Hoe woont de decorateur van Harry Styles? Binnenkijken in de Victoriaanse woonst van Natalie Grosberg-Brim
Een victoriaans huis met een flinke dosis lambrisering, boogdeuren en gotische accenten. Welkom bij Natalie Grosberg-Brim, de Britse decorateur die gelanceerd werd dankzij popster Harry Styles, haar eerste klant.
Wanneer ze een sierlijke trapleuning opmerkt in een cultreeks, genre Killing Eve, pauzeert ze het beeld onmiddellijk om die beter te kunnen bewonderen. Dat is Natalie Grosberg-Brim ten voeten uit. ‘Sommige mensen zijn gefocust op de kostuums, voor mij draait het altijd om de locaties’, lacht de Britse stylist en interieurdesigner. Tijdens vakanties, in musea, of gewoon al wandelend door haar buurt in Noord-Londen, neemt Grosberg de kleinste details in zich op. De boog van een bovenlicht boven een voordeur, de groef van een zuil. Het zijn details die ze vervolgens haar werk ‘insmokkelt’.
Interieurs gaan niet over het afvinken van een boodschappenlijstje. Het gaat om de jacht, om spullen die je hart sneller doen slaan.
De 19de-eeuwse halfopen woonst die ze deelt met haar man, een creatief directeur, en hun kinderen van tien, vijftien en zestien is daar een perfect voorbeeld van. De mix van lambrisering, bogen en sombere gotische tinten met frisse pastels toont haar talent om stijlen en tijdperken spontaan te combineren. Het is Natalies antwoord op het eenvormige ‘schilderen-op-nummer’-design.
‘Een huis mag er niet uitzien als een Instagrampagina. Interieurs gaan niet over het afvinken van een boodschappenlijstje’, zegt ze. ‘Het gaat om de jacht, om spullen die je hart sneller doen slaan.’ Die aanpak slaat ook aan bij haar opdrachtgevers, van popster Harry Styles tot Britse nichemodelabels als Desmond & Dempsey.
Lees ook: Bridgerton in Antwerpen: kijk binnen in een Belgische nieuwbouw met een klassiek Brits interieur
Geen glazen doos
De vorige eigenaars, creatieven uit de filmindustrie, hadden een gelijkaardige kijk op interieur. Zij lieten een resem schouwen na, betegeld en gemarmerd, verspreid over de drie verdiepingen. Maar ook rammelende ramen en in de hal een tegelvloer die bol stond. ‘Daar tilden we niet zo zwaar aan. We zijn romantici’, zegt Natalie, die er met haar gezin in 2018 introk. ‘We hielden meteen van hoe hun huis hun persoonlijkheid weerspiegelde.’
© Rachael Smith/Living Inside
Drie jaar later was er genoeg gespaard om het huis op hun manier aan te pakken. De in Londen gevestigde architect Charles Tashima, ontwierp de keukenuitbreiding. ‘We hielden van zijn aanpak: hij geeft de voorkeur aan behoud in plaats van de sloop. Hij wist dat we niet wilden koken in een moderne glazen doos.’
Het was Charles’ idee om een zacht gebogen plafond en zwarte zuilen te ontwerpen. De combinatie brengt de dramatiek van een New Yorkse brownstone samen met de sereniteit van een kerk. ‘De ruimte moest aanvoelen als een koele Italiaanse kapel die je op een hete dag binnenwandelt’, zegt Natalie. Wandkasten zouden verloren gaan in de hoge, luchtige ruimte. Daarom maakte ambachtsman Joel Bugg de lage kasten en het eikenhouten eiland ‘die eerder aanvoelen als losse meubelstukken’.
American horror story
Op wandel in Fitzrovia, een levendige buurt in hartje Londen, merkte Natalie Interlock op, een 21ste-eeuwse versie van een klassiek herenhuis, ontworpen door architectenbureau Bureau de Change. Het zwarte metselwerk inspireerde haar voor de gevel van haar keukenuitbouw. Het rastereffect werd bewerkstelligd door het legpatroon van de bakstenen. Het ziet er hypermodern uit, maar in feite weerspiegelt de kleur de oorspronkelijke architectuur van het huis met zijn donkere Staffordshire blue bakstenen.
De rest van het interieur ontwierp Natalie zelf. Ze koos details uit – de betegelde badkamer, een glazen wand – die haar verbeelding prikkelen. De boogdeuren naar de zitkamer waren een experiment. ‘Decoratieve details in 19de-eeuwse victoriaanse huizen zoals dit zijn altijd vierkant. Ik wilde iets anders’, legt ze uit. Ze schilderde de trap zwart en voegde er een oversized piek aan toe die ze vond op eBay. Het geheel doet haar denken aan de spookachtige huizen uit de tv-serie American Horror Story. ‘Een deel van mij zal altijd een goth blijven’, lacht ze.
Toen de tijd kwam om het stof van de verbouwingswerken weg te vegen, zag alles er angstaanjagend perfect uit, herinnert Natalie zich. Daarom wreef ze de net geverfde muren in met was, om het nieuwe ervan wat te temperen. Een truc die ze van haar moeder leerde. Intussen sieren vingerafdrukken van haar kinderen het parelwitte oppervlak. Ze herinneren eraan dat dit in de eerste plaats een gezinswoning is.
Antiekjagen met Harry
Natalie studeerde aanvankelijk rechten aan de universiteit van Leeds, maar een ziekteperiode dwong haar om na te denken over haar professionele toekomst. ‘Ik kom uit een familie van onderdrukte kunstenaars. Ik realiseerde me dat, als ik iets creatiefs wilde doen, ik er meteen aan moest beginnen. Styling paste goed bij mijn passie voor het vertellen van verhalen en voor theater.’
Toen een vriend haar werk aan Harry Styles liet zien, werd hij in 2012 prompt haar eerste interieurklant. Met z’n tweeën struinden ze de Londense antiekmarkten af. ‘Toen hij een gitaarvormige tafel wilde kopen, heb ik daar een stokje voor gestoken. Hij had zijn eigen ideeën maar vertrouwde me. Dat gaf mijn zelfvertrouwen een enorme boost’, vertelt ze in alle bescheidenheid. ‘Als je snel je huis ingericht wilt hebben, dan ben ik niet de juiste persoon. Als je daarentegen bereid bent om te wachten op dat ene zeldzame pareltje waar je nooit op uitgekeken zult raken, ben ik dat wel.’
Op haar zoektocht naar dat ongewone pareltje durft ze al eens gewaagde keuzes te maken. Zoals de vijf meter brede houten schappen, gered uit een oude Franse apotheek. Toen die geleverd werden, kreeg ze het toch even benauwd. ‘Ze pasten, maar het was millimeterwerk.’ Of het duo zinken ornamenten dat op de schouw in de woonkamer prijkt, oorspronkelijk gemaakt voor de film Charlotte Gray uit 2001. Herinneringen aan de Jasperware- keramiek van haar grootmoeder inspireerden dan weer de krijtachtige, lichtblauwe muren, een tint die ze door specialist Francesca’s Paints liet mengen om de kleur van het 18de-eeuwse aardewerk na te bootsen.
De interieurdesigner begon recent zelf met het maken van keramiek, een collectie klassieke schalen en kandelaren die ze in een gotisch jasje stak. Ze hoopt dat ze ‘een vleugje Edgar Allan Poe naar de nette witte badkamer brengen’.
Lees ook: Home suite home: binnenkijken in het jarendertigappartement van Natan-ontwerper Edouard Vermeulen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
