Het verhaal achter de beroemde Wishbone Chair: Deens handwerk en de Chinese Mingdynastie

Wat hebben de Chinese Mingdynastie (1368-1644), een stapel foto’s, een van de meest herkenbare houten stoelontwerpen van vorige eeuw en zeven paar handen met elkaar gemeen? Wel, dit…

Als prille dertiger, toen de Deen Hans J. Wegner als meubelmaker voor Arne Jacobsen werkte, raakte hij gefascineerd door portretfoto’s van Deense handelaars, zittend in stoelen uit de eeuwenoude Mingdynastie. Hun vorm, stevig maar ook eenvoudig en elegant, liet hem niet los, wat drie jaar later uitmondde in een serie stoelen die hij op de meubelmakersexpo in Kopenhagen presenteerde. Wegner trok daarmee de aandacht van Holger Hansen, de søn in Carl Hansen & Søn, die zich aan de productie van vijf van zijn ontwerpen waagde. Een ervan zou de fameuze Wishbone Chair worden, die zijn bijnaam te danken heeft aan de rugleuning in de vorm van het wensbotje dat je ongetwijfeld al eens brak na het eten van een braadkip.

In tegenstelling tot veel van zijn tijdgenoten had Wegner niet de ambitie om te ontwerpen met het oog op massaproductie. Vandaag wordt de Wishbone Chair nog steeds als toen gemaakt: in meer dan honderd stappen, voornamelijk met de hand. De stoel beschikt dan ook over zijn eigen productieatelier op het bosrijke Deense eiland Funen, waar het hout voor de veertien verschillende onderdelen waaruit hij bestaat, geleverd wordt door lokale zagerijen. Ze worden er gesneden, opgeschuurd en geassembleerd, waarna 150 meter papierkoord in één uur tijd met de hand tot een zitting wordt geweven. Een hypnotiserend schouwspel.

Zeven paar handen werken zo gemiddeld aan één stoel, twee daarvan worden er officieel aan gelinkt. De identiteit van de assembleur kun je achterhalen aan de hand van het laatste cijfer of de laatste letter van de stempelafdruk op de stoel, de initialen van de wever staan in potlood op het papierkoord. Wishbone-eigenaars, denken jullie aan hen op Complimentendag?