Zonder handrem: ga mee op roadtrip in een huis met verrassende tussenstops

Hij gaf haar een trouwring uit de kauwgomautomaat, zij doet hun interieur knallen volgens de seizoenen. Samen runnen Véronique Priem en Toon Stockman het grafische bureau Gazeuse. Welkom in hun eigenzinnige universum vol joie de vivre.

‘Maak van je huis je favoriete reisbestemming.’ Het motto van Véronique Priem en Toon Stockman was nooit relevanter dan in deze coronacrisis. Waarom zou je je suf zoeken naar leuke vakantieadresjes in eigen land als je thuis even geïnspireerd kunt raken? Hun filosofie is geen dode letter: door hun huis annex thuiskantoor wandelen voelt als een roadtrip met verrassende tussenstops. Je passeert eerst langs de slaapkamer met groen, zwart en paars plafond. Dan langs een knalrood bureau in hoogglanslak. Vervolgens langs een schouw met marineblauw-witte strepen. En je eindigt aan de open keuken met rode tegeltjes én deuren in witte skai: dat retro nepleer dat je in tacky seventiesbars zag.

Seizoensgebonden

Ja, dat zijn veel interieurideeën op tweehonderd vierkante meter. En nee, dit interieur is niet bestemd voor overprikkelde mensen die visuele rust zoeken. ‘Ons valt die veelheid al lang niet meer op. Als je hier elke dag in woont, wordt een gestreepte schouw even onopvallend als een witte muur’, zegt Toon. ‘Ons interieur verveelt ons nooit, ook al wonen we hier al zeventien jaar’, gaat Véronique verder. ‘Om de maand verandert hier wel iets. In de winter zetten we onze ronde eettafel voor de haard, in de zomer verhuist de zetel soms zelfs naar het terras. Ik hou ervan om met objecten en meubels te schuiven. Je huis voelt telkens als nieuw.’

En dan had je hun originele huis eens moeten zien, vóór ze het helemaal openbraken en kleurrijk aankleedden. ‘Het was zo’n typische façadewoning met een chique voorgevel en een opvallende voortuin. Een huis dat er vooral voornaam moest uitzien. Maar aan de achterkant waren wel goedkopere gevelstenen gebruikt. En er plakte een lelijke bruine veranda aan. Ook binnen was het ons ding niet. Alles was opgedeeld in aparte hokjes en in de leefruimtes domineerden ruwe bakstenen en zware houten balken. We hebben het huis niet gekocht voor de architecturale meerwaarde, want die goedkope fermettestijl lag ons niet. Maar de ligging aan de rand van Roeselare was wel goed. En we zagen het potentieel om het gaandeweg naar onze hand te zetten.’ Véronique en Toon namen hun tijd om van hun interieur een persoonlijk geheel te maken. ‘Af is het hier nooit, want ik heb altijd zin om alles opnieuw te doen’, zegt ze.

Vol verrassingen

Inmiddels zijn ook de voorgevel en voortuin niet meer zoals vroeger: architect Alexander Dierendonck voegde een minimalistisch duplexvolume toe, dat dient als bureauruimte. ‘Hij was er eerst tegen dat ik het plafond kaki zou verven, maar ik wilde de ruimte in onze stijl doen passen’, lacht ze. In die nieuwe vleugel is nu Gazeuse ondergebracht: hun designbureau gespecialiseerd in branding, grafische vormgeving en communicatie. ‘We werken onder meer voor Alexanders broer, de slager Hendrik Dierendonck, bekend van zijn restaurant Carcasse. Maar we doen ook projecten voor onder meer Orac Decor, kiteboardmaker Shinn of Durlet’, zegt Toon, die zijn strepen verdiende bij Modular.

Véronique en Toon leerden elkaar in 1986 kennen. Hij was dertien, zij vijftien. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Hij en zijn team doen de branding en vormgeving bij Gazeuse, zij de styling en kleuren. ‘We voelen elkaar goed aan’, zegt hij. ‘Maar Véroniques smaak zit vol verrassingen. Een risico, als je voor haar een cadeau wilt kopen. Dus draaide ik een trouwring uit de kauwgomballenautomaat. Het bleek een goeie gok.’ Iedereen die hen kent, wist: ooit doen die twee iets met interieur. En inderdaad, vorig jaar ontwierpen ze hun eigenzinnige decolijn. Die telt intussen al een lamp in touw (Holiday), een spiegel in denim of pied-de-poule (Poseur en Rendez-vous) en een serveerplateau in skai (L’embarras du choix). Allemaal objecten, made in Belgium, die ongedwongenheid en plezier uitstralen. ‘ Have fun in je interieur is een van mijn andere slogans’, vertelt Véronique. ‘Wees niet bang om zaken te combineren. Twijfel niet of iets in je huis zal passen. Durf de zogezegde ‘regels van de smaak’ te overtreden. En durf ook fouten te maken: niks is voor eeuwig in je interieur. Een meubel wisselen of een muur herschilderen is zo gebeurd. En als je twijfelt over een aankoop: kies dan altijd het object dat je het liefste ziet, niet dat wat bij de rest past.’

Zotternijen

Priems woonfilosofie werkt aanstekelijk en vooral dan de joie de vivre en het lef waarmee ze haar interieur samenstelde. Ze kiest kleuren, objecten of combinaties zonder handrem en zonder handboek. ‘Ik doe inderdaad gewoon mijn ding. Maar ik kijk ook op naar (interieur)architecten of decorateurs die een eigen stijl hebben ontwikkeld. Ik denk aan Jean-Philippe Demeyer, het Milanese Studio Dimore of César Manrique, de architect uit Lanzarote’, zegt ze. ‘Ik hou vooral van interieurs die een persoonlijk verhaal vertellen. De grote fles Chanelparfum in onze bibliotheek komt bijvoorbeeld uit een parfumerie in Roeselare, waar ik als puber altijd posters en pancartes ging halen. Ik hing die in mijn kamer op. De winkelgerante beloofde me dat ik ooit die grote flacon zou krijgen. Ze hield woord. Nu staat hij in onze bibliotheek. Naast het Val Saint Lambert-servies van mijn schoonouders. En naast een oranje draak die we op reis in Hongkong kochten.’

Heel het interieur zit vol zulke onverwachte spielereien. De wand in de eetkamer hangt bijvoorbeeld vol met covers van hun fictieve magazine Suchalike. En de gigantische foto in hun salon is nog zo’n zotternij. ‘Dat was een uitnodiging voor een feestje hier bij ons thuis’, vertelt Toon. ‘Je ziet een draaitafel, en champagne, maar ook croissants met Zwanworsten ertussen. De ludieke boodschap was: verwacht niet te veel van het eten, maar de sfeer zal erin zitten.’ Iets in ons zegt dat het een geslaagd feestje was. Eentje zonder handrem.

Véronique Priem (50) en Toon Stockman (48)

– Leerden elkaar kennen in 1986. Hij was 13, zij 15. Ze wonen en werken in Roeselare.

– Toon werkte bij Modular en Rotor, Véronique bij Agnès B, Anvers en ’t Casteelken.

– In 2010 richtten ze samen Gazeuse op: een bureau gespecialiseerd in branding, packaging en grafische vormgeving.

– In 2015 startten ze hun eigen fictieve magazine (een magazinetta) Suchalike.

– Vorig jaar begonnen ze een eigen interieurlijn, eveneens onder de naam Suchalike, met onder meer spiegels, dienbladen en lampen.

– Hun favoriete escape trip is Parijs. Om op te laden via expo’s, people watching en het ontdekken van interieurs.

gazeuse.be