London Fashion Week: look van de dag

Voor zijn collectie voor komende zomer ging J.W. Anderson’s catwalk een andere richting uit. Terwijl ontwerper Jonathan Anderson doorgaans voor een strakke gang als runway opteert, zaten de gasten dit seizoen in een cirkel op plastic stoeltjes. De collectie zelf zweefde overal een beetje tussen. Het kleurenpalet en klokmouwen zorgden voor een nostalgisch jaren zeventig gevoel, maar glanzende stoffen, asymmetrische snits en gekruiste touwtjes gaven de collectie op hun beurt een futuristisch tintje. Dankzij relaxte silhouetten waarbij rokken laag op de taille gedragen werden en stoffen los en lichtjes oversized op het lichaam vielen, is dit Anderson’s meest draagbare en toegankelijke collectie ooit. Zelfs wanneer de rok in kwestie een hoog ‘keukenhanddoek’-gehalte heeft.

Lego blokjes, polkadots, opblaasbare handtasjes, inkleuren op nummer, walvissen en vriendschapsbandjes… Voor spring/summer 2018 keek de Griekse ontwerpster Mary Katrantzou terug naar haar eigen jeugdjaren en speelhoek. Bekend om haar schitterende trompe l’oeil prints, leende dit nostalgische thema zich uitstekend voor een kleurrijke en verfrissende collectie boordevol speelse onschuld.

Deze London Fashion Week toonde de Schotse ontwerper Christopher Kane op zijn best. Terwijl Kane inspiratie putte uit het schijnbaar onschuldige, dagelijkse huishoudelijke leven, is het Kane’s duistere kantje dat de collectie de nodige kracht gaf. De bekende bloemenprints, snoepjeskleuren, ruches en franjes gaven de silhouetten een sexy, vrouwelijk kantje dat net een tikkeltje fout en haast verdorven gaat ogen in combinatie met doorschijnende stoffen en glanzend lakleer. Denk Stepford Wives, maar dan met de vrouw in controle van de afstandsbediening.

De Koreaanse Rejina Pyo staat sinds haar afstuderen van Central Saint Martins bekend om vrouwelijke, volumineuze silhouetten. Ook voor haar spring/summer 2018 collectie was die relaxte vrouwelijkheid overduidelijk aanwezig dankzij draagbare, vloeiende silhouetten. Opvallend waren de kleurrijke pakken die het nieuwe, sterke beeld van de hedendaagse vrouw leken te benadrukken. Geruit, in salie groen of mierzoet snoepjesroze vierden deze kleuren de individualiteit van elke vrouw. En dat is er volgens Pyo één die niet met zich laat sollen.