Wanneer je passie het buitenleven is: binnenkijken in een tuin met huis

Wanneer je dagelijkse focus het buitenleven is, speelt de natuur onvermijdelijk een grote rol. En dus kocht Koen De Cock een tuin met een huis.

‘Mijn eerste koffie van de dag drink ik hier.’ Op het terras, net voor het indrukwekkende schuifraam, kijken twee stoelen uit op de tuin, een oppervlakte van 27 are die bestaat uit een ruim terras, verschillende zithoeken, een grasveld, een speelplek en vijf bomen met stevige omvang en dito voorgeschiedenis. ‘Eigenlijk kochten we een tuin met een huis’, vat Koen De Cock het samen. De CEO van Tribù, het Belgische familiebedrijf van luxueuze tuinmeubelen, wandelde zo’n vier jaar geleden tussen de bomen; oude paardenkastanjes, grillige acacia’s en centraal een elegante Ginkgo Biloba Pendula, de oudste treurginkgo van de Benelux met een stamomtrek van 336 centimeter. ‘Zo’n grote tuin in hartje Leuven is uniek. Een tuin met zoveel geschiedenis, dat liet mij niet meer los.’

Een emotionele verkoop

Van priesters en paardenkoetsen tot notarissen, door de eeuwen heen kende het pand een heel diverse invulling. De woning werd gebouwd in 1789 in opdracht van een Leuvense proost, later deed ze onder andere dienst als hotel. De laatste drie eigenaren waren telkens gezinnen, onder wie enkele notarissen. Toen het pand op de markt kwam, bestond het behalve uit een groot woonvolume en kantoorruimte ook uit een portierswoning, paardenstallen, een hooizolder en een koetshuis. Koen: ‘De interesse was uiteraard groot, maar het waren voornamelijk projectontwikkelaars die een bod deden. Voor de notaris en zijn gezin was het echter een emotionele verkoop. Al die jaren was het voor hen een warme plek waar ze hun kinderen zagen opgroeien en vrienden ontvingen, ze zochten iemand om dat verhaal verder te zetten.’ Dat potentieel zagen ze in Koen, zijn vrouw Christine en hun twee dochtertjes.

Voor de architecturale opfrissing van het verhaal zorgde Marc Merckx, die na vijftien jaar bij Vincent Van Duysen in 2013 zijn eigen bureau startte. De architect bracht in kaart hoe het gezin graag leeft en zorgde vervolgens voor verbinding tussen de verschillende volumes. Een deel van de woning wordt intussen verhuurd, links bevindt zich nu de speelkamer en een fitnessruimte, de rechterkant omvat een privéleefruimte, een bureau, de slaapkamers en badkamer. Centraal vormt een nieuwe, grote leefruimte de lijm tussen linker- en rechterkant.

Omdat het gezin maximaal wil buitenleven, kwam op die plek een tien meter lang, volledig openschuifbaar raam dat van de lente tot de herfst openstaat. Hier kom je binnen en meteen ook buiten. Koen: ‘Het idee om de woning te verbinden werkt ontzettend goed. Het centrale gedeelte is letterlijk en figuurlijk open van sfeer. Hier leven we buiten, spelen de kinderen met hun vriendjes, koken we en ontvangen we vrienden en familie. Het rechtergedeelte voelt intiemer. Dit is de plek waar we ons ’s avonds als gezin in alle rust terugtrekken. Ook hier staat de zithoek in verbinding met de eettafel en ons bureau, waardoor je het contact met elkaar blijft behouden ook al doet elk z’n ding. Daar houden wij enorm van.’

Bomen als meubelstukken

Helemaal in lijn met de pure vormtaal van architect Marc Merckx is de sfeer in huis rustig, tijdloos en sereen. De kleuren zijn natuurlijk en aards, de materialen warm. Het maatwerk in geborsteld eikenhout, het stucwerk op muren, plafonds en keukenkasten, de vloerlange gordijnen en de metersbrede tapijten binnen en buiten zorgen voor een tactiel accent. Koen: ‘We hebben geprobeerd een zo natuurlijk mogelijk gevoel te creëren. Ik hou erg van de natuur en van elementen die daarmee in relatie staan. Dat is waar ik professioneel dagelijks mee bezig ben, logisch dus dat die passie wordt doorgetrokken in mijn privéleven.’

Nog zo’n passie blijkt de verzameling vintage design, voornamelijk Scandinavische en Italiaanse stoelen en verlichting uit de jaren vijftig, zestig en zeventig. Bijzondere vondsten als de Diamond Wireframe stoel van Bertoia, Luisa Chairs van Franco Albini en de Curva-eetstoelen van de Braziliaan Joaquim Tenreiro staan er tussen de sixties koffietafel van de Belg Alfred Hendrickx en een set bijzettafeltjes van Max Sauze. Ook voor de verlichting scrolde Koen urenlang op tweedehandssites, waarbij de fifties pronkstukken van het Italiaanse Stilnovo in de keuken en boven de eettafel de ruimte karakter geven. Het valt trouwens op: behalve een sierpot van Atelier Vierkant valt er amper een nieuw meubel te spotten. Zelfs de meubelen van Tribù zijn prototypes, de manier voor de zaakvoerder om zijn producten nog beter te leren kennen en zo te verbeteren. De stoelen, ligbedden, bijzettafels en buitentapijten wisselen daardoor continu, enkel de Nox-tafel met blad in geglazuurde lavasteen is al drie jaar een familiefavoriet. Koen: ‘Die zithoeken liggen niet vast, maar verhuizen mee met de seizoenen, met de zon en met de behoefte op dat moment. Gisteren nog zette ik een loungeset onder onze paardenkastanje om er met vrienden te aperitieven in de lentezon. Maar het belangrijkste blijven de bomen. Ze zorgen voor sfeer, veranderen van kleur en vorm, trekken leven aan en geven ons het gevoel heel dicht bij de natuur te staan. Eigenlijk zijn dat de meubelstukken van onze tuin.’