Binnen de muurtjes kleuren: zo puzzel je een fleurig seventies-interieur in een smalle rijwoning

Roze muren, paarse plafonds, zwarte vloeren, een gele trap en daarbovenop een rode dressing. Leerkrachtenkoppel Lies en Gitte vinkt al hun wensen af in hun interieur dat vrolijk naar de seventies knipoogt.

Hun lievelingsplek in huis is ongetwijfeld de eethoek, legt Lies uit terwijl Gitte koffiezet. ‘Het licht valt hier prachtig binnen, en van hieruit hebben we het beste uitzicht op de Sint-Gummaruskerk. En de beste plek om naar de beiaardconcerten te luisteren in het weekend.’ Meteen ook de reden waarom Gitte stond te popelen om het pand in hartje Lier te zien. ‘Maar plots bleek de advertentie van de immobiliënsite verdwenen te zijn. Ik was zo teleurgesteld dat ik die kans had laten schieten’, herinnert ze zich terwijl ze drie koffiekopjes van jade uit een vintage servies en een schaal met kleurrijke macarons op tafel zet.

Gelukkig was het vals alarm. Het beschermde klokgeveltje van net geen drie meter breed, nog goed verborgen onder een dik pak vuil en roet, dook een paar weken later weer op. Met nood aan wat liefde. ‘We wonen hier in een opkomende buurt met hippe coworking- en lunchplekken of restaurants. En ook hier waren doorheen de jaren verschillende zaken gevestigd. Een tattoostudio, een computerwinkel… Alleen de gelijkvloerse verdieping was onderhouden.’ Achter de toonzaal waren een klein kantoorkeukentje en een toilet ingericht. De rest stond op instorten. ‘Weet je nog dat matrasje dat boven lag?’ vraagt Gitte aan Lies. Ze trekt haar neus op. ‘Dat was vies!’

Niet aarzelen

Een totaalrenovatie volgde, waarin het koppel vrouwen duidelijk hun mannetje stond. Vloeren slopen, wandisolatie uitbreken, een lichtplan bedenken of de indeling van hun huis vastleggen, alles bepaalden ze met z’n tweeën, bijgestaan door Gittes vader, een bevriende schrijnwerker en de broer van Lies, florist Raf Verwimp. Die laatste verklaart meteen ook de aanwezigheid van de prachtige boeketten en planten in hun huis. Zijn woning en boetiek zijn net om de hoek.

‘Hij heeft die passie voor interieur bij me aangewakkerd’, legt Gitte uit. ‘Zijn huis is zo mooi ingericht. De eerste keer dat Lies me er mee naartoe nam, wist ik niet wat ik zag. Die knallende kleuren, die vintage vondsten. Ik waardeer Rafs smaak enorm.’ Ze aarzelt dan ook niet om zijn mening te vragen wanneer ze een idee heeft of een meubel op een website spot. Het terrazzo-aanrecht? ‘Misschien kun je het ook deels over de muur laten doorlopen als spatwand’, was zijn reactie. Een seventies wandrek in hout? ‘Niet aarzelen!’ De eettafel in roze imitatiemarmer? ‘Als hij tegenvalt, koop ik hem wel over.’ Zijn advies schemert zo op elke verdieping wel ergens door.

Bad of schoenenkast?

Een drie meter brede, maar diepe rijwoning komt met uitdagingen. De indeling was er een van. ‘Je wilt niet weten hoe vaak we alles hebben veranderd. De slaapkamer heeft overal op het plan gestaan, net als de keuken: we twijfelden of we die dicht bij het dakterras zouden plaatsen’, vertelt Lies.

Waar ze wel meteen van overtuigd waren, was de grootte van de dressing op de gelijkvloerse verdieping, met een tussendeur verwijderd van de inkomhal. Door de belichting lijkt het alsof je de vestiaire van een boetiekhotel binnenstapt. De hoge, rode kastdeuren die de vorm van de trap volgen, verbergen verschillende kledingrekken boven elkaar. Lies demonstreert hoe ze met een hendel de bovenste stang uit de kast kan liften en dan omlaag trekken, waardoor de bloezen en jurken binnen handbereik zakken.

‘We hebben héél veel kleren’, bekent ze. ‘We konden ons echt geen verloren ruimte permitteren. Daarom kozen we ook voor een kleinere badkamer. Het was een bad óf meer plaats voor een schoenenkast. Die laatste won’, lacht ze.

Daglicht was een tweede uitdaging. Oorspronkelijk waren er enkel vensters in de voorgevel en in het dak aanwezig, met een duister interieur als gevolg. Gitte en Lies wisten het licht toch op slimme wijze binnen te halen. Dankzij een dakkoepel net boven de open trap, een kamerbreed schuifraam dat uitkomt op het terras en op een paar vierkante meter loopglas pal boven de zithoek.

‘Omdat in de zomer de zon daar nu zelfs te fel wordt, verbrandden onze planten telkens weer. Raf heeft daarom een florale installatie voor ons bedacht’, vertelt Lies terwijl ze naar de kleurrijke pomponnen van gespoten bloemtakjes wijst boven de Togo’s. ‘Als je je in de zetels nestelt, zie je de wolken door de blauwe lucht zweven.’

Vrolijke wolk

Wat nog niet ter sprake kwam: dat gedurfde kleurenpalet. Lies en Gitte vinkten simpelweg hun diepste interieurwensen af. Lies wordt blij van roze en paars. Ze koos er verschillende tinten van voor de dressing, de keuken, de woonkamer en de slaap­kamer. Gitte droomde om een onverklaarbare reden dan weer van een trap die ze vanuit haar woonkamer kon zien. Liefst een gele, zoals die ene die ze met een post-it had gemarkeerd in een interieurboek. De vloeren en hun thuiskantoor mochten dan weer stoer gitzwart zijn.

‘Wanneer we over onze plannen vertelden aan collega’s in de lerarenkamer of aan vrienden op café, zag je ze telkens grote ogen trekken’, lacht Lies. ‘Maar meestal werd dat gevolgd door hun zegen. Gulle gaat dat wel goed doen.’ De vraag die ze het vaakst krijgen is of ze na drie jaar nog niet uitgekeken zijn op al die kleuren, vertelt Gitte. ‘Verre van. Als ik morgen moet verhuizen, doe ik precies hetzelfde. Elke dag start ik in een wolk van vrolijkheid.’ Een aangename bijwerking van je goesting doen.