Giorgia Lupi verbindt data met mode: ‘Draag een verhaal op je huid’

De naam & Other Stories verklapt het al, het Zweedse merk wil verhalen vertellen. Voor hun meest recente samenwerking koos het label voor een originele vertelvorm: datadesign.

Data is overal en talrijk. Maar hoe geven we het vorm? En wat kunnen we ervan leren? De Italiaanse informatiedesigner Giorgia Lupi benadert data op een warme, menselijke manier. Met potlood en papier visualiseert ze gegevens en verbindt ze cijfers met mensen. Ze is ervan overtuigd dat datahumanisme tot een dieper begrip en meer empathie kan leiden. Voor & Other Stories tekende de designer drie prints, gebaseerd op de verwezenlijkingen van vrouwelijke pioniers in de wetenschap.

Giorgia werkte al voor klanten zoals IBM, Google en Starbucks en het MoMa in New York stelt werk van haar tentoon. In 2018 werd ze door ‘Fast Company’ uitgeroepen tot een van de honderd meest creatieve mensen in de zakenwereld. De samenwerking met & Other Stories is opnieuw een innovatieve manier om data dichter bij mensen te brengen. De gouden formule van haar aanpak? De combinatie van analyse en intuïtie, logica en schoonheid, cijfers en beelden.

Vanwaar de passie voor datavisualisatie?

Achteraf gezien denk ik dat ik van kindsbeen af een dataverzamelaar ben. Mijn oma was een naaister en had een eigen atelier. Ik vond het heerlijk om als vijfjarige bobijnen en linten te verzamelen en organiseren. Op basis van uiterlijke kenmerken groepeerde ik de verschillende spullen in mijn grootmoeders atelier volgens de regels die ik zelf had verzonnen. Ik maakte ook een soort legende om mijn manier van organiseren te verduidelijken.

De wereld zien door de lens van data voelt aan als orde scheppen binnen de chaos. Ik heb daarnaast ook een heel visueel brein en was als kind altijd aan het tekenen. Naarmate ik ouder werd, versmolten die twee werelden en ontstond mijn passie voor datadesign.

We zijn erg gewoon aan diagrammen, tabellen en grafieken die op een droge manier data weergeven. Jouw manier om data te visualiseren is heel anders.

Ooit werd er afgesproken om data op een bepaalde manier vorm te geven en nu doet iedereen het zo. Dat is niet zo gek, want het is de standaard geworden en de meeste mensen weten ongeveer hoe je ze moet lezen. Naar mijn gevoel kun je data echter niet altijd in zo’n standaardvisualisatie proppen. Daarom verkies ik een ander proces.

Ik geef mezelf graag de tijd om volledig te focussen op wat er in de cijfers verscholen zit en probeer steeds een visuele stijl te bedenken die bij die specifieke data past. Zo kun je de kwaliteit en kwantiteit van de verzamelde data het best weergeven, naar mijn gevoel.

Door met potloden aan de slag te gaan, ontgrendel je het werkelijke potentieel dat verborgen zit in data. Je wordt niet belast door de standaard manier van kijken naar saaie grafieken. Bovendien zorgt het voor een meer persoonlijke band met je lezer wanneer je iets handgemaakts de wereld instuurt. Als je gestandaardiseerde computergrafieken vervangt door een volledig zelfgemaakte visualisatie voelt het veel menselijker en persoonlijker aan.

Vraagt deze visuele stijl meer betrokkenheid van de lezer dan de standaardgrafieken?

Misschien wel, maar het is het waard. Kunnen we de realiteit van de data volledig weergeven in de klassieke datavisualisaties? Ik denk van niet. Daarom pleit ik voor het zoeken naar een visualisatie die misschien meer vraagt van de lezer, maar wel alle aspecten van de data kan belichten.

Mijn doel is om data leesbaar en bevattelijk te maken. In eerste instantie zal het misschien meer engagement vragen van de lezer, maar ik geef altijd een legende mee die verduidelijkt hoe je de visualisatie kunt interpreteren. Wie zich erin wil verdiepen, krijgt alle tools aangereikt.

We mogen niet vergeten dat data verzameld wordt door mensen. We hebben het concept van data bedacht om het abstracte leven te begrijpen en vorm te geven. Een datavisualisatie is nooit dé waarheid. Zelfs als een visualisatie gemaakt wordt door een digitale tool, moet je in acht nemen dat een mens het algoritme gebouwd heeft.

Een datavisualisatie is dus niet objectief?

Er zit altijd subjectiviteit, imperfectie en empathie vervat in datavisualisatie. Daar moeten we ons bewust van zijn tijdens het lezen ervan. Pictogrammen en cijfers zien er objectief uit en beloven ons dat ze het complexe leven op een simpele manier kunnen weergeven. Dat is niet mogelijk en daarom ben ik fan van datahumanisme. Ons brein heeft een menselijke vorm van datavisualisatie nodig om onze wereld in alle complexiteit en rijkheid te begrijpen.

Je kunt geen gefundeerde beslissingen nemen op basis van een taartdiagram alleen. Daarom moet je altijd het rapport dat erbij hoort lezen. Ik stel me steeds opnieuw de vraag: heeft mijn lezer alle informatie? Heb je genoeg voeling met de materie op basis van deze datavisualisatie?

Ik wil data niet simpel voorstellen, want je kunt de realiteit niet versimpelen. Wel wil ik data toegankelijk maken. Daarom ziet elk ontwerp er bij mij anders uit, aangepast aan de data. We leven in een chaotische tijd met ingewikkelde informatiesystemen. Het is de verantwoordelijkheid van designers om nieuwe visuele talen te ontwerpen, die aangeleerd kunnen worden en na een tijdje hopelijk intuïtief leesbaar zijn.

Je verzamelt ook persoonlijke data. Wat leer je hieruit?

Door zelf data te tracken, geraak je meer vertrouwd met wat data inhoudt. Als je bepaalde vragen hebt over jezelf kan het de moeite zijn om persoonlijke data te verzamelen en jezelf zo beter te leren kennen. Misschien wil je wel achterhalen waarom je zoveel klaagt? Of maar niet uit je bed geraakt? Dan is het verzamelen en in kaart brengen van gegevens hierover een interessante oefening om erop in te zoomen. Je filtert al de rest weg en focust op dit specifieke vraagstuk aan de hand van gegevens uit je dagelijkse leven.

Voor mij helpt het om de context van bepaalde gedragingen of intuïties beter te begrijpen. Het is een middel om na te denken zonder grenzen.

Heel wat mensen zijn een beetje data-moe. Kan je dat begrijpen?

Ja, absoluut. We verzamelen op dit moment in de wereld zoveel data. Vaak komt het ook over als complexe materie. Ik kan begrijpen dat dat overweldigend is. Maar het is ook een kans! We kunnen die data gebruiken om meer inzicht te krijgen in de wereld waarin we leven.

Door mijn werk probeer ik te tonen dat data niet complex hoeft te zijn, maar dat het er net voor kan zorgen dat je iets beter begrijpt. Humane datavisualisatie helpt om mensen te verbinden, vertelt verhalen en kan empathie opwekken.

Hoe verliep de samenwerking met & Other Stories?

Het was de eerste keer dat ik in zee ging met een modelabel. Ik ben het gewoon om data te visualiseren op papier en schermen, maar data weergeven op textiel is iets compleet nieuw voor mij. Ik werkte heel nauw samen met het team ontwerpers om er iets mooi en betekenisvol van te maken.

We hebben beslist om te focussen op vrouwen die een pioniersrol hebben gespeeld in de wetenschap. Het blijft een wereld die vooral geassocieerd wordt met mannen en dat is jammer. Ik ben er zeker van dat wie de informatie in de kledingstukken ontcijfert, gesprekken zal aangaan over de verhalen. Je draagt letterlijk verhalen op je huid.

Wie zijn de vrouwen die het startpunt vormden voor de collectie?

De drie pioniers waarmee ik aan de slag ging zijn niet de minsten. De Britse Ada Lovelace was een van de eerste computerprogrammeurs in de geschiedenis. Rachel Carson was een marinebioloog, die zich ontfermde over de bescherming van de natuur. En de derde wetenschapster is Mae Jemison, de eerste Afro-Amerikaanse astronaute in de ruimte. Stuk voor stuk hebben ze binnen hun veld van expertise een belangrijke rol gespeeld.

480https://www.youtube.com/user/TEDtalksDirector480TEDHow we can find ourselves in data | Giorgia Lupi1.0YouTube