Het minimalistische interieur van Marimekko’s creatief directeur Rebekka Bay in Kopenhagen is een ode aan Alvar Aalto en Donald Judd, maar ook Japan is nooit ver weg. ‘We omringen ons het liefst met heel weinig.’
Haar naam klinkt misschien niet meteen vertrouwd, maar de kans is groot dat er in je kast een stuk hangt dat onder haar creatieve leiding gecreëerd werd. De voorbije twintig jaar dirigeerde Rebekka Bay de collecties van COS, Bruuns Bazaar, GAP, Everlane en ook van Uniqlo, waarvoor ze jarenlang tussen New York en Tokio pendelde. Vandaag woont ze opnieuw in Kopenhagen, samen met haar tienerzoon en partner Ricky Nordsøn.
Hun eerste thuis na hun terugkeer was een ruim appartement dat ze via Facetime kochten tijdens de pandemie. Maar eenmaal introkken, bleek het kil en onpersoonlijk. ‘In New York voelden we ons thuis in een gigantische loft, hier werkte dat totaal niet’, vertelt Nordsøn. ‘De ruimtes waren zo groot dat we elkaar nauwelijks hoorden. Het voelde leeg, en dus wilden we kleiner gaan wonen.’
Zo kwamen ze terecht in Grønnegade, de oudste buurt van Kopenhagen, bekend om haar cafés en levendige sfeer. Het appartement zit in de voormalige droogzolder van een vroeg-achttiende-eeuws pand dat uitkijkt op een goed verstopte, rustige binnenplaats. Het licht stroomt gul binnen, de houten balken en trappen bleven bewaard en de plafonds wisselen af tussen hoog en laag. Omdat de twee verdiepingen een grondige renovatie konden gebruiken, schakelden ze hun vrienden in – Louise en Marcus Hannibal Sigvardt van het New Yorkse Bunn Studio.
Monumentaal eiland
‘Eerst hebben we lang gepraat over hoe we wilden wonen: onze wensen, onze esthetiek, het gevoel dat we wilden nastreven, de materialen.’ Het koppel wilde er meer persoonlijkheid in dan een klassieke Nordic stijl met licht hout. Het interieur moest verwijzingen bevatten naar al hun vorige woonplekken. ‘We moest een mix worden van Alvar Aalto – de meester van het Scandinavisch modernisme – en het Amerikaanse minimalisme van Donald Judd, wiens huis in New York we meerdere keren hebben bezocht. Het is bijna leeg, en dat inspireerde ons enorm, want eigenlijk omringen we ons ook het liefst met heel weinig.’
Het was het cruciaal dat ze zouden werken met hout, dat doorheen de jaren natuurlijk zou verkleuren. ‘Eikenhout zie je tegenwoordig overal, het dreigt een cliché te worden’, verklaart Bunn Studio. ‘Daarom kozen we voor Oregon Pine dat oorspronkelijk uit Noord-Amerika komt. Deze houtsoort heeft die warme, oranjeachtige, aardse gloed die je hier minder ziet. Daarnaast werkten we met geolied, geelachtig essenhout, om een mooi contrast te creëren.’
De open leefruimte met keuken en woonkamer vormt het episch centrum van hun huis. ‘We brengen er veel meer tijd samen door dan vroeger’, aldus Nordsøn. Ondanks de compacte oppervlakte ontvangen ze hier geregeld vrienden. Het kookeiland werd daarom extra breed ontworpen. Het is de plek geworden waar iedereen rond samenkomt. ‘Door het gepolijste roestvrij staal werd het een monoliet die de ruimte weerspiegelt en ’s avonds voor een magische sfeer zorgt. In combinatie met hout krijg je warmte en textuur. Het voelt tegelijk licht en zwaar’, legt Bunn Studio uit. ‘Dat was ook ons uitgangspunt: invloeden combineren tot meerdere betekenislagen.’
Deens vakwerk
Een trap die ook dienstdoet als boekenkast leidt naar de mezzanine waar hun zoon zijn kamer heeft, met zicht op de leefruimte. De verfijnde afwerking steunt op oude Deense technieken voor houtverbinding. ‘Het is niet eenvoudig om vaklui te vinden die vandaag dit soort werk nog aankunnen’, weet Bunn Studio. ‘En al zeker niet in een oud huis met scheve muren.’ Toch zijn het precies die imperfecties het interieur van Bay en Nordsøn charme geven. Zoals de lage balken op de benedenverdieping waar hun zoon geregeld zijn hoofd stoot. Om de verhoudingen in balans te houden, kozen ze voor laag meubilair.
Nordsøn, die van zijn passie voor meubels zijn beroep maakte, is een fervent verzamelaar, maar geen hamsteraar. ‘We leven in een sterk gecureerde omgeving. Als Rebekka en ik een stoel willen kopen, kan het twee jaar duren voor we beslissen. Misschien klinkt dat extreem, maar we willen het gewoon juist doen.’
Van hun leven met minder-filosofie over de lage meubels tot het aardewerk dat Rebekka verzamelt en dagelijks gebruikt: de jaren die ze voor Uniqlo in Japan doorbracht, hebben duidelijk hun sporen nagelaten. ‘Maar eigenlijk ben ik altijd al een minimalist geweest’, bekent ze. ‘Na lange werkdagen of zakenreizen wil ik vooral thuiskomen en tot rust komen. Bovendien is het leven zoveel eenvoudiger wanneer je precies weet waar alles staat.’ (lacht)
