Bridgerton in Antwerpen: kijk binnen in een Belgische nieuwbouw met een klassiek Brits interieur

Net zoals het Netflix-kostuumdrama Bridgerton een hedendaagse cast in een vroeg 19de-eeuws Engels jasje stak, creëerde interieurdesigner Stephanie Barba Mendoza een traditioneel Brits interieur in een nieuwbouw. Met een uitgesproken mix van typische chintz, volants en antieke meubelen.

‘Gasten die vragen uit welke periode ons huis dateert: dat moet zowat het mooiste compliment zijn dat ik ooit kreeg over mijn interieur’, bekent Sabine, de vrouw des huizes die verder liever anoniem blijft, met enige trots. Al op de oprit worden bezoekers op een dwaalspoor gebracht. Want in het midden van een volgroeide, klassieke parktuin met oude bomen rijst een majestueuze villa in tudorstijl op. Het meest herkenbare kenmerk – de vakwerkgevel met zijn zichtbare houtwerk en met pleisterwerk gevulde rechthoeken – in combinatie met uitkragende erkers, vensters opgebouwd uit kleine vierkante vakjes en grote, prominente schoorstenen, katapulteren je in een oogwenk naar het Engeland van de 15de en 16de eeuw. Het tijdperk waarin notoire figuren als Hendrik VIII en Bloody Mary er de plak zwaaiden en William Shakespeare zijn oeuvre neerpende. Maar meestal is de illusie van korte duur bij zulke huizen. Ze spat uiteen zodra het bijbehorende interieur – hedendaags, in vijftig tinten greige – zich laat zien.

Sabines woning vormt de uitzondering op de regel. De uitgesproken mix van Engelse chintz (bonte florale prints), de volants en de antieke meubelen die je van bij de voordeur omringen, doen de illusie alleen maar toenemen. Het is alsof ik een oud landhuis betreed van een voorname Engelse familie die vele generaties geleden haar heil vond in Schilde.

Verliefd op Wirtz

Niet dus. De moeder van twee is Nederlandse. Op haar achttiende trok ze naar België om te studeren. Later ging ze aan de slag als recruiter en leerde ze haar man Philip kennen, een adviseur in de mijnbouwindustrie. Om een gezin te stichten ruilden ze twintig jaar geleden de drukte van Antwerpen in voor de groene stadsrand. ‘Onze eerste woning lieten we bouwen in een typische jarendertigstijl. Het was mooi, met oude accenten. We hebben altijd een zwak gehad voor oude materialen’, vertelt ze. Elk weekend sprongen ze op de fiets om samen met hun kroost de buurt en haar mooie landhuizen te verkennen. ‘Op een dag, niet verder dan één kilometer van ons huis, viel ons oog op een stuk grond. Het huis was helemaal vervallen, maar het park rondom was subliem. Het bleek een ontwerp van landschapsarchitecten Wirtz te zijn. We wisten meteen dat deze plek ons nieuwe adres zou worden.’

Nieuwbouw in tudorstijl

Pas een jaar later kregen ze de kans om het perceel te kopen, het bestaande huis af te breken en hun droomhuis te ontwerpen. Het zou groter worden dan het eerste – maar liefst achthonderd vierkante meter – in tudorstijl worden opgetrokken en ingericht als een traditioneel Engels landhuis. ‘Via mijn moeder maakte ik kennis met de wereld van interieurdecoratie. Zo kreeg ik oog voor meubelen in fijn mahoniehout, chinoiserie en een bont gebruik van prints en kleuren. Heel Engels georiënteerd.’

Lees ook : Hoe Bridgerton het 19e eeuwse Engeland sexy maakt

#Interiorporn

Sabine stortte zich aanvankelijk in haar eentje op de inrichting van de villa. ‘Toen ik in Brussel studeerde, verhuisde ik bijna jaarlijks. Elke verhuizing gaf me de kans om opnieuw te decoreren en er beter in te worden.’ Maar in Schilde liep ze op een bepaald moment toch vast. Meer bepaald met de woonkamer, de keuken, de slaapkamer en dressing. ‘Mijn man reist regelmatig naar Londen. Op een van onze trips werd ik met verstomming geslagen door het interieur van Annabel’s. Ik wilde één ding: met de ontwerper van het project samenwerken.’ De besloten club op Berkeley Square in Mayfair, Londen, enkel toegankelijk voor leden, bleek het geesteskind te zijn van Stephanie Barba Mendoza. De in Mexico geboren interieurarchitect was op dat moment al tien jaar aan het werk voor Martin Brudnizki. Mocht zijn naam je weinig zeggen: hij is de man achter sommige van de meest decoratieve luxehotelinterieurs van het moment. The Beekman in New York, Le Grand Mazarin in Parijs, Chiki in Mexico. Het soort waarbij de hashtag #interiorporn weleens opduikt.

Perfecte timing

De timing leek voorbestemd: Barba Mendoza had op dat moment net haar eigen studio opgericht. Maar ook uitdagend, herinnert de interieurdesigner zich tijdens de videocall vanuit Londen. ‘Ik bezocht het pand welgeteld twee keer. De eerste keer was om de eigenares te ontmoeten, de dag voordat België in lockdown ging. De tweede keer pas in 2022 toen ik weer vrij kon reizen.’

Het klikte meteen tussen de twee vrouwen. Barba Mendoza beet zich vast in het project, maakte verschillende digitale moodboards en presentaties, stuurde textiel- en behangstalen op per post, waarna tal van videocalls volgden om antieke meubelen aan te kopen en andere op maat te ontwerpen.

Zithoeken à volonté

Ook al was er van structurele ingrepen geen sprake, de woonkamer was best een uitdaging. Voornamelijk door de grootte, weet Barba Mendoza. Omdat de tienerkinderen van het koppel intussen vaker buitenshuis dan thuis waren, wilden ze het vooral gezelliger maken voor twee. ‘Ik creëerde verschillende intieme hoekjes, zodat Sabine en Philip zich eender waar geborgen konden voelen.’ Dat deed de interieurarchitect met een verscheidenheid aan zitmeubilair. Van Chippendale-stoelen gevonden bij een antiquair in Londen tot zelfontworpen zitbanken – waaronder één hoekexemplaar met een golvende rug – of nieuwe fauteuils met franjes. Verzameld in een decor behangen met handgeschilderd De Gournay-papier.

Rustige slaapkamer

In de slaapkamer en dressing verving Barba Mendoza het palet van rode tinten met rustgevender blauw en groen. ‘Daar koos ik voor een print van de Londense behangspecialist Jean Monro, die we overal hebben ingezet. Zowel op de muren, de gordijnen, het baldakijn boven het bed als de fauteuil. De moiré print voor het tapijt haalde ik dan weer uit de archieven van Madeleine Castaing (Frans stijlicoon én een van de invloedrijkste binnenhuisarchitecten uit de recente geschiedenis, red).’ In de keuken werd – op de muren althans – afgezien van florale prints. Daar koos Barba Mendoza voor een combinatie van een warme perziktint en taupe als contrast voor de muurborden en het uitzicht op de tuin. Geen behangpapier. Daar schuilt ook een praktische reden achter: eventuele spatten op de muren zijn sneller overgeverfd dan opnieuw behangen.

Interieur voor durvers

Omdat reizen al die tijd onmogelijk was, volgde de eigenares zelf alles nauwgezet op en zorgde voor de finale afwerking van het interieur. ‘Ze heeft het geweldig gedaan’, bevestigt Barba Mendoza. ‘Qua smaak zaten we op één lijn. In dat opzicht was het een makkelijk proces. Weinig mensen zijn dapper genoeg om zo’n interieur aan te durven. Zij hebben het volledig omarmd.’

Lees ook: Hoe til je een art-deco villa naar de 21ste eeuw? Kijk binnen in een mini Villa Cavrois