‘Mijn winkel gaat de wereld niet veranderen, maar kan wel een aanzet doen’

De immer energieke Supergoods-uitbaatster, Olga van Genechten, blijft realistisch ondanks haar nobele job. Al heeft ze wel een duidelijk doel voor ogen: met haar fair fashionstore wil ze kledij van haar wegwerpstatus verlossen en opnieuw een ziel geven.

Olga opende eind augustus haar eigen zaak op de Brabantdam in Gent. Het is een franchisezaak van Supergoods Eco&Fair Fashion in Mechelen en daar is ze acht maanden later nog altijd heel blij om. Kasticketjes worden er niet afgedrukt maar doorgemaild: “Dat is papierverspilling, mensen verliezen het toch en als ze kledingstukken willen wisselen is dat veel makkelijker.” Wij gingen bij Supergoods in Gent langs.

Hoe ben je in de duurzame mode-industrie terechtgekomen?

De modesector was geen onbekend terrein voor mij. Ik heb voor modeontwerper gestudeerd en als designer gewerkt en ik voelde mij daar toen al niet goed bij. Door veel naar China te reizen heb ik ook zelf gezien hoe het er daar aan toegaat. Je beseft dan pas dat iemand anders er de prijs voor moet betalen als wij goedkope kleding aankopen. Ik heb één leven met veel energie en ik wil die energie in iets stoppen waar ik achter sta. Ik heb mij ook te lang verstopt achter het idee dat als ik het niet doe, iemand anders het wel zou doen.

Als designer zit je in een ivoren toren, ver weg van je klanten. Ik haal nu veel meer voldoening uit mijn werk

Ik mis het ontwerpen niet. Het is nu mijn ambitie om de reeds bestaande duurzame merken tot bij de mensen te krijgen. Of je de kleren nu designt of de mensen aankleedt en advies geeft, uiteindelijk wil je gewoon dat de consument er mooi uitziet. Als designer zit je bovendien een beetje in een ivoren toren, ver weg van je klanten. Nu haal ik veel meer voldoening uit mijn werk als ik iemand persoonlijk kan helpen met zijn of haar kledingkeuze.

Waar worden jullie kleren gemaakt en hoe weet je dat de ze echt fair zijn?

Dat verschilt van artikel tot artikel. Er zijn merken die uitsluitend voor Europese productie gaan, zoals in Griekenland en Portugal, waardoor hun ecologische voetafdruk klein is. Doordat de wetgeving in Europa rond werkomstandigheden en lonen redelijk streng is, weten die merken dat hun kledij op een correcte manier gemaakt wordt. Andere merken kiezen er bewust voor om hun kleren in lageloonlanden te fabriceren. Ze willen daar nieuwe jobs creëren waarbij de werknemers wel correct betaald worden en in goede omstandigheden kunnen werken.

Transparantie is enorm belangrijk in deze business. Als ik niet weet waar de kleren vandaan komen, verkoop ik ze niet. Gelukkig zijn er veel bedrijven die werken met labels en certificaten of die links implementeren om per kledingstuk te traceren bij welke producent ze precies gemaakt werden. Op die manier kan ik ook veel info meegeven aan de klant.

Als ik niet weet waar de kleren vandaan komen, verkoop ik ze niet

Het is ook belangrijk dat mensen beseffen dat het niet alleen om het sweatshopverhaal gaat. Het begint al veel vroeger. Een katoenboer die dag in dag uit met kankerverwekkende pesticiden moet werken; dat is naast ecologisch onverantwoord ook voor die man een persoonlijke ramp.

Merk je een prijsverschil met niet-fair fashionwinkels en hoe reageren je klanten daarop?

Er is veel mode aan lagere prijzen te vinden, maar die is vaak van mindere kwaliteit. Dan ga je appelen met peren vergelijken. Als er voor goede kwaliteitskledij een veel lagere prijs gevraagd wordt, is er ergens anders iemand die daar de prijs voor betaalt. Onze klanten moeten soms wikken en wegen met hun budget maar maken daardoor ook bewustere keuzes en gaan minder snel miskopen doen. Koop wat minder, maar bewuster is sowieso de boodschap van slow fashion. Ik ben ervan overtuigd dat mensen niet meer geld uitgeven door bij ons te kopen.

Ik wil die cirkel doorbreken die ervoor gezorgd heeft dat wij niet meer van onze kleren houden of ze niet meer respecteren. Het geeft enorm veel voldoening dat we met dit concept terug ziel geven aan kleding, iets wat de laatste decennia een wegwerpproduct geworden is.

Zou een grote duurzame winkelketen ooit mogelijk zijn?

Daar moet je in geloven, of toch hopen en naar streven dat er op een dag in geen enkele winkel nog kleding te verkrijgen is die geproduceerd werd in omstandigheden die wij hier ook niet zouden tolereren. Het is toch een absurd gegeven dat wij hier een hele strenge wetgeving hebben rond arbeid met minimumlonen en veiligheidsregels, maar wel dingen kopen die elders in slechte omstandigheden ontstaan en dat wel accepteren?

Ik ga niet met de vinger wijzen en zeggen dat ze niet naar een fast fashion-keten mogen gaan, dat helpt toch niet

Is het niet naïef om te denken dat we ooit alles kunnen verbannen?

We hebben het hier toch ook kunnen verbannen? Het kan zeker maar de bevolking moet het gewoon willen. De eindconsument beseft nog niet genoeg hoeveel macht hij heeft. Bedrijven doen enkel wat hun klanten willen en als zij eisen dat alles proper gebeurt dan hebben die multinationals geen keuze en moeten ze wel volgen. Je ziet de trend ook opkomen, veel meer bedrijven zijn er al mee bezig. Niet omdat er daar opeens een directeur is die om het milieu geeft, maar omdat de eindconsument daar meer en meer om vraagt. Dus ik geloof zeker in een duurzame toekomst.

Hoe willen jullie jongeren warm maken om fair te kopen? Grijpen zij niet sneller naar goedkope merken?

Onlangs had ik een klas van het vijfde middelbaar op bezoek om kennis te maken met duurzame mode. Ze waren heel aandachtig en ik merkte dat sommigen al erg geïnformeerd waren, dat maakte mij super blij. Ik ga niet met de vinger wijzen en zeggen dat ze niet naar een fast fashion-keten mogen gaan, dat helpt toch niet. Ik probeer hen vooral mee te geven dat als ze bijvoorbeeld kleding kopen bij H&M ze wel een signaal kunnen geven door voor de duurzamere lijn van de keten te kiezen.

Het is volgens mij belangrijk dat jongeren leren dat ze als consument de touwtjes in handen hebben. Het is een kwestie van vraag en aanbod. Wanneer een keten daar winst mee maakt, gaat dat natuurlijk nog altijd naar een business die voor 90% met vuile dingen bezig is, maar het is een sterk signaal. Mijn winkeltje gaat de wereld niet veranderen, maar kan wel een aanzet doen. Het is door mijn verhaal te vertellen dat ik de drempel tot duurzame mode kan verlagen zodat op termijn de fast fashion-ketens van deze aardbol wél volledig meegaan in het fair fashionverhaal.

Komen klanten echt voor het duurzame of komen ze eerder voor de stijl van de merken?

Er zijn klanten die van ver buiten Gent komen en al goed geïnformeerd zijn over de merken. Er zijn ook klanten die veel vragen hebben over de producten en die nieuwsgierig zijn. Anderen vinden die details minder belangrijk en komen vooral voor de stijl en service, maar doorgaans zijn ze wel allemaal overtuigd van het concept en zijn ze blij als ze iets bijleren. Het blijft mode. Naast een goed verhaal moet het ook mooi, draagbaar en in ons geval ook kwalitatief zijn. Nog anderen vinden mijn winkel door te googelen waar ze hun ecocheques kunnen uitgeven. (lacht)