Vier installaties die je niet mag missen op de Triënnale van Brugge

Dit weekend gaat de derde editie van de Triënnale van start, het kunst- en architectuurfestival in Brugge. Dertien kunstenaars en architecten gingen aan de slag rond het thema TraumA. Hun installaties laten je de dunne lijn tussen droom en trauma, paradijs en hel verkennen.

Op sociale media is het leven picture perfect. We wandelen in de meest feeërieke bossen, de mooiste plekken zijn altijd verlaten en het lunchpakket dat we sinds de ochtend meezeulen ziet er toch verrassend smakelijk uit. Maar is dat ook zo? Is er ook een keerzijde aan de zogezegde droombestemmingen die we bezoeken? Dat zijn de vragen die de dertien deelnemende kunstenaars en architecten van de Triënnale van Brugge zich stelden. Ze gingen op zoek naar het leven achter de statige façades.

Het resultaat is een parcours op minder evidente locaties in de stad, met kunstwerken die inspelen op verbeelding, op de pracht en de praal maar ook de duistere kant van het leven. Deze installaties zullen u – op mijn erewoord – niet ongeroerd laten:

Strangler van Héctor Zamora – Tuin van het Gezellehuis, Rolweg

De Mexicaanse kunstenaar koos een grote Oostenrijkse den uit en omhulde het volledig met een felrode industriële steiger. Een verwijzing naar de wurgbomen die zich op eenzelfde manier meester maken van andere bomen in tropische wouden, maar evengoed hoe de natuur – en de mens – zich langzaam maar zeker, zonder het goed te beseffen, laat overmeesteren door het duister. Bezoekers kunnen de stelling tot helemaal boven beklimmen, mits een paar takken waar je onder of over moet kruipen, en zo een ander inkijk krijgen op de boom, de omgeving en zichzelf.

Black Lightning van Gregor Schneider – Grootseminarie, Potterierei 72

De installatie van Schneider bestaat uit een pikdonkere doorgang die je zigzaggend doorheen het Grootseminarie leidt. Je ziet niks, het omgevingsgeluid verdwijnt, je wordt één met het duister. Het enige wat je rest om de uitgang te vinden is vertrouwen op je resterende zintuigen … en volhouden. Een bijzonder sterke ervaring die balanceert tussen plotse angst en verbeelding.

Banisteria Caapi (Desnatureza 4) van Henrique Oliveira – Pottemakersrei

Sprookjesachtige, dikke wortels kruipen over de restanten van de eerste middeleeuwse stadsomwalling van Brugge tot aan het water. Ze lijken echt en er altijd te zijn geweest, maar ze doen alsof. De Braziliaanse kunstenaar roept daarmee op om verder te kijken dan je neus lang is, om te durven zoeken naar wat schuilt achter de werkelijkheid die we dagelijks als vanzelfsprekend zien.

Inner Circle van Nadia Kaabi-Linke – Burg

Wat een gezellige bank had kunnen zijn bezette Kaabi-Linke met duizenden blinkende pinnen. Zoals ze op gevels duiven verhinderen om zich te nestelen, maken de pinnen van deze bank een onmogelijke plek om elkaar te ontmoeten. Daarmee illustreert de Tunesische kunstenares de fragiele grens tussen gastvrijheid en uitsluiting, de haves en de have-nots.