Moderne elegantie door slimme contrasten in een laat-19de-eeuws huis in Doornik

Een paar oude details die tot de verbeelding spreken en een team dat slim met contrasten speelt. Meer was niet nodig om van een laat-19de-eeuws huis in Doornik een uiterst elegante en hedendaagse woning te maken.

Een banale bakstenen gevel in Tours. Je verwacht het niet, maar erachter schuilt een verrassend majestueuze entreehal, inclusief marmeren vloer en eikenhouten trap. Toen ze er voor het eerst binnenstapte, was eigenares Amedée vooral gecharmeerd door de diepte van de ruimtes met uitzicht op de tuin. ‘We hebben drie jaar in dit huis gewoond voordat we een beroep deden op mijn broer, die architect is’, zegt ze. ‘Eerst en vooral wilden we de bijgebouwde ruimtes die aan de tuin grenzen meer in harmonie brengen met de andere kamers. Toen kwam het idee om een ouderlijke suite te bouwen op de zolderverdieping, die tot dan toe niet gebruikt werd.’ Een half jaar werk was voldoende om dat project te realiseren. Ondertussen moesten de bewoners even verhuizen.

Paint it black

Niet alles is veranderd. Op de eerste verdieping kreeg de keuken een nieuwe granitovloer die contrasteert met de oude Hongaarse puntparketvloer. Er werd ook een houten terras gebouwd om het huis met de buitenwereld te verbinden. Op het tussenniveau werden de twee kinderkamers behouden, de slaapkamer van de ouders is nu een logeerplek voor vrienden en ernaast werd een dressing ontworpen voor het gezin. Tot slot werd onder de zichtbare dakconstructie een suite gecreëerd voor de ouders, met aangrenzende badkamer en berging.

Amedée focuste erg op de keuze van het meubilair. Ze leerde stofferen en renoveerde antieke zetels die ze erfde van familie of voor een paar euro op de kop kon tikken op rommelmarkten. Het grootste deel van het decoratiebudget ging op aan de granitovloer, het keukenmeubilair en de door Moroso ontworpen designbank, die de woonkamer een elegante toets geeft. Verder hebben ze samen met de architecten het geheel nog een verfijnde afwerking gegeven.

De goede adresjes en tips van Amedée zorgden ervoor dat het huis een vintage universum werd dat geïnspireerd is op de jaren 50, maar zonder overdaad. Zo kreeg ze het idee om een oude radiokast om te bouwen tot dressoir. Door ze zwart te schilderen is de retrolook minder nadrukkelijk aanwezig en werd het een echt hedendaags object. Ook een paar familiemeubelen kregen een make-over en werden opnieuw geschilderd om mooi aan te sluiten bij de kleurenwereld die ze voor ogen hadden. Zoals de antieke ladekast, die een zwarte tint kreeg en nu perfect past bij de tweekleurige badkamer van de ouders.

Feestelijk binnenkomen

Vooral het accentueren van de bestaande interieurarchitectuur – deurlijsten, rozetten, zuilen, glas-in-loodramen en dakramen – zorgt ervoor dat de unieke charme van deze woning optimaal tot z’n recht komt. Hoewel de vorige eigenaars al veel muren tussen de kamers hadden gesloopt, ontbrak er een rode draad die het geheel verbond. Dat gebeurde door de juiste kleuren te kiezen. De witte verf brengt de bijzondere details van het huis naar voren, terwijl de rococostijl wordt verzacht. Architect Quentin Belen werkte ook met grafietzwart op het raamwerk, het keukenmeubilair, de bakstenen muur of de deur met ramen in brandglas, een ander sterk punt van dit huis. ‘We speelden ook met het licht door een lichtstraat te creëren in het diepste deel van de uitbouw, waar de keuken is ‘, zegt de ontwerper.

Een ander voordeel van dit huis werd later pas duidelijk. Toen Amedée een professioneel verhuurbedrijf voor avondjurken wilde opstarten, waren het de twee aparte ingangen van dit huis die haar toelieten om dat in haar privéwoning te doen. ‘Mijn klanten, die ik alleen in het weekend ontvang, zijn altijd verbaasd om achter de bakstenen gevel een atypische ruimte te vinden om een feestjurk te kiezen.’ Met een antieke winkeltoog die ze voor maar tien euro vond in La Ressourcerie en die ze overschilderde in het wit, werd een eenvoudige winkelruimte gecreëerd voor de trap, die ze ook zelf heeft gestript. Een mooi detail in deze verfijnde cocon, die heden en verleden verbindt.