De Antwerpse bel-etage van Claire Bataille is een schitterend voorbeeld van de woonfilosofie die ze al vijftig jaar uitdraagt: licht en leegte als ultieme luxe. “Om te onthaasten heb je rust en stilte nodig.”
Wat en hoeveel heeft een mens nodig om te wonen? Als je het appartement van Claire Bataille bekijkt: vooral licht en ruimte. Die zijn op deze Antwerpse piano nobile veel belangrijker dan de meubels of de kunstwerken, hoe mooi ze ook zijn. Het interieur is helemaal op maat van de interieurstyliste en haar man, Yves Borin. Bataille staat, samen met haar compagnon Paul Ibens, intussen al bijna vijftig jaar bekend om haar uitgepuurde interieurs. Het duo studeerde samen en startte in 1968 het bureau Bataille-Ibens Design. Ze worden vooral geroemd om hun holistische aanpak: architectuur, interieur, meubels, beeldende kunst, buitenruimte, alles pakken ze mee in hun ontwerp. Wie in dit appartement rondloopt, snapt waarom de Nederlandse krant NRC hen ooit ‘soberheidsgoeroes’ noemde. Ook zelf stippen ze puurheid en eenvoud aan als kernwaarden. Voeg daar gerust nog functionaliteit en de gulden snede aan toe. Elk ontwerp, of het nu een interieur of een meubel betreft, zuiveren ze uit tot alleen de essentie overblijft. Toch beschouwen ze zichzelf niet als minimalisten. Bataille: “Voor ons is het complexer. Wij zijn ‘rijk’ in materiaal, maar ‘arm’ in decoratie.”
Change of plans
Je zou het op het eerste gezicht niet zeggen, maar dit is een van de allereerste appartementsgebouwen van Antwerpen. Oorspronkelijk was het een groot achttiende-eeuws herenhuis, dat in het begin van de negentiende eeuw werd uitgebreid met een nieuwe zijvleugel voor de slaap- en badkamers. Boven op het pand kwamen nog vier extra verdiepingen et voilà : een van de eerste Antwerpse appartementencomplexen was een feit. Zo’n dertig jaar geleden kocht het koppel Bataille-Borin deze bel-etage van 380 vierkante meter, die vooraan uitkijkt op het Albertpark en achteraan op een knusse binnentuin.Bataille verbouwde de woning grondig. Bataille: “Alle wanden die het daglicht blokkeerden, gingen eruit. Ook het historische, symmetrische grondplan sneuvelde. Nu heeft het appartement een moderne, open structuur, waardoor het veel flexibeler is en de ruimtes in elkaar overlopen. Het enige dat overbleef van het originele herenhuis, zijn de boogramen in onze living.”