De krokodil heeft weer beet: de nieuwe look van Lacoste

Ontwerpster Louise Trotter gaf Lacoste een make-over. Ze deed dat met een groot hart voor de geschiedenis van het merk en creëerde een look die geschikt is voor het dagelijks leven én het sportveld. En ja: ze pakte zelfs de iconische krokodil aan.

Met haar mannelijke, bijna minimalistische elegantie incarneert Louise Trotter de nieuwe look van het label dat zowel tenniskampioene Venus Williams als Minecraft-spelers AtomicMari en Shubble al wist te verleiden. ‘Voor mij is dit een merk dat zowel de taxichauffeur als de president aanspreekt’, glimlacht de ontwerpster. Ze praat nog steeds met een charmant Geordie-accent, dat ze overhield aan haar jeugd in de buurt van Newcastle in het noordoosten van Engeland. Ze studeerde er design en marketing, en trok begin jaren negentig naar Londen, waar ze het vak leerde bij Whistles, Gap, Jigsaw en ten slotte bij Joseph in Parijs, waar ze haar eigen stijl ontwikkelde. De Queen of Clean, zoals ze ondertussen door de Britse pers wordt genoemd, deed in oktober 2018 haar intrede bij Lacoste, als eerste vrouwelijke artistiek directeur van het gerenommeerde merk, dat opgericht werd in 1933. In haar ontwerpen vervagen de grenzen tussen stijl en performantie. Ze ‘versmelt’ sportieve en vestimentaire referenties en durfde het zelfs aan om een nieuwe interpretatie te geven aan de legendarische Lacoste-polo.

Voor deze lente-zomercollectie heb je geput uit de archieven van het huis. Waarom?

‘Ik wilde iets nieuws brengen, outfits die zowel geschikt zijn voor het sportveld als voor het dagelijks leven. Ik had het gevoel dat daar behoefte aan was na de pandemie en de lockdowns. Niet alleen omdat sporten gezond is, maar ook omdat de link vervaagt tussen wat ons dagelijks bezighoudt en wat ons welzijn bevordert. Ik ben vertrokken van de essentiële kenmerken van sportoutfits voor specifieke disciplines en heb hun eigenschappen als het ware versmolten om tot een nieuw uniform te komen. Daarvoor heb ik inderdaad veel meer geput uit het sportieve erfgoed van het huis. Terwijl ik mij voor de eerste collecties meer heb gefocust op de persoon van oprichter René Lacoste, op zijn verhaal en zijn karakter. Vaak stel ik me de vraag: hoe zou hij vandaag zijn? Wat zou hij doen? Dit is de eerste collectie waarbij ik wat afstand neem van René en meer wil aansluiten bij het dagelijks leven.’

Wat bewonder je het meest in zijn nalatenschap?

‘Vooral de waarden die hij koesterde, op het tennisterrein én in het leven. Zo zei hij onder meer dat niets van waarde is als het niet op de juiste manier verkregen is. Hij was niet de meest talentvolle speler, zoals hij zelf toegaf, maar hij ontwikkelde een goed inzicht in strategie, analyseerde zijn tegenspelers en trainde heel intensief. Zo haalde hij het beste uit zichzelf. En, niet onbelangrijk, hij bracht innovatie. Hij was de eerste die het handvat van zijn tennisracket met kleefband omwikkelde om het risico op een tenniselleboog te verkleinen. Hij bedacht ook het eerste metalen, lichtere tennisracket en de eerste ballenmachine om solo te kunnen oefenen. Ook dat vond ik heel indrukwekkend, die onverzadigbare nieuwsgierigheid naar vernieuwing. Ik was echt geëmotioneerd toen ik de Lacoste-archieven ontdekte. Ik vond er onder meer een tekening van een racket die René had gemaakt toen hij zeker al tachtig was. Zelfs op die gevorderde leeftijd bedacht hij nog nieuwe dingen en probeerde hij de grenzen te verleggen. Daar en toen besefte ik dat ik de hoedster was van deze erfenis, dat ik die moet beschermen en levendig houden.’

Je hebt het aangedurfd om het logo te updaten en te raken aan het sacrosancte imago van de krokodil. Was het moeilijk om dit door te duwen?

‘In het begin was dat zeker niet gemakkelijk. Het is een zeer beschermd dier. En met reden. Het is een echt icoon. Maar ik heb er altijd op gewezen dat René het logo op zijn borst droeg met heel veel humor. Die ludieke toets heb ik opnieuw willen benadrukken met een lachende krokodil.’

Je stijl is nogal jongensachtig, je esthetiek is vrij mannelijk. Was dat altijd al zo?

‘Ja, dat is altijd zo geweest. Omdat je in dat soort kleren kunt leven, bewegen. Ze zijn comfortabel en tegelijk elegant.’

Wat heeft je jeugd in Sunderland in het noorden van Engeland je bijgebracht?

‘Interesse, nieuwsgierigheid. Ik ben opgegroeid in een omgeving die hard was, waar tegenslagen deel uitmaakten van het leven, getekend door het industriële verleden. Maar ook al was het leven er ruw, de mensen zijn er ontzettend aardig, authentiek en loyaal. Ze koesteren sterke waarden en hebben een grote gemeenschapszin.’

Je bent de eerste vrouwelijke artistiek directeur bij Lacoste. Is dat toeval of net een must in deze tijden?

‘Ik denk niet dat Lacoste mij gekozen heeft omdat ik een vrouw ben. Wel om het werk dat ik hier kan doen, en ook om mijn visie en begrip van het merk. In feite was niemand verbaasd dat ik de eerste vrouw was. Toen ik mijn contract tekende, heb ik hen daarop gewezen. Ik was er zelf door verrast en toen ‘volgde’ iedereen. Niemand had er daarvoor erg in gehad. Ik ben opgevoed met de overtuiging dat het feit dat je een meisje bent geen enkele belemmering vormt. Zelf heb ik drie kinderen, van wie twee meisjes. Ik hoop dat mijn werk, mijn positie en mijn carrière op hen hetzelfde effect zullen hebben.’