‘Ooit was dit een bioscoop’: hoe een ruime gezinswoning herrees uit een vervallen pand in Lier

In een historisch centrum hoor je niet op te vallen. De discrete baksteengevel van deze Lierse woning houdt de monumentale ruimtes met royaal veel licht en bijzondere details dan ook goed verborgen. Een perfecte stadsoase.

‘Ga jij nu echt een huis kopen?’ Sophies vader reageerde aanvankelijk kritisch op de plannen van zijn dochter. Hij was jarenlang zaakvoeder van een bouwbedrijf, in 2018 nam Sophie D’Hulst de familiezaak over. Dat ze ooit haar eigen woning zou bouwen, leek dan ook logisch. ‘Op onze wandelingen door Lier deden mijn man en ik graag het spelletje “Waar zou je willen wonen?” We hadden een gezellige woning in het centrum, maar die werd wat krap met drie kinderen. Ik viel telkens weer in herhaling: alleen dit pand fascineerde mij bovenmatig.’

En toen kwam het plots te koop en was het geen spelletje meer. Sophie D’Hulst herinnert het zich goed: ‘We zijn onmiddellijk langsgegaan en waren nog meer overtuigd. Toen ook mijn vader op mijn vraag de woning bezocht, stapte hij na de rondleiding vastberaden op mij af met de woorden: “Jij gaat nú een bod uitbrengen.”’ En zo werden Sophie D’Hulst en haar man Peter Claes eigenaar van hun droomwoning, een bijzondere realisatie van B-bis architecten.

Herrezen uit de bioscoop

De bewust bescheiden bakstenen gevel verklapt niet veel, pas binnen begrijp je het complexe denkwerk achter deze architectuur. Ooit zat hier een bioscoop. B-bis architecten vormde het vervallen pand om tot een ruime gezinswoning die bestaat uit een aaneenschakeling van gestapelde, bijna overmaatse woonvertrekken en compacte slaapkamers.

Om de variërende hoogte en omvang op te vangen, werkte het bureau een bijzonder dak uit. Architect Dirk Engelen legt uit: ‘De woning bevindt zich in een historisch centrum, we wilden dus niet gaan concurreren met de schoonheid van de binnenstad. Tegenover de discrete baksteengevel staat de extreme ruimtelijkheid in de woning. Die wordt gecreëerd door een tentconstructie waarbij het volledige gewicht van het dak op één centrale kolom steunt. Op die manier vangen we het grote hoogteverschil op van de aanpalende panden. De ruimtelijkheid die we hiermee hebben gecreëerd is onevenaarbaar. We zijn er best fier op.’

Vanuit haar ervaring kan Sophie D’Hulst dit beamen: ‘Het is geen simpel perceel. Er zit een veelvoud aan schuine hoeken in het pand en toch zit die schuinte niet in de weg.’

Lees ook: Niets is wat het lijkt: architectenbureau DMOA bedot iedereen met een bakstenen bungalow

Knipogen naar hout

De nieuwe structuur wordt gedefinieerd door brute betonnen muren en plafonds die de verschillende ruimtes verbinden. Tegenover het plankenstructuurbeton staat het houten maatwerk met een zacht golvende textuur.

Architect Dirk Engelen: ‘Dit soort detaillering typeert ons bureau. Het materiaal is multiplex dat eerst werd gezandstraald en vervolgens wit gelakt. Zo krijg je op een abstracte manier hout in huis. Ook in het beton zit die knipoog naar hout. De wisselwerking tussen beide materialen komt overal terug.’ Zo’n gedoseerde materiaalmix brengt een rust die moeiteloos doorheen de woning meandert. Een keuze die de bewoners appreciëren. Peter Claes: ‘De coherentie is absoluut een sterkte van B-bis architecten.’

Kortom, het canvas was perfect. Of heeft het koppel toch ingrepen gedaan? ‘Amper’, vertelt Claes. ‘We maakten de badkamer praktischer, de rest is puur inrichting. Even twijfelden we over de keuken. Ze is eerder opgevat als meubel, wij hadden een ander idee van een praktische keuken. In het licht van duurzaamheid is zo’n beslissing echter discutabel. Intussen hebben we de plek volledig omarmd.’

Complimenten van de architect

Het is de eerste keer dat Dirk Engelen de woning met de nieuwe eigenaars ziet, en hij is erg opgetogen over de inrichting. Dat blijkt vooral het werk van Sophie D’Hulst, samen met Stef Claes, broer van Peter en architect met een bijzondere passie voor interieur. D’Hulst: ‘Een woning kopen die af is, is een gigantisch cadeau. Iedereen weet hoe intensief een bouwproces is. En sowieso wordt het budget opgerekt. Aan het einde van zo’n veelal slopend proces vraagt het een krachttoer om je ook nog eens op de inrichting te focussen. Die eerste fase hebben wij volledig kunnen overslaan.’

Belgisch design

Het duo ging voor een aankleding met heel wat Belgische namen. Ook de kleurrijke selectie van het Antwerpse Omarcity wist hen te raken: een uitgesproken schilderij van de Belgisch-Congolese Samuel Lemba, een keramieken lamp van Partine en textielkunst van de Colombiaanse studio amgs naast foto’s van onder meer Frederik Buyckx, Tom Barman en Thomas Sweertvaegher, een felblauwe commode van Studio Penelope en de fragiele lampen van de Franse designer Céline Wright.

Nog zo’n bijzonder stuk is de buitenproportionele eettafel, een werk van de Zwitserse galerie Complete Works. Claes: ‘De levering is een grappige herinnering. De tafel is in feite een kunstwerk en werd ook zo behandeld: op een dag stonden hier drie mannen – perfect in pak, inclusief witte handschoenen – om het stuk te plaatsen. Geen evidente klus, want de tafel bestaat uit één stuk.’

Verborgen adder

Nog even en de metershoge tuindeuren staan weer quasi permanent open en de stadsoase gaat in bloei. Maar hoe genadeloos is de zomerzon? D’Hulst: ‘Een tijdlang hebben we gezocht naar een verborgen adder, want waarom zou je anders zo’n heerlijke woning verkopen? Dat moest dan wel de warmte zijn… Maar blijkbaar staat de steeneik perfect gepositioneerd en krijgen we zo voldoende schaduw in huis. En sowieso slapen we aan de voorzijde. Dus nee, geen addertjes. Mijn buikgevoel over deze woning bleek volledig terecht.’

Lees ook: Binnenkijken in de ufo van Herentals: een James Bond-villa op palen