The sky is the living: riant appartement in seventiesstijl

Neerkijken mag, in deze flamboyante dakflat op de achtste en negende verdieping. Voor de bewoners van dit appartement ligt ’t Stad gewoon aan hun voeten, van het MAS tot aan het Havenhuis.

Geen enkele andere Belgische stad biedt zo’n boeiend stadspanorama als Antwerpen. De Brusselse skyline is immers een halve steenwoestijn. In Antwerpen daarentegen, vooral rond de Schelde en aan de noordkant van de stad, ligt het water aan je voeten en zorgen eyecatchers als het MAS en het Havenhuis voor extra spektakel. ‘Wat is het dus een luxe om in deze prachtige flat te wonen’, vertelt Muriel Van Nieuwenhove die hier met haar man en drie kinderen woont en in de Volkstraat op het Zuid de prestigieuze modezaak Enes uitbaat. ‘Dit landschap is spannend, dag én nacht, want dan kijk je tot diep in de haven, waar het altijd bedrijvig is en er duizend lichtjes branden.’

Haar riante flat ligt acht- en negenhoog in een nieuw flatgebouw van ontwikkelaar Cores Development aan het Kattendijkdok, opgetrokken door een samenwerking van twee gerenommeerde architectenbureaus, Meta en Polo. ‘Deze toren meet precies 100 bij 100 meter en staat op de plek van het voormalige douanegebouw, dat afgebroken werd. We zitten hier midden in de Cadixwijk, de laatste woonbuurt na het Eilandje, voor de haven. Hier kwamen destijds alle boten uit Spanje en Afrika aan en rook het naar specerijen. Het was uiteraard een volksbuurt waarvan, gelukkig, nog heel wat oude panden rechtstaan. Er is dus een mix van oud en nieuw, dat vind ik juist interessant.’

Muriel woonde daarvoor in een landelijke villa in Aartselaar: ‘We hebben ons vanuit het groen laten droppen in de stadsjungle. Maar we wilden toch wat van die natuur meenemen en kozen er daarom voor om het terras vol te planten.’ Het dakterras biedt met al zijn hoekjes diverse zitplekken om van de zon en het uitzicht te genieten. Op die manier werd ook het interieur opgevat, met een aaneenschakeling van zithoeken. Voor deze grote flat werden drie appartementen versmolten tot één geheel, waardoor er een enorm woonoppervlak ontstond. ‘Toen we begonnen stond het dus casco, het was helemaal open en ruw. Maar we wilden niet dat het een soort loft zou worden met een industriële look. We verkozen een groot aaneengesloten geheel met verscheidene zit- en leefeilanden, die hier en daar wel doorzichten bieden, maar waarbij elke hoek toch zijn intimiteit bewaart’, legt Muriel uit.

Interieurarchitect Cy Peys legde de basis-indeling vast en koos er ook voor om de keuken aan de oostzijde te situeren. De leefruimte met de diverse zithoeken volgt de oriëntatie van oost naar zuid, de slaapkamers liggen aan de noordzijde. Voor de afwerking ging Muriel samenwerken met interieurarchitect Merijn Degraeve, die de zithoeken met seventiesinspiratie bedacht, alsook de overhangende kast tussen eethoek en living.

Groene draad

De twee uiterste hoeken van de woning, het bureau en de keuken, zijn bijna zwart getint. ‘Maar niet echt zwart,’ legt Muriel uit, ‘er zit behoorlijk wat groen in deze donkere kleur. Als je erop gaat letten is groen trouwens de fil rouge van dit interieur, je komt het overal tegen in de marmers, tapijten, kussens, zelfs in de tafel. Maar het gaat nooit om schreeuwerig groen.’

Er werden uitgelezen materialen gebruikt, zoals de quasi zwarte artisanale tegels van de keuken, die eruitzien als bakstenen. Of de met ébène de Macassar (bruin ebbenhout) gefineerde wanden, waarvan de nerven prachtige tekeningen laten zien. Maar niet alleen de afwerking is verfijnd, ook de aangereikte oplossingen, zoals de originele roomdivider tussen de keuken en de eethoek. En uiteraard is er veel maatwerk, zoals de eettafel, bekleed met tadelakt.

‘Maar we zijn ook verzamelaars die graag iets nieuws ontdekken. Interieurs die worden gestoffeerd met meubelen, objecten en kunstwerken die uit één winkel of galerie komen, vinden we niet spannend. Dat zie je meteen. Een interieur moet wat groeien. Het is net boeiend om nu en dan iets nieuws te vinden, zoals de bijzondere koperen lamp boven de eettafel die we in Brussel in het veilinghuis Pierre Bergé op de kop tikten, een apart stuk Zweedse vintage ontworpen door Hans-Agne Jakobsson. Dergelijke vondsten maken net dat je interieur er anders uitziet’, aldus Muriel. Hier en daar hangen ook wandsculpturen van de Amerikaanse sculpteur-decorateur Curtis Jere, onder meer boven de haard in de grote living. In die immense ruimte spreekt vooral de als een zitkuil opgevatte hoek met planten tot de verbeelding, een ontwerp van Merijn Degraeve.

De architectuur en het decor van deze monumentale torenflat zijn duidelijk van grootstedelijke inspiratie. Wat ook weer niet verwondert, gezien Muriel Van Nieuwenhove veel reist en voor haar zaak pendelt tussen Milaan, Parijs, Amsterdam en Londen, waar ze vaak ideeën sprokkelt. ‘Want in tegenstelling tot vroeger hoef je niet alleen interieurzaken af te struinen om originele interieurs te zien,’ stelt ze, ‘je ontdekt ze nu overal: in eethuizen, tweedehandszaken, hotels en restaurants, zelfs in kapperszaken.’

enes.be