Vijver, bad of container: waarom plots velen investeren in een eigen zwemparadijs

Voeg het vooruitzicht van een zomervakantie in eigen land toe aan levendige herinneringen aan de Belgische hittegolven van de laatste jaren, en je begrijpt waarom velen net nu beslissen om te investeren in een eigen zwemparadijs. Klaar voor een bommetje?

‘Vroeger trok de eigenares van deze zwemvijver zelfs in de vroege lente naar de Blaarmeersen om te zwemmen. Weliswaar gehuld in een thermisch pak. Toch kozen zij en haar man uiteindelijk voor een verwarmde zwemvijver’, legt Thomas Vander Auwermeulen uit. Samen met zijn broer Ian leidt hij het landschapsarchitectuur- en landmeetkundebureau Exteria. ‘Een aangename watertemperatuur is vandaag niet meer voorbehouden aan zwembaden.

De zwemvijver neemt zo goed als de volledige zijruimte van het huis in en wordt enkel van de woning gescheiden via een pad dat met niveauverschillen wordt doorgetrokken zoals de treden in het water. Aan de overkant is de smalle boord rijk beplant zodat het toch natuurlijk aanvoelt. De beige achtergevel van de buren zal op termijn verdwijnen onder de klimplanten. Zo zal de koer uitgroeien tot een oase van groen, waarin de donkergebeitste aanbouw en de zwemvijver alleen nog subtiel zullen opduiken.’

exteria.be

‘Zo’n zwembad is complexer dan het lijkt. Er is meer aan dan enkel het dak afslijpen en het volgieten met water.’ Vincent Meers stootte drie jaar geleden op het idee via internet, experimenteerde met een eigen ontwerp en vond een eerste klant die in het proefproject wilde investeren. Deze zomer mag hij vijf nieuwe Cocupools opleveren in ons land en ook in Nederland is zijn concept populair. ‘De binnenkant van de container bestaat uit een stalen kuip waarop een polyurea coating wordt aangebracht, zoals bij klassieke betonnen zwembaden. Verder is de container ook voorzien van de nodige trap, filters en pompen, verlichting en in dit geval ook een raam dat ook op de kopse kant kan staan. Onze klanten kozen tot op heden vooral voor een witte of grijze uitvoering, maar eigenlijk zijn alle RAL-kleuren mogelijk, ook voor de binnenkant.

In principe kunnen we met onze containers overal terecht, zolang de ondergrond gestabiliseerd en waterpas is, al wordt het moeilijker bij rijwoningen of hoogbouw. Een kuip van 2,5 ton via een kraan hijsen maakt het spannender. Maar het is haalbaar: binnenkort plaatsen we er een op een dakterras in Antwerpen.’

containerconcepts.be

Omdat dit zwembad langs de gehele lengte van de villa loopt, baadt het huis altijd in een vakantiesfeer. Architect Vincent Gillier koos voor antracietgrijze keramiek als bekleding van de binnenkant van het bad, wat het water een marineblauwe tint geeft. ‘De vele planten rondom het water en het huis benadrukken het paradijselijke gevoel. Het waterniveau is dan ook zo gekozen dat de omgeving en de omringende pijnbomen erin gereflecteerd worden. Het geheel speelt ook met de niveauverschillen in de tuin: naast het water loopt de tuin af naar beneden, met een verschil van één meter.

Het zwembad ligt dicht bij het huis, maar dringt zich niet op. Het lijkt te versmelten met de natuur. Het houten poolhouse, met het glinsterende water op het witte plafond, maakt de compositie compleet. Een zenruimte waar het hele gezin optimaal kan ontspannen.’

vincentgillier.be

pierremonseuarchitecte.be

‘De eigenaar droomde ervan om vanuit de woonkamer te kijken hoe de regendruppels op het zwembad vallen. Daarom ligt het zwembad net naast het raam’, leggen architecten Matthieu Meunier en Jean-François Westrade uit. ‘Het witte gedeelte is geen zonneterras, maar een peuterbad van 10 centimeter diep. We kozen voor fel wit om de ware kleur van het water te weerspiegelen en om eenheid te creëren met het interieur. Naast het zwemgedeelte dat 1,20 meter breed is, werden stoere metalen fonteinen voorzien.

Het zwembad bevindt zich op de bovenste verdieping van een oude fabriek die werd omgebouwd tot ongeveer 100 wooneenheden, variërend van studio’s tot appartementen van 600 vierkante meter. Het gebouw ligt aan de rand van Doornik, maar net dicht genoeg bij de stad om nog een glimp van de kathedraal en het belfort op te vangen. In eerste instantie was het zwembad niet gepland. De eigenaar, die ook nog twee andere terrassen heeft, diende het onderliggende appartement bij te kopen om de betonnen bak van het zwembad te kunnen installeren. Het werd een staaltje van delicaat ingenieurswerk met een minimalistisch resultaat.’

ateliermw.be

‘De eigenaars van deze bel-etagewoning in een oude tuinwijk in het Brusselse wilden vooral leven in de tuin aantrekken’, vertelt landschapsarchitect Pieter Van Hauwermeiren. ‘De vrouw des huizes, die natuurfotografe is, wilde meer interactie met de vogels, vlinders, libellen en andere tuinbewoners. En dat kan een zwemvijver als geen ander. Al was zwemmen geen doel op zich, wel de mogelijkheid om af te koelen in de zomer. Omdat ze ook geen behoefte hadden aan een klassiek terras, kwam ik op het idee een opstaande plonsvijver te ontwerpen met een brede zitrand. We gebruikten dezelfde kleiklinkers van het tuinpad – dat net breed genoeg is voor een bistrotafel en twee stoelen – om het waterbassin op te bouwen rond een polyester prefab kuip. Het grote voordeel van kleiklinkers is dat ze harder gebakken zijn dan gevelstenen. Daardoor nemen ze minder water op en zullen mossen er minder op gedijen.’

burobuiten.com