Casa Kamagurka: in zijn kunst mag het uitzinnig zijn, thuis houdt hij van eenvoud

In zijn schilderijen en cartoons schuwt Kamagurka de felle kleurcontrasten niet, thuis omringt hij zich liever met eenvoud en sobere tinten. “Wit bevat zoveel kleur en zorgt voor prachtige nuances.”

Een smalle privéweg kronkelt langs poorten en hoge bomenrijen. Hier en daar een glimp van een woning, tot de eerste verdieping van een villa de aandacht trekt. Drie grote schilderijen hangen er achter een indrukwekkende rij ramen. Niet voor de bewoners, zo lijkt het wel, maar voor de omgeving. Overdag contrasteren de kleurrijke werken met de strakke architectuur en de groentinten rondom, ’s avonds worden ze verlicht en springen daardoor des te meer in het oog. ‘Een galerie in de bossen van Wingene, ik vond dat een geestig idee van de architect’, zegt allround kunstenaar Kamagurka. ‘En handig ook, ik moet nooit meer iemand uitleggen waar ik woon.’

Kleur bekennen

Wat zoekt een artiest? Voor Kamagurka en zijn vrouw Kathy bleek dat ruimte, licht en rust. Het koppel klopte aan bij Govaert-Vanhoutte Architects, het Brugse bureau dat bekendstaat om zijn zuivere architectuur, gekenmerkt door transparantie, horizontaliteit en een uitgekiende detaillering. Kathy: ‘We zochten in de eerste plaats een woning met voldoende ruimte voor een atelier. Jarenlang huurde Luc een ruimte in de buurt van Gent, waardoor hij vaak meer dan drie uur onderweg was. Tijdrovend, bovendien wordt je creativiteit afgebakend. Hier kan hij eender wanneer potlood en penseel vastpakken.’ Dat was ook de voornaamste vraag aan de architect: een woning waar werk en privé door elkaar vloeien. Een onzichtbaar weggewerkte schuifdeur en een glazen deur kunnen de zonnige, grote atelierruimte afsluiten van de woonkamer, in de praktijk gaan de deuren hier zelden dicht.

Architect Benny Govaert: ‘Het licht moest maximaal binnenstromen, zodat Kamagurka kan werken waar hij wil.’ Vaak is dat in zijn atelier, maar evengoed aan het raam vooraan, in de sofa of op het terras. Kamagurka: ‘Ik voel heel sterk hoe mijn omgeving in mijn werk kruipt. Als student tekende ik bijvoorbeeld vaak op de trein. De lijn beefde daardoor lichtjes, wat voor snelheid in de tekening zorgde. Het leuke aan tekenen is net dat je het overal kunt doen. De punt van je potlood moet op papier staan, dat is het enige wat telt.’

Het imago van de rommelige, chaotische artiest wordt hier genadeloos neergesabeld. Het atelier oogt clean, de tuin strak en gemillimeterd, accessoires zijn een unicum. Alleen de kleurrijke werken van Kamagurka plus hier en daar een opvallend accent, zoals een borstbeeld van Cowboy Henk, het glazen spiegelei-tafeltje (een eigen creatie) en de rode Cassina Utrecht Fauteuil van Gerrit Rietveld doorbreken de ingetogen sfeer, verder beperken de kleuren zich voornamelijk tot wit, zwart en grijs. Alsof de woning als een sober canvas fungeert, waardoor de creativiteit vrij spel krijgt. Maar zo ziet Kamagurka dat niet: ‘Wit bevat zoveel kleur. Een tijdje terug verbleef ik in een appartement aan zee. Niets dan witte muren daar. Ik volgde vol verwondering hoe dat wit doorheen de dag veranderde en er oranje, geel tot roze doorschemerde. Verf je je muur pakweg blauw, dan beken je onvermijdelijk kleur en mis je al die prachtige nuances.’

De stilte spreekt

De rust in huis vloeit natuurlijk ook voort uit architecturale keuzes. Met als motto ‘ less and nothing more’ blinken Govaert-Vanhoutte Architects uit in een ingetogen, rustgevende sfeer. Zo verbergen de verschillende volumes in het hart van de woning visuele stoorzenders als voorraadkasten, dressing en berging, weggewerkt achter maatwerk van het Aalterse Sistém en Saai Interieur. De benedenverdieping werd volledig opengewerkt richting de tuin, wat voor een sterke connectie met het buitenleven, maar ook een overvloedige lichtinval zorgt. Ook in gebruiksgemak zit rust. Door de massiefbouw bijvoorbeeld beschikt de woning over een grote inertie, waardoor de muren, vloeren en plafonds de temperatuurswijzigingen gaan nivelleren. Daardoor krijg je een constant, aangenaam binnenklimaat. En natuurlijk zorgen de eenvoud en de strakke belijning van de woning voor visuele rust. Benny: ‘Deze woning is een puzzel van prefabstukken waar heel wat denkwerk in kruipt. Het succes van een creatie is sterk afhankelijk van de nauwgezetheid bij de voorbereiding. Zie je de lijn van de betonvloer? Die gaat door naar het terras en verderop in de tuin loopt die lijn dan weer gelijk met de linkerkant van het wandelpad. Dat soort esthetische details scherpt het karakter van deze woning aan.’

Niets zo opvallend als de stilte. De woning bevindt zich ver weg van verkeer, maar ook omgevingsgeluid raakt niet over de drempel. Kathy: ‘Het huis fungeert bijna als een soort vacuüm. Bevreemdend, maar vooral bijzonder aangenaam. Weet je dat we hier bijna nooit muziek opzetten? Blijkbaar raak je na een tijdje gehecht aan de stilte. Alleen om te slapen zet ik het raam bewust open. Ik hou van het zachte geruis van de bladeren of het geluid van een uil of een marter op de achtergrond.’ In de tuin passeren wel meerdere buren. Achteraan in het wilde gedeelte trekt de niervormige vijver insecten, kikkers en eenden aan. De loofbomen zijn een mix van oude exemplaren en nieuw aangeplante kastanjelaren, eiken en beuken. Het blijkt het eerste te zijn wat Kamagurka doet bij het ontwaken: de grafiek van die bomen bestuderen. ‘Soms is het mistig en krijg je een eenvoudige zwart-wittekening, in de lente krijg je dan weer een beeld met veel diepte.’

Deze zomer woont het koppel hier drie jaar. Het levendige Brugge werd ingeruild voor de eenvoud van het platteland. Wat ze verwachtten, gebeurde niet: ze missen het stadsleven op geen enkel vlak. En welk effect heeft de woning op zijn werk? Kamagurka: ‘Ik werk nu veel meer, en vooral veel efficiënter. Heel wat van mijn werk ontstaat door even niets te doen, deze plek moedigt dat aan. Je hebt hier heel snel het gevoel dat je niets doet, waardoor je ontspant. Om tot goeie ideeën te komen, heb je een soort blanco moment nodig. Dit huis is mijn blanco moment.’