In alle rust: Anouk Taeymans tovert rijhuis om tot schoolvoorbeeld van ‘stille architectuur’

Vier jaar Noorwegen laat z’n sporen na. Anouk keerde terug met een grote voorliefde voor licht, warmte, natuurlijke materialen en subtiel design. Toen ze twee jaar geleden haar woning verbouwde, koos ze dan ook bewust voor wat ze zelf omschrijft als ‘stille architectuur’.

“Wist je dat de winter in Noorwegen op 22 augustus start? Niet echt natuurlijk, maar het voelt wel zo.” Burgerlijk ingenieur-architect Anouk Taeymans moest er aanvankelijk om lachen toen haar Noorse collega-architecten haar ervoor waarschuwden. Maar tijdens de vier jaar die ze in het Hoge Noorden verbleef, ontdekte ze dat er effectief rond die datum een voelbare switch plaatsvond. Anouk: “Straffer nog, de herfst wordt er gevoelsmatig overgeslagen, eind augustus liep ik al in dikke wollen truien rond. Logisch dus dat het interieur er veel aandacht krijgt. Niet alleen bij mijn collega’s, zowat elke Noor zet binnen maximaal in op licht en warmte om de gure, donkere maanden te counteren.” Die kijk op interieurvormgeving en de liefde voor pure, natuurlijke materialen en subtiel design nestelde zich ook in Anouks werk. Eenmaal terug in België besliste ze zelfs om de overstap te maken naar interieurvormgeving.

38 keukens

Toen ze twee jaar geleden samen met haar man een rijhuis kocht in Berchem, besloot Anouk nog één keer de rol van architect op te nemen. “Dat betekende dat ik alleen al van onze keuken minstens achtendertig versies ontwierp en er een jaar lang geen grens was tussen job en privé. Tegelijk was het ontzettend boeiend om alles van a tot z uit te werken en op te volgen.”

Om de Noorse visie te implementeren, stond het koppel voor een stevige verbouwing. Weinig en vooral kleine ramen, een veelvoud aan kamertjes, een achterbouw en heel wat sfeerbepalende, zware elementen zoals een marmeren schouw en een bruin mozaïekraam maakten plaats voor open ruimten met grote ramen. De achterbouw werd deels afgebroken waardoor er plaats kwam voor een stadstuin. De lichtste ruimte – de eerste verdieping met aangrenzend een groot terras – werd de leefruimte met vooraan een zithoek en eettafel, achteraan de keuken. De volledige verdieping kreeg bewust een neutrale basis van kalei, stuc granito, eikenhouten raamprofielen en vloerlange linnen gordijnen. Anouk: “Ik noem het stille architectuur. Ingetogen materiaal- en kleurkeuzes zodat details als kunst, bloemen of een sfeerlamp eruit kunnen springen.”

Voor de keuken ging Anouk op zoek naar een tactiel materiaal dat aansluit bij de gekaleide wanden. Samen met het Belgische Atelier 51 en Stoopen & Meeûs creëerde ze Gobi, een variant op de decoratieve techniek van stuc granito waaraan ze onder andere schelpjes, epoxyhars en granulaten toevoegde. Die zorgen voor een subtiele warmte, waardoor het grijs zachter en minder massief oogt. Aan het eiland staan houten krukken, die ook in een lagere versie rond de eettafel staan. “Er is iets met de afronding van het hout waardoor de krukken erg aangenaam zitten, zelfs om lang te tafelen. Bovendien passen ze bij de stille architectuur die ik hier nastreef. Zes stoelen zouden visueel te veel aandacht en ruimte innemen.”

Lampen als juwelen

Op de tweede verdieping gaat de sfeer op hetzelfde elan verder. Ook hier zorgen maatwerk, een ingetogen kleurenpalet en een mix van gekaleide muren, kastfronten in kalkverf en eikenhout voor een rustgevende aanblik. Ruwe betonnen plafonds en opengewerkte bakstenen muren contrasteren mooi met de elegante en luxueuze afwerking. Daarbij toont Anouk haar oog voor detail: subtiele eikenhouten plinten met een vierkante doorsnede, woven wood-raamdecoratie die het licht mooi filtert, Japans geïnspireerde houten lamellen in de hal en sfeervolle, indirecte lichtbronnen.

Over de badkamer werd lang gediscussieerd, uiteindelijk ging het koppel toch voor een halftransparante ruimte die, samen met het dakraam, voor extra licht in de hal zorgt. Voelt de ruimte ooit toch te ‘naakt’, dan komt er raambekleding. De oppervlakte is beperkt, daarom ontwierp Anouk een badkamer die elke centimeter benut. Tegelijk laat ze ruimte voor een stijlvol hotelgevoel dankzij de grote, draaibare spiegel van de Deense Kristina Dam, het fijne kraanwerk van Paffoni en de bloemen die je hier overal in huis ziet. Let vooral ook op de lage wasbak voor zoontje Bill.

Het gelijkvloers fungeert als kantoor en wordt daarnaast verhuurd voor onder andere fotoshoots omwille van de mooie lichtinval. Achter het vloerlange gordijn zit een zwarte keuken verstopt. In plaats van een keuken aan te passen aan de ruimte, ging Anouk omgekeerd te werk en paste de muren aan. Zo lijkt de Ikea-keuken maatwerk, en wordt hij samen met de aangepaste zwarte, eikenhouten handgrepen, de zwarte wand en het zwarte wandrek een blikvanger. De ruimte hield ze eenvoudig van invulling; overdag zorgt het natuurlijke licht voor de sfeer, ’s avonds nemen de zorgvuldig uitgekozen lampen over. Anouk: “Ik zie lampen als de juwelen van je interieur. De architecturale verlichting van het Belgische Orbit creëert een subtiele basis, bovendien weten zij de perfecte kleurtemperatuur te benaderen. En ik ben al jaren fan van het Spaanse Santa & Cole, hun sfeerlampen vormen de blikvangers van de ruimte.”

Nu en dan wordt er een discobal opgehangen. Anouk: “We hebben hier al geweldige feestjes gehad. Mijn man en ik vonden een zitkuil al heel lang cool. Die meerkost zagen we niet zitten, maar last minute gingen we toch overstag. En geen minuut spijt van. Tijdens een werkdag blijkt die zitput een echte zenput, ’s avonds wordt het een dansvloer en krijg je een bijzondere clubsfeer.”