huis zonder bruine leren pochette. Zijn portefeuille, sleutels en tandenstokers zaten er netjes in opgeborgen. Net als zijn loafers en zijn pardessus hoorde het bij zijn elegante look. Toen de kledingcodes eind jaren negentig losser werden, ging ook mijn stiefvader niet meer elke dag in pak naar het werk. Samen met zijn stropdas verdween de leren pochette uit zijn garderobe.

Maar sinds enige tijd maakt de tas opnieuw deel uit van zijn uitrusting. De klassieke leren pochette verruilde hij voor een sportiever exemplaar met schouderband. En hij is lang niet de enige. Steeds meer mannen dragen een heup- of schoudertasje om hun spullen in op te bergen. Ze moeten ook best veel wegsteken in broek- en vestzakken: portefeuille, sleutels, gsm, earpods. Helemaal problematisch wordt het wanneer de man een verkoudheid heeft en er ook nog een pakje zakdoeken bij moet.

Dat deze nieuwe trend koren op de molen van de luxelabels is, hoeft niet te verbazen. Na de sneaker hopen ze op een volgend item dat ze niet alleen aan vrouwen kunnen verkopen, maar ook aan modegevoelige mannen. De kans dat het Balenciaga-heuptasje of de leren Acne Studios-schoudertas het schopt tot nieuwe it-bag is evenwel klein. Mannen staan nog niet massaal in de rij om zo’n exemplaar aan te schaffen. En de tijden zijn ook veranderd. Waar modeliefhebbers in het begin van de jaren 2000 alle tassen bij naam kenden – Fendi’s Baguette, Balenciaga’s Lariat, Yves Saint Laurents Mombasa of Diors Saddle – verdween de interesse recht evenredig met het toenemende aantal merken en modellen. Slechts enkele, denk aan de Birkin van Hermès of de Chanel 2.55, zijn vandaag nog altijd gegeerde tassen. De tijd dat Fendi gespreid over tien jaar meer dan 600.000 exemplaren van zijn Baguette verkocht, is voorbij. Prêt-à-portercollecties en dus ook de bijbehorende accessoires wisselen elkaar in een rottempo af, waardoor de consument – ongeacht of die nu vrouwelijk of mannelijk is – liever niet het model van vorig seizoen, laat staan dat van vorig jaar wil. Een must-have-exemplaar is vandaag bij voorkeur eentje in gelimiteerde oplage, ideaal om mee uit te pakken op sociale media.