Juweliers delen hun smeuïge verhalen: ‘Een klant kocht twee sieraden: zijn minnares kreeg de gouden versie, zijn vrouw een zilveren exemplaar’

Rond Valentijn wordt er al eens een klein doosje bovengehaald, met daarin een fonkelend geschenk. 18 juweliers en designers vertellen openhartig over de mooie, vreemde of schandalige vragen van hun klanten. Of het ook anoniem kon? Uiteraard.

Sommige verhalen blijven je je hele leven bij, vertelt een specialist in antieke sieraden: ‘Een klant kwam bij ons nadat haar man was overleden. Hij had altijd goed verdiend, vertelde ze, en goed voor haar gezorgd. Ze had nooit hoeven werken en hij overlaadde haar met dure sieraden. Helaas bleek bij het lezen van het testament dat hij amper spaargeld aan de kant had gezet, en dus deed ze met tegenzin afstand van haar mooie spullen om zich zo een mooie oude dag te kunnen permitteren.

Ze vroeg ons een bod te doen voor haar juwelen, maar het probleem was dat de parelkettingen, ringen en broches, bezet met robijnen en smaragden, allemaal nep bleken. Ze had tientallen jaren aan schitterende cadeaus naar de winkel gebracht en haar “schat” bleek in totaal niet meer dan een paar honderd euro waard te zijn. Haar verbijsterde gezicht toen ik haar dat vreselijke nieuws moest vertellen, staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.’

Soms begrijpen juweliers niets van hun klanten: ‘Op een dag kwam een vrouw de winkel binnen die er een beetje sjofel uitzag. Haar kleren waren versleten en het leek alsof haar voorkomen haar niet bezighield… Toch bestelde ze een hele reeks prachtige juwelen, bezet met parels en zeldzame, vrij dure stenen. Uitzonderlijke sieraden die speciaal ontworpen werden om enkel ‘s nachts te dragen, want ze deed ze elke avond aan om te gaan slapen.’

Deze juwelier wil terecht anoniem blijven: ‘Een van onze klanten vertrouwde mij de omzetting toe van een sieraad met grote sentimentele waarde. Het nieuwe juweel moest gegraveerd worden, maar mijn graveur had vertraging en stuurde het voltooide stuk naar mij terug nadat ik de werkplaats al gesloten had. Ik stopte het in mijn tas en het werd diezelfde avond gestolen. Ik besloot de klant niets te vertellen, omdat ik wist dat ze verdrietig zou zijn. Om het sentimentele aspect te compenseren, sprak ik een aantal intenties uit terwijl ik het nieuwe goud smolt waarmee het vervangende juweel zou worden gemaakt.’

Een designer van een eigen sieradenmerk: ‘Op een dag reisde een oudere dame van de andere kant van het land tot bij ons voor een ​​nogal ongebruikelijke bestelling. Ze was de jongste telg uit een groot gezin en had het goud geërfd van haar broers en zussen die vóór haar waren overleden. Nu was de verstandhouding tussen de broers en zussen niet altijd even makkelijk, het boterde vooral niet met een van haar zussen. Daarom wilde ze al het familiegoud omsmelten, om de familie symbolisch te verenigen.

In ons vakgebied praten we veel over de symboliek van stenen en metalen. Het idee leeft dat goud de essentie opneemt van de mensen die het dragen, en dat we het kunnen “ontladen” met vuur.

Bijgeloof? Misschien. Maar toen ik het goud van mijn cliënt omsmolt, explodeerde de hanger van haar zus, en de scherven braken een kleine spiegel op mijn werkbank in duizend stukken…’

Lees ook: Goud in handen: juwelen voor wie graag een statement maakt

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn bij de juwelier

Ook juwelier Christine Alexandre uit Luik herinnert zich enkele bijzondere opdrachten: ‘Zo vroeg een klant ons om een ​​hanger te maken met de as van een hond erin verwerkt, meer specifiek in een stuk hoorn van het hert dat die hond gedood had. Ik heb ook al een gouden versie gemaakt van een ketting in de stijl van een hondenhalsband, met een lange ketting die over de rug loopt. Die bleek gebaseerd op een model dat de klant in een SM-tijdschrift had gezien.

De schattigste opdracht ooit? Een koppel reisde naar Californië. Mevrouw was een grote fan van U2 was en ze gingen de Joshua-boom bekijken waaraan een van hun bekendste albums zijn naam ontleent. De man nam een ​​stuk bast mee en vroeg ons om daar een hanger van te maken.’

Een juwelier uit Brussel kreeg een wel erg bijzonder materiaal om mee te werken: ‘Iemand vroeg ons ooit om een ​​sieraad te maken van de melktanden van haar man en kinderen. Ze wilde ze graag allemaal op een hanger in de vorm van een kruis. Technisch gezien was het haalbaar, dus voltooiden we de opdracht. Maar met tanden werken was niet bepaald een pretje…’

Anne Wauters, goudsmid uit Berlare: ‘Op een dag ontving ik een ernstige e-mail van een heer met een opvallend verzoek: hij wilde dat we voor hem een Prince Albert (eikelpiercing, red.) maakten. Ik moest zijn bericht twee keer lezen om er zeker van te zijn dat ik begreep wat hij wilde. Ik heb hem beleefd laten weten dat zijn bestelling buiten mijn bereik viel.’

Een juweel is ook altijd een symbool, vertelt een juwelier uit Antwerpen: ‘Door een sieraad te schenken breng je een boodschap over aan de ontvanger, en als juwelier ben je, willen of niet, toch wat medeplichtig in die communicatie. We kennen niet altijd alle details, want we fungeren slechts als boodschapper, maar er is één bijzonder romantische opdracht die ik nooit zal vergeten. Mijn cliënt had gevraagd om een ​​boodschap aan het juweel toe te voegen: “Mijn liefde voor jou reikt verder dan de dimensie van tijd, waar zorgen geen plaats hebben.”

Ik ken het verhaal achter deze woorden niet, maar ik vond de symboliek erg mooi. Een juweel is namelijk nooit zomaar een juweel, het is een symbool. Zo bestelde een Amerikaan die in Californië woonde een verlovingsring bij ons. Zijn partner was in Antwerpen geboren en hij wist dat het belangrijk voor haar zou zijn om een ​​sieraad te dragen dat was gemaakt in haar geboorteplaats.’

Gille Peeters, juwelier uit Antwerpen, krijgt wel eens aparte maatwerkverzoeken: ‘Klanten brengen soms hun eigen goud mee om zo de productiekosten van hun sieraden te drukken. Geen probleem natuurlijk. Maar op een dag wandelde er een klant binnen met gouden tanden die hij wilde laten omsmelten. Eerst moesten we het goud van de rest van de materialen scheiden om het daarna onder intense hitte te smelten. Dat gaf bepaald ongebruikelijke chemische reacties en “unieke” geuren. Technisch gezien was het een hele uitdaging, maar het eindresultaat was een prachtig sieraad, en een mooi voorbeeld van hoe zelfs een erg onwaarschijnlijk verhaal tot iets heel moois kan leiden.’

Van huwelijke, geboorten, verjaardagen tot… ontrouw

Een eigenaar van een juwelierszaak die al generaties lang door dezelfde familie gerund wordt: ‘We krijgen weleens heren over de vloer die twee cadeaus kopen voor Valentijnsdag én bovendien twee keer voor hetzelfde sieraad kiezen: eentje voor mevrouw, eentje voor de minnares. Dat is makkelijker voor de man in kwestie, zo loopt hij geen risico om een ​​fout te maken.

Onze klanten rekenen erop dat we discreet zijn, en zelf leerde ik na een pijnlijk voorval dat ik nooit de geringste toespeling mag maken. Ik vroeg ooit aan een trouwe klant of ze de ring mooi vond die haar man bij ons had gekocht. Uit haar verbaasde stilte begreep ik dat die ring niet om haar vinger was terechtgekomen. Het was vreselijk en ik heb die fout sindsdien nooit meer gemaakt. We hadden ook ooit een cliënte die op de bankafschriften van haar man had gezien dat hij een sieraad bij ons had gekocht, en die haar uiterste best deed om uit te vissen welk sieraad het was, ervan uitgaand dat het voor haar was.

Geheimen bewaren hoort bij ons vak. Zozeer zelfs dat ik, na tientallen jaren ervaring, ook in mijn privéleven de neiging heb om discreet te blijven. Soms krijg ik kritiek omdat ik in gezelschap nogal stil ben, maar ik vrees dat dat beroepsmisvorming is.’

Dat politici niet allemaal heiligen zijn, weet een juwelier uit het Brusselse: ‘We hebben nogal wat politici onder onze klanten. Twee heren – een van hen een controversiële oud-minister, de andere een bekend gezicht van de linkse kant van het politieke spectrum – komen elk jaar twee cadeaus kopen: eentje voor hun vrouw, een ander voor hun maîtresse. Ik weet niet of het ertoe doet, en of het misschien op de een of andere manier het bedrog verzacht, maar ze besteden wel evenveel geld aan elk van de twee geschenken.’

Fanny Willem, juwelier uit Luik: ‘Op een dag kwam er een klant langs met een schat die hij op het strand aan de Noordzee had gevonden. Toen hij als kleine jongen in het zand een gouden halsketting met een diamant van één karaat vond, bracht hij die braaf naar de politie. Het duurde enkele jaren voordat hij hoorde dat niemand het juweel was komen ophalen en dat het nu dus officieel van hem was. Hij wilde graag de vrouw van zijn leven ten huwelijk vragen, en vroeg ons om de diamant in een verlovingsring te verwerken. Het verhaal kent een dubbel gelukkig einde, want zijn partner zei ja.’

Ook vrouwen hebben boter op hun hoofd, weet een juwelier uit Knokke: ‘Regelmatig hebben wij vrouwelijke klanten die een horloge voor hun man en een ander horloge voor hun geliefde kopen. Als ze later terug naar de winkel komen, doen we alsof er niets aan de hand is. Wie zijn wij om te oordelen?’

Lees ook: Hoe duurzaam zijn jouw juwelen? ‘Bij goedkope
gouden juwelen weet je dat er
 iets niet klopt’

Kan jij een geheim bewaren?

Sommige klanten komen vaker terug voor een verlovingsring, zo weet deze juwelier: ‘Een heel aardige heer kocht bij ons een ​​verlovingsring, maar jammer genoeg weigerde zijn geliefde zijn aanzoek. Dit had blijkbaar geen effect op zijn geloof in de ware liefde, want de daaropvolgende jaren kwam hij nog een paar keer terug om andere verlovingsringen te kopen. Telkens zonder succes. Op een dag kwam hij met iemand de winkel binnen en riep vrolijk: “Eindelijk is er iemand die ja heeft gezegd!” Zijn kersverse verloofde wist waarschijnlijk niet dat er vóór haar al zo’n vijftien waren geweest.’

Enora Antoine, juwelier uit Brussel: ‘Om er zeker van te zijn dat de verlovingsring die ze kiezen in de smaak zal vallen, zijn sommige klanten best vindingrijk. Een man kwam aanvankelijk alleen de winkel verkennen, maar keerde later “toevallig” met zijn verloofde terug. Hij had me van tevoren gewaarschuwd en gevraagd te doen alsof ik hem nog nooit had gezien. En of ik zijn partner subtiel naar specifieke modellen kon begeleiden, zodat hij er zeker van was dat de ring die hij al had gekozen haar ook echt zou bevallen.’

Discretie is belangrijk, vertelt de eigenaar van een van de meest gerenommeerde juweliershuizen van het land: ‘Een echtpaar kwam afzonderlijk bij ons langs, zonder dat van elkaar te weten. Mevrouw wilde een horloge kopen om haar partner ten huwelijk te vragen en meneer zocht om dezelfde reden een ring. Uiteraard was het niet aan ons om hun geheim te verklappen. Toen ze er toevallig achter kwamen dat ze dezelfde intentie hadden, bleven ze dat spelletje spelen, en vroegen ze elkaar met onze juwelen ten huwelijk.’

Juwelier Lara Malherbe: ‘Mannen met plannen voor een huwelijksaanzoek zijn soms erg ontroerend. Ik had een klant die mij vroeg om een pin die hij in de abdij van Orval gekocht had in een ring te verwerken. Een andere man wilde een steen die hij op het strand had gevonden, omtoveren tot verlovingsring. En zo was er ook een klant die in de bouwsector werkte, die de ring die hij in gedachten had, had laten vormen met elektriciteitsdraad.’

Lynn Geerinck, juwelier uit Gent: ‘Ongelofelijk maar waar: alle mannen die bij mij een verlovingsring bestelden, verstopten die op dezelfde plek, vlak bij het reservewiel van hun auto. Dus dames: mocht je ooit een lekke band krijgen, bel dan de wegenwacht en kijk niet zelf in de kofferbak, want je weet maar nooit!’

Lees ook: Professionals vertellen wat echte luxe is: ‘Alles draait om aandacht’