Juweelontwerper Sébastien Vandekerckhove: ‘Dit label mag best klein blijven.’

Overdag is hij mode-ontwerper, in zijn vrije tijd leeft hij zich uit op metaal. Edelsmeden bleek voor Sébastien Vandekerckhove een fascinerende creatieve uitlaatklep en de perfecte aanvulling op zijn day job. “De wisselwerking tussen verschillende ambachten maakt het interessant.”

“In de modewereld werken is al van jongsbeen af mijn droom, dus ik ben heel gelukkig dat ik nu al tien jaar werk in de sector die ik zo bewonder. Toch kriebelde het al langer om iets van mezelf te hebben, een product dat ik met mijn eigen handen had geschapen. Ik vond juwelen altijd al fascinerend en in tegenstelling tot de mode-industrie zijn juwelen tijdlozer.”

Denk je dat mensen nog echt investeren in een juweel?

Sébastien Vandekerckhove: “Ik denk het wel, maar dat gebeurt wel op steeds oudere leeftijd. Ik ben daarom wel blij met het prijssegment waarin ik zit: het is toegankelijk genoeg voor twintigers, maar toch een kleine drempel die je over moet, waardoor men het sierraad ook naar waarde gaan schatten. Tweehonderd euro is voor heel wat mensen nog veel geld hé, en als ze dat dan bereid zijn om neer te tellen voor één van je stuks dan heb je toch het gevoel dat je iets speciaals mee naar huis hebt genomen.”

Werk je daarom vooral met geel koper en zilver?

Vandekerckhove: “Dat is inderdaad om de prijs wat te drukken. Ik ben wel aan het nadenken over een kleinere, gelimiteerde collectie met goud, maar als beginner vind ik dat persoonlijk niet aan de orde. Ik ben ondertussen al zeven jaar edelsmeden aan het studeren en het blijft me zo ongelofelijk boeien – in de mate dat ik soms bang ben dat er nooit genoeg tijd in de wereld is om alles te leren.” (lacht) “Er kruipt veel passie en tijd in mijn werk, uren die ik eigenlijk niet echt doorreken. Maar goed, dat is een probleem dat heel wat jonge creatievelingen hebben vrees ik.”

Jouw collega-juwelenmaker Melanie Van Dooren zei inderdaad ook dat ze het gevoel had dat de ambacht niet meer echt in waarde wordt omgezet.

Vandekerckhove:“Dat is zeker zo, maar ik denk daar niet te veel over na. Niet alles wat ik creëer moet over de toonbank gaan. Mijn nieuwe collectie is commercieel, maar ik maak daarnaast ook stuks puur voor het creatieve proces, waarbij ik geen rekening hou met prijzen, werkuren of draagbaarheid. Ik wil echt een stukje van mezelf kwijt kunnen in wat ik maak, en ik merk ook dat dat soort creatieve uitspattingen me net energie en inspiratie geven voor juwelen die uiteindelijk wél in de winkel belanden. En soms zijn het net die persoonlijke stuks die succes hebben en worden uitgeleend voor shoots of exposities. Ik wil mezelf zo weinig mogelijk limiteren. Ik hoef geen honderd namebrand winkels over heel de wereld, dit mag voor mij best klein blijven. Ik wil de juwelen altijd zelf met de hand te kunnen blijven maken. Dat vind ik belangrijk.”

Dus het is niet je bedoeling om er ooit volledig van te kunnen leven?

Vandekerckhove: “Ik zou eigenlijk de twee willen blijven combineren met elkaar. Mode is mijn levenslange droom en ik wil dat niet zomaar opgeven. Het is soms een zware business, maar het geeft mij ook veel inspiratie omdat ik naar beurzen ga, trendboeken te zien krijg… en dat geeft me dan ook weer inspiratie voor mijn juwelenlijn. Het is een perfecte wisselwerking gebleken. Als designer is het soms moeilijk om je niet blind te staren op de trends in je sector, op deze manier blijf ik fris voor alles wat ik doe. Natuurlijk zou ik wel graag een béétje meer tijd willen voor het edelsmeden. 50/50 is het droomscenario.”

Zijn er nog andere manieren waarop je je blik fris houdt? Vandekerckhove: “Ik vind dat je in een creatief beroep oog moet hebben voor andere ambachten, want je weet nooit wat voor fusie daar uit voort kan komen. Toen ik via een beurs van de Koning Boudewijnstichting in India was om te bestuderen hoe etnische stammen hun sierraden maakten heb ik daar iemand leren kennen die textiel restaureert; Kenny Damian. We hebben samengewerkt aan een oude leren jas, waar zij borduurwerk en ik koper aan heb toegevoegd. Dat zijn ervaringen die je niet hebt wanneer je enkel in je eigen sector blijft.”

Ik heb het gevoel dat juwelenmaken voor jou meer een creatieve uitlaatklep dan een roeping is? Vandekerckhove: “Eigenlijk wel. Er zijn 1001 dingen die ik nog zou willen ondernemen, zoveel kunstvormen die me fascineren. Mijn vriend is in zijn vrije tijd met keramiek bezig, en wanneer ik hem bezigzie met porselein begint het bijvoorbeeld toch ook te kriebelen.”

Hoe ontstaat een juweel eigenlijk onder jouw handen?

Vandekerckhove: “Ik laat me vooral inspireren door fotografie. Dat kunnen heel uiteenlopende beelden zijn van gebouwen, van bloemen, van mode. Het werk van Hedi Slimane komt vaak terug, omdat hij één van mijn grote voorbeelden is, maar voor de rest gaat het puur om een visuele sfeer die ik probeer te creëeren via een moodboard. Daarna ga ik puur gevoelsmatig met heel rudimentaire stukken metaal dingen samen te stellen, composities te maken die die sfeer benaderen. Dat is een ontzettend intuïtief proces en dat komt volledig uit mezelf. Ik werk niet echt met thema’s.”

Draag je zelf veel juwelen?

Vandekerckhove: (lacht) “Nee, bitter weinig. Ik heb één ketting en twee armbanden. Ik vind sierraden altijd heel mooi, maar gek genoeg nooit bij mezelf.”

Wat voor mensen heb jij in gedachten wanneer je aan het werk bent, wie is de Sebastien Vandekerckhove-klant?

Vandekerckhove: “De ideale klant voor mij is iemand die het juweel niet per se iedere dag wil dragen, of niet het hele setje (armband, ring, ketting, oorbellen) samen koopt. Ik vind het leuk als het iemand is die de juwelen echt op de juiste momenten aandoet. Een vriendin van mij heeft een ring uit de allereerste collectie gekocht en die ring was behoorlijk scherp. Heel wat vrouwen vreesden dat de ring zou blijven haken in breigoed. Voor haar is dat net de ring die ze draagt wanneer ze even geen mama is. Dàt vind ik heel leuk. Die verhalen erachter. Je maakt uiteindelijk dingen die deel worden van iemand zijn of haar leven hé.”