Fysiek contact tussen een papa en zijn baby heeft een even positief effect als dat van de aanrakingen tussen een mama en haar baby. Dat is gebleken uit onderzoek van professor Martine Van Puyvelde van de Vrije Universiteit Brussel (VUB), in samenwerking met de Universiteit van Liverpool. De resultaten moeten vaders aanmoedigen om vanaf de geboorte actief mee voor het kind te zorgen.
Voor de ontwikkeling van een kind is voldoende fysiek contact tussen ouder en baby cruciaal. Aanrakingen van ouders zorgen voor de optimale ontwikkeling van het parasympathische zenuwstelstel, dat instaat voor rust en recuperatie van het lichaam. Dankzij het fysiek contact zijn de kinderen op latere leeftijd bijvoorbeeld beter bestand tegen stress.
Meer dan een wistjedatje
Voor het onderzoek van de VUB en de Universiteit van Liverpool werden 25 mama’s en 25 papa’s gevraagd om hun kind vast te pakken en te strelen. Voor, tijdens en na de aanraking werd dan onder andere het hartritme en het ademhalingsritme van de baby gemeten. Zowel bij de moeders als bij de vaders daalde het hartritme en het ademhalingsritme van het kind tijdens en na het strelen. Op videobeelden werd ook duidelijk dat beide ouders hun kind intuïtief op dezelfde plekken en op dezelfde manier aanraken.
De resultaten van het onderzoek zijn meer dan een leuk weetje, aldus de onderzoekers. ‘We willen papa’s aanmoedigen om actief bij te dragen aan de zorg van een pasgeboren baby. Vandaag zijn vaders al veel meer aanwezig dan in het verleden, maar er heerst nog steeds een zekere voorzichtigheid. Moeders hebben een fysiologische voorsprong met het kleintje door de zwangerschap, redeneert men soms’, stelt VUB-professor Van Puyvelde. Uit het onderzoek blijkt nu dus dat ook vaders al vanaf het begin mee het verschil maken.
