Belgian Fashion Awards bekronen Belgisch modetalent: dit zijn de winnende ontwerpers

Lees ook: 5 wijze inzichten over de modesector die we onthouden van de Fashion Talks

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

Meryll Rogge maakte vorig jaar een opgemerkte start. Nadat ze voor twee van ’s werelds meest invloedrijke designers werkte, Dries Van Noten en Marc Jacobs, lanceerde ze met succes haar eigen label.

Jurylid Christian Wijnants, Designer of the Year in 2019, legt uit waarom Rogge de terechte winnaar is: ‘Meryll is the talk of the town. Haar doorbraak is ongezien. Ze lag, ondanks corona, meteen in de beste winkels wereldwijd. Toch niet evident als je buyers moet overtuigen om te investeren in je merk enkel op basis van foto’s.

Ze is er op korte tijd in geslaagd om een heel eigen stijl te ontwikkelen, met signature pieces waarvan je onmiddellijk ziet dat het een ontwerp van Meryll Rogge is. Ze vertegenwoordigt ook wat nu leeft: haar kleren zijn cool, positief en niet pretentieus. Het is jong en heel kleurrijk. Haar collecties bruisen bovendien van de ideeën. Ze doet niet één ding, maar toont elk seizoen een complete collectie met broderie, prints en breigoed.

Meryll heeft natuurlijk veel ervaring, en dat zie je. Ze is niet pas afgestudeerd. Ze weet hoe de business werkt. Haar professionele en charmante aanpak zal haar ver brengen. Er staat haar een schitterende toekomst te wachten.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

Wie? Industrieel designer Cédric Vanhoeck en jeugdvriendin Vanessa Counaert starten in 2017 Resortecs op. Het bedrijf wil een revolutie in de recyclage van textiel ontketenen. In 2018 wonnen ze al de H&M Global Change Award.

Wat? Resortecs ontwikkelt garen en knopen die smelten bij temperaturen van 150 à 200°C. Hoog genoeg om zonder gevaar in de wasmachine te kunnen en laag genoeg om andere materialen niet te beschadigen als ze in de recyclageoven belanden. Daar schuilt nu vaak het probleem: voor kleding kan gerecycleerd worden, moeten eerst alle knopen, ritsen en labels worden verwijderd. Dat is arbeidsintensief en dus duur waardoor veel kleding toch op de afvalberg belandt. De uitvinding van Resortecs moet dat oplossen. Recent haalden ze één miljoen euro op voor de bouw van een demontageoven waarin 1.500 kledingstukken per uur kunnen worden gedemonteerd. De Oost-Vlaamse start-up heeft pilootprojecten lopen met een hele reeks grote Europese kledingmerken en enkele Amerikaanse.

Waarom gewonnen? Hun innovatief onderzoek kan de kledingindustrie en wat er gebeurt met die kleding na gebruik voorgoed veranderen.

Meryll Rogge maakte vorig jaar een opgemerkte start. Nadat ze voor twee van ’s werelds meest invloedrijke designers werkte, Dries Van Noten en Marc Jacobs, lanceerde ze met succes haar eigen label.

Jurylid Christian Wijnants, Designer of the Year in 2019, legt uit waarom Rogge de terechte winnaar is: ‘Meryll is the talk of the town. Haar doorbraak is ongezien. Ze lag, ondanks corona, meteen in de beste winkels wereldwijd. Toch niet evident als je buyers moet overtuigen om te investeren in je merk enkel op basis van foto’s.

Ze is er op korte tijd in geslaagd om een heel eigen stijl te ontwikkelen, met signature pieces waarvan je onmiddellijk ziet dat het een ontwerp van Meryll Rogge is. Ze vertegenwoordigt ook wat nu leeft: haar kleren zijn cool, positief en niet pretentieus. Het is jong en heel kleurrijk. Haar collecties bruisen bovendien van de ideeën. Ze doet niet één ding, maar toont elk seizoen een complete collectie met broderie, prints en breigoed.

Meryll heeft natuurlijk veel ervaring, en dat zie je. Ze is niet pas afgestudeerd. Ze weet hoe de business werkt. Haar professionele en charmante aanpak zal haar ver brengen. Er staat haar een schitterende toekomst te wachten.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

Wie?

Op zijn zestiende al begon Benoît Béthume (°1979 in Namen) met zijn ontwerpersopleiding aan de modeacademie La Cambre in Brussel. Al snel besefte hij dat hij niet zozeer kleding wilde ontwerpen, maar dat hij wilde werken op codes, silhouetten, het globale beeld, het verhaal.

Wat?

Hij begon zijn carrière als stylist voor verschillende internationale magazines. In 2009 werd hij gevraagd door Manuela Pavesi – rechterhand van Miuccia Prada, legendarische styliste van de Italiaanse Vogue én fotografe – om haar bij te staan voor de modeshoots voor ID, Pop, Purple en de Japanse Vogue. Terzelfder tijd was hij verantwoordelijk voor het imago van de Prada-boetieks op internationaal niveau en beeldconsultant voor Carven, Nina Ricci, Paule Ka en Véronique Leroy.

Waarom?

Om de manier waarop hij het beroep een nieuwe invulling geeft, anders dan alle anderen. En omdat hij gelooft in samenwerking en de ontmoeting van creatieve breinen. Vandaag opereert Benoît Béthume vooral op de achtergrond, als consultant voor diverse prestigieuze merken – Lemaire, Patou, Officine Générale, Uniqlo en Marine Serre, deze laatste van bij de start. Hij adviseert ook jonge, veelbelovende ontwerpers, zoals Ester Manas, geeft lezingen aan La Cambre, aan Parsons, aan het Institut Français de la Mode à Paris en aan de universiteit IUAV in Venetië. Sinds 2011 werkt hij ook nog aan een origineel en ambitieus boekproject, Mémoire universelle. Het wordt een mix van foto’s, teksten, kunst, mode en filosofie, in de vorm van een encyclopedie in negen delen.

Wie? Industrieel designer Cédric Vanhoeck en jeugdvriendin Vanessa Counaert starten in 2017 Resortecs op. Het bedrijf wil een revolutie in de recyclage van textiel ontketenen. In 2018 wonnen ze al de H&M Global Change Award.

Wat? Resortecs ontwikkelt garen en knopen die smelten bij temperaturen van 150 à 200°C. Hoog genoeg om zonder gevaar in de wasmachine te kunnen en laag genoeg om andere materialen niet te beschadigen als ze in de recyclageoven belanden. Daar schuilt nu vaak het probleem: voor kleding kan gerecycleerd worden, moeten eerst alle knopen, ritsen en labels worden verwijderd. Dat is arbeidsintensief en dus duur waardoor veel kleding toch op de afvalberg belandt. De uitvinding van Resortecs moet dat oplossen. Recent haalden ze één miljoen euro op voor de bouw van een demontageoven waarin 1.500 kledingstukken per uur kunnen worden gedemonteerd. De Oost-Vlaamse start-up heeft pilootprojecten lopen met een hele reeks grote Europese kledingmerken en enkele Amerikaanse.

Waarom gewonnen? Hun innovatief onderzoek kan de kledingindustrie en wat er gebeurt met die kleding na gebruik voorgoed veranderen.

Meryll Rogge maakte vorig jaar een opgemerkte start. Nadat ze voor twee van ’s werelds meest invloedrijke designers werkte, Dries Van Noten en Marc Jacobs, lanceerde ze met succes haar eigen label.

Jurylid Christian Wijnants, Designer of the Year in 2019, legt uit waarom Rogge de terechte winnaar is: ‘Meryll is the talk of the town. Haar doorbraak is ongezien. Ze lag, ondanks corona, meteen in de beste winkels wereldwijd. Toch niet evident als je buyers moet overtuigen om te investeren in je merk enkel op basis van foto’s.

Ze is er op korte tijd in geslaagd om een heel eigen stijl te ontwikkelen, met signature pieces waarvan je onmiddellijk ziet dat het een ontwerp van Meryll Rogge is. Ze vertegenwoordigt ook wat nu leeft: haar kleren zijn cool, positief en niet pretentieus. Het is jong en heel kleurrijk. Haar collecties bruisen bovendien van de ideeën. Ze doet niet één ding, maar toont elk seizoen een complete collectie met broderie, prints en breigoed.

Meryll heeft natuurlijk veel ervaring, en dat zie je. Ze is niet pas afgestudeerd. Ze weet hoe de business werkt. Haar professionele en charmante aanpak zal haar ver brengen. Er staat haar een schitterende toekomst te wachten.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

U hebt net uw eerste jaar bij Courrèges achter de rug. Hoe voelt dat?

Nicolas di Felice: ‘Ik ben opgetogen. Ik verwachtte niet zo’n snelle en positieve respons op onze eerste herfst-wintercollectie. Zowel Belgische als Amerikaanse en Engelse sterren dragen onze kleren. We hebben ook onze klanten van vroeger teruggewonnen en op straat zie ik dat vrouwen van alle leeftijden en in alle maten Courrèges dragen. De omzet in de boetieks en in de groothandel is meer dan bemoedigend. In die mate dat we sleutelfuncties kunnen invullen op creatief niveau. We krijgen dus versterking. Ik heb het geluk dat ik goed omringd ben en ik blijf met de voeten op de grond. Naast hard werken en af en toe mijn vrienden zien, verdiep ik mij helemaal in die wereld.’

Hoe hebt u zich ingewerkt?

‘Ik voel mij heel verwant met de geest van het huis. Ik was al fan van Courrèges voor ik er kwam werken. Ik ontdek telkens opnieuw details die mij blijven verrassen. Op een quasi natuurlijke manier verbind ik ze met wat ik in mijn collecties wil uitdrukken. Alsof deze erfenis deel uitmaakt van mezelf. Momenteel werk ik aan de derde collectie en ik stel vast dat ik instinctief teruggrijp naar dat vocabularium, dat ik spontaan die codes gebruik. Het is een waardevolle, zeer bruikbare erfenis.’

Als laureaat van de Belgian Fashion Awards in de categorie Designer of the Year volgt u Raf Simons en Glenn Martens op. Wat betekent dat voor u?

‘Ik voel mij ontzettend vereerd dat ik zulke grote namen mag opvolgen. Ik heb lange tijd in de schaduw gewerkt en tijdens mijn eerste jaar bij Courrèges kwam ik de studio niet uit. Ik ben het niet gewend om in de spotlights te staan, en nog minder om genomineerd te worden voor een of andere prijs. De verrassing was des te groter.’

Voelt u zich Belg in dit uitgesproken Franse huis?

‘Jawel. Ik denk echt als een Belgische ontwerper. Wij zijn het gewend om te werken in kleine teams en op een allesomvattende manier. Dat zie je ook bij Raf, Glenn of Ann Demeulemeester, van wie ik altijd al fan was. Het zijn ontwerpers die over alles nadenken, het gaat hen niet alleen om het tekenen van mooie kleren, zij beheersen de techniek, hanteren een doordachte snit en opbouw. Deze benadering van het creatieve proces impliceert een langetermijndenken. Wij hebben allemaal een signatuur die herkenbaar is, in welk seizoen ook. Zoals bij André Courrèges zit er een continuïteit in onze collecties. En dat is de vrucht van een persoonlijke manier van werken. Wij creëren op basis van wie we zijn, van datgene waar we van houden. Omdat dit zin geeft. In dat opzicht ben ik een echte Belgische ontwerper. Ik voel mij goed in dit huis omdat het uitgaat van eenzelfde manier van denken.’

Wie?

Op zijn zestiende al begon Benoît Béthume (°1979 in Namen) met zijn ontwerpersopleiding aan de modeacademie La Cambre in Brussel. Al snel besefte hij dat hij niet zozeer kleding wilde ontwerpen, maar dat hij wilde werken op codes, silhouetten, het globale beeld, het verhaal.

Wat?

Hij begon zijn carrière als stylist voor verschillende internationale magazines. In 2009 werd hij gevraagd door Manuela Pavesi – rechterhand van Miuccia Prada, legendarische styliste van de Italiaanse Vogue én fotografe – om haar bij te staan voor de modeshoots voor ID, Pop, Purple en de Japanse Vogue. Terzelfder tijd was hij verantwoordelijk voor het imago van de Prada-boetieks op internationaal niveau en beeldconsultant voor Carven, Nina Ricci, Paule Ka en Véronique Leroy.

Waarom?

Om de manier waarop hij het beroep een nieuwe invulling geeft, anders dan alle anderen. En omdat hij gelooft in samenwerking en de ontmoeting van creatieve breinen. Vandaag opereert Benoît Béthume vooral op de achtergrond, als consultant voor diverse prestigieuze merken – Lemaire, Patou, Officine Générale, Uniqlo en Marine Serre, deze laatste van bij de start. Hij adviseert ook jonge, veelbelovende ontwerpers, zoals Ester Manas, geeft lezingen aan La Cambre, aan Parsons, aan het Institut Français de la Mode à Paris en aan de universiteit IUAV in Venetië. Sinds 2011 werkt hij ook nog aan een origineel en ambitieus boekproject, Mémoire universelle. Het wordt een mix van foto’s, teksten, kunst, mode en filosofie, in de vorm van een encyclopedie in negen delen.

Wie? Industrieel designer Cédric Vanhoeck en jeugdvriendin Vanessa Counaert starten in 2017 Resortecs op. Het bedrijf wil een revolutie in de recyclage van textiel ontketenen. In 2018 wonnen ze al de H&M Global Change Award.

Wat? Resortecs ontwikkelt garen en knopen die smelten bij temperaturen van 150 à 200°C. Hoog genoeg om zonder gevaar in de wasmachine te kunnen en laag genoeg om andere materialen niet te beschadigen als ze in de recyclageoven belanden. Daar schuilt nu vaak het probleem: voor kleding kan gerecycleerd worden, moeten eerst alle knopen, ritsen en labels worden verwijderd. Dat is arbeidsintensief en dus duur waardoor veel kleding toch op de afvalberg belandt. De uitvinding van Resortecs moet dat oplossen. Recent haalden ze één miljoen euro op voor de bouw van een demontageoven waarin 1.500 kledingstukken per uur kunnen worden gedemonteerd. De Oost-Vlaamse start-up heeft pilootprojecten lopen met een hele reeks grote Europese kledingmerken en enkele Amerikaanse.

Waarom gewonnen? Hun innovatief onderzoek kan de kledingindustrie en wat er gebeurt met die kleding na gebruik voorgoed veranderen.

Meryll Rogge maakte vorig jaar een opgemerkte start. Nadat ze voor twee van ’s werelds meest invloedrijke designers werkte, Dries Van Noten en Marc Jacobs, lanceerde ze met succes haar eigen label.

Jurylid Christian Wijnants, Designer of the Year in 2019, legt uit waarom Rogge de terechte winnaar is: ‘Meryll is the talk of the town. Haar doorbraak is ongezien. Ze lag, ondanks corona, meteen in de beste winkels wereldwijd. Toch niet evident als je buyers moet overtuigen om te investeren in je merk enkel op basis van foto’s.

Ze is er op korte tijd in geslaagd om een heel eigen stijl te ontwikkelen, met signature pieces waarvan je onmiddellijk ziet dat het een ontwerp van Meryll Rogge is. Ze vertegenwoordigt ook wat nu leeft: haar kleren zijn cool, positief en niet pretentieus. Het is jong en heel kleurrijk. Haar collecties bruisen bovendien van de ideeën. Ze doet niet één ding, maar toont elk seizoen een complete collectie met broderie, prints en breigoed.

Meryll heeft natuurlijk veel ervaring, en dat zie je. Ze is niet pas afgestudeerd. Ze weet hoe de business werkt. Haar professionele en charmante aanpak zal haar ver brengen. Er staat haar een schitterende toekomst te wachten.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’

Chris Dercon, directeur van het Grand Palais in Parijs en juryvoorzitter van de Belgian Fashion Awards 2021, motiveert de keuze voor Van Beirendonck: ‘Ik heb Walter op de voet gevolgd. Van zijn ophefmakende defilés in Parijs en innovatieve presentatie in Boijmans Van Beuningen in de tweede helft van de jaren negentig tot de internationale tentoonstellingen die hij organiseerde van Antwerpen tot Sydney en zijn inzet voor de Modeacademie.’

‘De internationale vormentaal van Walter en vooral zijn invloed op de actuele mode maken hem tot een visionair die de grenzen van de mode heeft verlegd. De carnavaleske figuren, de streetwear, de slogans en oversized silhouetten, de heftige kleuren en interessante patronen… Ik denk dat we nu pas echt het werk van Walter Van Beirendonck zien en begrijpen. Persoonlijk kan ik hem alleen maar bedanken. Ik heb van hem en Martin Margiela geleerd hoe mode in een museum te tonen en ook: fashion is not art, but sometimes it is.’

De mening van de jury was unaniem: ‘Dit is dubbel en dik verdiend, Walter!’

U hebt net uw eerste jaar bij Courrèges achter de rug. Hoe voelt dat?

Nicolas di Felice: ‘Ik ben opgetogen. Ik verwachtte niet zo’n snelle en positieve respons op onze eerste herfst-wintercollectie. Zowel Belgische als Amerikaanse en Engelse sterren dragen onze kleren. We hebben ook onze klanten van vroeger teruggewonnen en op straat zie ik dat vrouwen van alle leeftijden en in alle maten Courrèges dragen. De omzet in de boetieks en in de groothandel is meer dan bemoedigend. In die mate dat we sleutelfuncties kunnen invullen op creatief niveau. We krijgen dus versterking. Ik heb het geluk dat ik goed omringd ben en ik blijf met de voeten op de grond. Naast hard werken en af en toe mijn vrienden zien, verdiep ik mij helemaal in die wereld.’

Hoe hebt u zich ingewerkt?

‘Ik voel mij heel verwant met de geest van het huis. Ik was al fan van Courrèges voor ik er kwam werken. Ik ontdek telkens opnieuw details die mij blijven verrassen. Op een quasi natuurlijke manier verbind ik ze met wat ik in mijn collecties wil uitdrukken. Alsof deze erfenis deel uitmaakt van mezelf. Momenteel werk ik aan de derde collectie en ik stel vast dat ik instinctief teruggrijp naar dat vocabularium, dat ik spontaan die codes gebruik. Het is een waardevolle, zeer bruikbare erfenis.’

Als laureaat van de Belgian Fashion Awards in de categorie Designer of the Year volgt u Raf Simons en Glenn Martens op. Wat betekent dat voor u?

‘Ik voel mij ontzettend vereerd dat ik zulke grote namen mag opvolgen. Ik heb lange tijd in de schaduw gewerkt en tijdens mijn eerste jaar bij Courrèges kwam ik de studio niet uit. Ik ben het niet gewend om in de spotlights te staan, en nog minder om genomineerd te worden voor een of andere prijs. De verrassing was des te groter.’

Voelt u zich Belg in dit uitgesproken Franse huis?

‘Jawel. Ik denk echt als een Belgische ontwerper. Wij zijn het gewend om te werken in kleine teams en op een allesomvattende manier. Dat zie je ook bij Raf, Glenn of Ann Demeulemeester, van wie ik altijd al fan was. Het zijn ontwerpers die over alles nadenken, het gaat hen niet alleen om het tekenen van mooie kleren, zij beheersen de techniek, hanteren een doordachte snit en opbouw. Deze benadering van het creatieve proces impliceert een langetermijndenken. Wij hebben allemaal een signatuur die herkenbaar is, in welk seizoen ook. Zoals bij André Courrèges zit er een continuïteit in onze collecties. En dat is de vrucht van een persoonlijke manier van werken. Wij creëren op basis van wie we zijn, van datgene waar we van houden. Omdat dit zin geeft. In dat opzicht ben ik een echte Belgische ontwerper. Ik voel mij goed in dit huis omdat het uitgaat van eenzelfde manier van denken.’

Wie?

Op zijn zestiende al begon Benoît Béthume (°1979 in Namen) met zijn ontwerpersopleiding aan de modeacademie La Cambre in Brussel. Al snel besefte hij dat hij niet zozeer kleding wilde ontwerpen, maar dat hij wilde werken op codes, silhouetten, het globale beeld, het verhaal.

Wat?

Hij begon zijn carrière als stylist voor verschillende internationale magazines. In 2009 werd hij gevraagd door Manuela Pavesi – rechterhand van Miuccia Prada, legendarische styliste van de Italiaanse Vogue én fotografe – om haar bij te staan voor de modeshoots voor ID, Pop, Purple en de Japanse Vogue. Terzelfder tijd was hij verantwoordelijk voor het imago van de Prada-boetieks op internationaal niveau en beeldconsultant voor Carven, Nina Ricci, Paule Ka en Véronique Leroy.

Waarom?

Om de manier waarop hij het beroep een nieuwe invulling geeft, anders dan alle anderen. En omdat hij gelooft in samenwerking en de ontmoeting van creatieve breinen. Vandaag opereert Benoît Béthume vooral op de achtergrond, als consultant voor diverse prestigieuze merken – Lemaire, Patou, Officine Générale, Uniqlo en Marine Serre, deze laatste van bij de start. Hij adviseert ook jonge, veelbelovende ontwerpers, zoals Ester Manas, geeft lezingen aan La Cambre, aan Parsons, aan het Institut Français de la Mode à Paris en aan de universiteit IUAV in Venetië. Sinds 2011 werkt hij ook nog aan een origineel en ambitieus boekproject, Mémoire universelle. Het wordt een mix van foto’s, teksten, kunst, mode en filosofie, in de vorm van een encyclopedie in negen delen.

Wie? Industrieel designer Cédric Vanhoeck en jeugdvriendin Vanessa Counaert starten in 2017 Resortecs op. Het bedrijf wil een revolutie in de recyclage van textiel ontketenen. In 2018 wonnen ze al de H&M Global Change Award.

Wat? Resortecs ontwikkelt garen en knopen die smelten bij temperaturen van 150 à 200°C. Hoog genoeg om zonder gevaar in de wasmachine te kunnen en laag genoeg om andere materialen niet te beschadigen als ze in de recyclageoven belanden. Daar schuilt nu vaak het probleem: voor kleding kan gerecycleerd worden, moeten eerst alle knopen, ritsen en labels worden verwijderd. Dat is arbeidsintensief en dus duur waardoor veel kleding toch op de afvalberg belandt. De uitvinding van Resortecs moet dat oplossen. Recent haalden ze één miljoen euro op voor de bouw van een demontageoven waarin 1.500 kledingstukken per uur kunnen worden gedemonteerd. De Oost-Vlaamse start-up heeft pilootprojecten lopen met een hele reeks grote Europese kledingmerken en enkele Amerikaanse.

Waarom gewonnen? Hun innovatief onderzoek kan de kledingindustrie en wat er gebeurt met die kleding na gebruik voorgoed veranderen.

Meryll Rogge maakte vorig jaar een opgemerkte start. Nadat ze voor twee van ’s werelds meest invloedrijke designers werkte, Dries Van Noten en Marc Jacobs, lanceerde ze met succes haar eigen label.

Jurylid Christian Wijnants, Designer of the Year in 2019, legt uit waarom Rogge de terechte winnaar is: ‘Meryll is the talk of the town. Haar doorbraak is ongezien. Ze lag, ondanks corona, meteen in de beste winkels wereldwijd. Toch niet evident als je buyers moet overtuigen om te investeren in je merk enkel op basis van foto’s.

Ze is er op korte tijd in geslaagd om een heel eigen stijl te ontwikkelen, met signature pieces waarvan je onmiddellijk ziet dat het een ontwerp van Meryll Rogge is. Ze vertegenwoordigt ook wat nu leeft: haar kleren zijn cool, positief en niet pretentieus. Het is jong en heel kleurrijk. Haar collecties bruisen bovendien van de ideeën. Ze doet niet één ding, maar toont elk seizoen een complete collectie met broderie, prints en breigoed.

Meryll heeft natuurlijk veel ervaring, en dat zie je. Ze is niet pas afgestudeerd. Ze weet hoe de business werkt. Haar professionele en charmante aanpak zal haar ver brengen. Er staat haar een schitterende toekomst te wachten.’

Lili Schreiber, in 2021 afgestudeerd aan La Cambre. ‘Toen ik begon te werken aan mijn afstudeercollectie, zaten we midden in de covid-crisis. Ik droomde ervan om de ontsnappen en wilde iets ludieks creëren. Ik vertrok van het idee ‘blijheid’ en putte uit mijn imaginair museum en uit het werk van mijn favoriete kunstenaars die allen werken op identiteit, op kleur, op tegenstellingen. De meeste stukken uit mijn collectie kun je op verschillende manieren dragen. De hemdblouse bijvoorbeeld combineert mooi met het mantelpakjasje en kun je dragen zoals je wilt. Sinds ik afgestudeerd ben werk ik voor Kenzo, in de studio Femme. Ik heb ook samengewerkt met zangeres Reinel Bakole. In haar video’s zie je haar dansen in mijn kleren. Daar hou ik van, dat mijn kleren leven. Terugblikkend ben ik best trots op mijn collectie. Dat ik nu laureate ben ervaar ik als een hele eer. Want het is de Belgische mode die mij zin gaf om een modeopleiding te volgen, en vooral dan de Antwerpse Zes. Zij brachten vernieuwing. Ik hoop dat ik ook zelf deel kan uitmaken van een nieuw Belgisch elan.’

‘Toen ik vijf jaar geleden Imprévu lanceerde, wist ik dat die vijfde verjaardag een keerpunt zou zijn’, zegt ontwerpster Justine God. ‘Ons merk doet het ondertussen erg goed. We hebben een mooie community opgebouwd en werken met een aantal trouwe partnerboetieks. Sinds de start is ons project sterk gegroeid. Ondanks de bizarre tijden zijn we doorgebroken in Frankrijk, Ierland, zelfs in Dubai. In april zijn we ook gestart met een webshop. Van bij het begin wilde ik kleding brengen die ethisch verantwoord is en lokaal geproduceerd in Europa, Italië en Portugal. Ik wilde ook absoluut overproductie vermijden. Die waarden hanteer ik nog steeds en daar ben ik trots op.’