Lize Feryn en Aster Nzeyimana lanceren kledinglijn Melange: ‘Het begon allemaal met het delen van onze kleerkast’

Naast lief en leed deelden Lize Feryn en Aster Nzeyimana de afgelopen jaren ook hun kleerkast met elkaar. Nu vertalen ze hun gemeenschappelijke passie voor mode en hun eigen stijl in een label. “Op zich hoefden we dit niet te doen. Maar ondertussen hebben we wel een fantastisch avontuur beleefd.”

Mode is ten huize van Lize Feryn en Aster Nzeyimana al langer een favoriet gespreks­onderwerp. Lize is in de eerste plaats actrice, maar werkte ook tien jaar als model in binnen- en buitenland. Bovendien maakte ze op haar twaalfde al haar eigen kleren, geïnspireerd door het naaiwerk van moeder en oma Feryn. Aster was tot zijn achttiende bezeten van voetbal en jeugdspeler bij Eendracht Aalst, maar ontwikkelde zijn modegevoel toen hij het studentenleven indook en vervolgens de media inrolde als sportjournalist.

Allebei zetten ze vorig jaar nieuwe stappen op professioneel vlak. Zij maakte na rollen in tv-series en films haar theaterdebuut in The Broken Circle Breakdown en gaf in Deerlijk mee vorm aan de boetiek van Feryn Label, het lederwarenwerk dat ze samen met haar zussen Yanne en Mira runt. Hij waagde zich voor het eerst aan entertainment met de presentatie van The Greatest Dancer van Vlaanderen en stapte nadien over naar VTM, waar naast de voetbalverslaggeving alvast The Voice van Vlaanderen op hem wacht.

Al even gedurfd is Melange, het modelabel dat het koppel begin volgende maand voorstelt. Lize en Aster stonden de voorbije twee jaar niet alleen voor de financiering en de ontwerpen in, maar gingen zelf ook over de keuze van de stoffen, de afwerking van de stukken en de inrichting van de pop-up die ze straks openen in Antwerpen. “We hebben dit niet gedaan omdat we plotseling de kans kregen of om er geld mee te verdienen”, zegt Lize in hun met kleding­rekken en dozen gevulde woonkamer. “Dit is puur een passieproject, waarbij we de hele weg wilden afleggen – van het concept tot de verkoop.”

Hoe kwamen jullie erop om een mode­label op te starten?

Aster: “Jaren geleden heb ik uit nieuwsgierigheid eens een blazer uit de kast van Lize gepast. Zij droeg al eens een broek van mij, maar ik trok even graag haar kostuums aan, want die vond ik vaak cooler dan de meeste mannenkleding. Daarmee is alles begonnen: met het delen van onze kleerkast. Maar ik merkte snel dat haar wijde, hoog getailleerde broeken niet echt op een mannenlichaam voorzien waren. Hetzelfde probleem had ik wanneer ik bij winkelketens en op webshops vrouwen­stukken kocht. Oké, ik had misschien ook mijn gading kunnen vinden bij labels als Gucci of maatwerk, maar dan spreken we over een heel ander budget. Het was door die verzuchting dat we ruimte zagen voor een nieuw label. (knipoogt naar Lize) Maar het was de ondernemer naast me die voorstelde om daar zelf werk van te maken.”

Lize: “De eerste jaren leek het idee ons te gek voor woorden. Hoe zou een modelabel ooit in onze drukke levens passen? Maar het onderwerp liet ons niet los: telkens als we uit eten gingen, kwam het ter sprake. Toen we eind 2021 vijf weken op vakantie waren in Thailand, gewoon met ons twee zonder afleiding, waren de omstandig­heden ook ideaal om al dat praten en fantaseren concreet te maken. Ik kocht ter plaatse een schetsboek, en heb toen meteen de eerste ontwerpen getekend. Dat was zalig, want we zagen meteen dat de ideeën die we in ons hoofd hadden overeenkwamen.”

Bij de productie van een modelabel zijn schetsen maar de eerste stap. Hoe ga je verder als leek?

Lize: “In het begin stonden we voor een berg die we haast niet konden overzien. Stoffenleveranciers en een producent vinden, achterhalen wat alles kost en welke oplage nodig is om er onze broek niet gigantisch aan te scheuren: dat was allemaal nieuw voor ons. Maar ondernemen is ook een kwestie van dóén, je met de juiste mensen omringen en gewoon vragen durven te stellen. Zo kun je telkens een stapje verder raken.

Door zelf dingen uit te zoeken, kregen we mettertijd inzicht in het hele productieproces en zijn we uiteindelijk bij Marc Gysemans in Rotselaar beland. Hij had als ervaren kledingproducent de nodige patroontekenaars om onze ideeën op punt te stellen en in prototypes te vertalen. Het was een hele zoektocht, maar na een stuk of zeven pas- en aanpassingsrondes, waren we superblij met het resultaat en kon de collectie in productie gaan.”

Wat was voor jullie de grootste moeilijkheid?

Aster: (lacht) “Waar zal ik beginnen? Ons uitgangspunt was om kleren te ontwerpen die het beste van de mannelijke en vrouwelijke vormen combineren. Dat was een uitdaging, want een mannenlichaam is anders gebouwd dan dat van een vrouw. Soms was een pasvorm op de juiste plaatsen ruim genoeg voor mij, maar vormloos op Lize. Het kwam er dus op aan om het juiste evenwicht te vinden. Een andere grote moeilijkheid voor mij was de stoffenkeuze. Dan sta je daar met stofstalen die maar een zakdoek groot zijn, maar moet je wel meteen een heel kledingstuk visualiseren en je voorstellen hoe die stof zal vallen en aanvoelen. Dat is een kunst waar ik fulltime modeontwerpers enorm om bewonder.”

Lize: “Voor mij was het vooral een uitdaging om mijn cool te bewaren in het hele proces, want voor elk puntje dat we konden afvinken op onze to-dolijst kwamen er tien andere bij. Er zijn ook momenten geweest waarop we de stekker eruit wilden trekken, maar dat hadden we voorspeld. De kunst is om dan niet het bos te willen zien, maar boompje per boompje te bekijken. Daarnaast hebben we alles zelf bekostigd. Dat had als voordeel dat we geen enkel compromis moesten sluiten en aan niemand verantwoording hoefden af te leggen. We konden de tijd nemen om alles goed te doen: er is geen knoop die we niet zelf gekozen hebben. Maar we dragen dus ook het volledige risico.”

Was dit project dan ook een relatietest?

Lize: “Totaal niet, eigenlijk. Mijn gevoel is dat samen aan een droom werken ons vooral nog dichter bij elkaar gebracht heeft. Het is superleuk om zoiets met je lief te kunnen doen, en Aster en ik vullen elkaar mooi aan. Mijn perfectionisme komt in zo’n project handig van pas, en zijn nuchterheid, nonchalance en joie de vivre stelden me op de juiste momenten gerust. (lacht) Al ben ik wel even in paniek geschoten toen de afgewerkte collectie hier thuis werd afgeleverd. Wij vonden de collectie prachtig, maar wat als we de enigen waren?

Gelukkig stelden de shoot van de campagnefoto’s en het lookbook me gerust. Toen wist ik: oké, Melange wérkt ook op anderen, en we hebben geen speldjes of Photoshop nodig om alles er goed uit te laten zien.”
Aster: “Lize en ik hebben zoals elk koppel goede en slechte dagen. Maar bij Melange zaten we vanaf de eerste schetsen op dezelfde lijn en konden we alles zonder discussiëren samen beslissen. Al kijk ik wel uit naar het einde van dit project, want veel rust hebben we onszelf de laatste twee jaar niet gegund. Hadden we een dag geen opnames of ander werk, dan ging het meteen weer over Melange en alles wat ons nog te doen stond.”

Genderneutrale mode zit in de lift. Hoe onderscheiden jullie je daarin?

Lize: “Melange is genderloos in die zin dat we de kleren niet labelen – mensen zullen zelf wel uitmaken welk kledingstuk bij hun lichaam past. De kracht zit ’m in het niet benoemen en in de vanzelfsprekendheid dat je gewoon mag dragen wat je mooi vindt. Maar we zijn geen uniseks­label dat elk stuk oversized maakt en zo alle lichaamsvormen verbergt. Wij be­­nadrukken net de beste kenmerken van een mannen- en een vrouwenlichaam en creëren een uitwisseling, waarbij uit­gesproken vormen centraal staan: er zijn brede schouders, hoge tailles en lange beenlijnen, maar evengoed flowy vormen in blouses en jurken.”

Aster, jij combineert mannelijkheid en vrouwelijkheid al langer in je kleding. Was dat altijd vanzelfsprekend voor jou?

Aster: “Zeker niet. Er zit iets in de uitspraak dat zelfvertrouwen een geweldige outfit is, maar dat is bij mij gaandeweg gekomen, door ouder te worden en mezelf beter te kennen. Ik ben niet het type dat altijd zijn eigen stijl wil doorduwen – zeker in het journaal of Extra Time waakte ik ervoor dat mijn kleren de inhoud niet overstemden. Maar daarbuiten draag ik wat ik mooi vind, zonder mezelf te beperken door de vraag hoe dat op anderen overkomt. Het is zeker geen bewuste keuze om me ‘speciaal’ te kleden.”

Lize: “Soms trekt hij thuis iets aan waarvan ik zeg: sjoe, ga je dat écht doen? (lacht) Maar ik bewonder de vanzelfsprekendheid waarmee hij gewoon zichzelf is en zich niets van andere meningen aantrekt. Dat vind ik heel aantrekkelijk. Zelf was ik vroeger best gevoelig voor wat mensen van me vonden. Dat heb ik dankzij Aster kunnen loslaten. Je kunt nooit iedereen behagen, dus moet je vooral doen waar je zelf gelukkig van wordt.”

Jullie gaan in februari zelf mee in de pop-up staan. Was een webshop niet makkelijker geweest?

Lize: “Goh, nee. We werken met één maatsysteem voor iedereen, wat nieuw is, en mensen moeten Melange echt kunnen voelen en dragen. Zeker voor mannen is dat dé manier om ze te overtuigen, want voor velen zal het de eerste keer zijn dat ze een hoog getailleerde broek met bredere pijpen of een blazer met geprononceerde schouders aantrekken. Zo hebben we de kleren al eens getest op vrienden die meestal gewoon een T-shirt en jeans dragen. Zij vonden die kledingstijl mooi op Aster, maar konden zich niet voorstellen dat het hun ook zou staan. Tot ze zichzelf in Melange zagen in de spiegel en zeiden: ‘Wow, dat is cool.’”

Aster: “Da’s een van de zaligste dingen: de kleren tot leven zien komen op anderen. De pop-up zal de ideale plek zijn voor mensen om met hun look te experimenteren. Bij ons zal niemand het raar vinden dat je eens iets anders probeert of zeggen dat een stuk te vrouwelijk of te mannelijk is voor jou. Het enige wat telt, is dat je je er zelf goed bij voelt. Dat is hoe Lize en ik ons kleden en ook de boodschap die we met Melange willen uitdragen: voor ons draait genderloos shoppen om de vrijheid niet te moeten kiezen.”

Jullie hebben vast al plannen voor een tweede collectie?

Lize: “Dat zit er niet meteen in, en misschien komt die er ook nooit. Sowieso was het niet onze bedoeling om permanent een modelabel te runnen, want we hebben allebei een leven naast Melange en beseffen ook in welke mallemolen modeontwerpers zitten. Jezelf keer op keer moeten bewijzen en mee zijn met de mode, ervoor zorgen dat mensen over je blijven praten: dat is een fulltimejob. Wij wilden gewoon dit project tot een goed einde brengen en dat is genoeg voor ons. Als we er ooit opnieuw zin in hebben, kunnen we nog altijd een volgende collectie maken, maar we gunnen onszelf de vrijheid om gewoon onze goesting te doen.”

Aster: “Op zich hoefde dit allemaal niet: we hadden het idee voor Melange perfect kunnen parkeren en ons over twintig jaar kunnen afvragen hoe het geweest zou zijn ‘als’. Maar we zijn de uitdaging aan­gegaan, hebben onderweg veel geleerd en zijn ook door de moeilijke momenten geraakt. Veel vrienden verklaren ons voor gek – al die moeite doen voor één collectie. Maar we hebben wel een fantastisch avontuur beleefd.”