Eeuwig vakantiegevoel in de Vlaamse Ardennen: het tuinpaviljoen van Greg Geertsen

Zijn vrienden noemen het een tuinpaviljoen, de buurman een caravan. Voor Greg Geertsen is het een droom die werkelijkheid werd. Welkom in zijn pioniershut, een casestudy die het midden houdt tussen architectuur, auto’s en lingerie.

“De pioniershut is het oerhuis. Hij symboliseert de zoektocht naar avontuur, naar goud, naar een beter leven, op een onbekend en ongerept terrein. Een schutplaats aan de rand van de rimboe of het bos, gemaakt van vier golfplaten en vijf stukken hout.” Toen Greg Geertsen het terrein en het bijbehorende, serieus te renoveren landhuis in de Vlaamse Ardennen kocht, was hij op zoek naar het eeuwige vakantiegevoel in eigen land. Maar in plaats van meteen zijn tanden te zetten in de verbouwing besloot hij het proces om te gooien en met de tuin te beginnen. “Architectuur komt altijd op de eerste plaats en valt duurder uit dan verwacht, waardoor je halverwege moet gaan snoeien in je interieur. Voor de tuin is er nooit budget, terwijl het de plek is waar het allemaal mee begint, waar alles wortelt.”

Op het perceel was niks aangeplant en keek hij binnen in de tuin van de buren. Hij liet waterpoelen uitgraven en hoge hagen, moerascipressen en populieren planten om zich zo ver mogelijk van de Vlaamse klei te wanen. In het hoge gras rijdt hij om de zoveel tijd nieuwe vormen uit. “Ik heb een hekel aan vlakke, nette tuinen. Ik bekijk dat wilde grasveld liever als massa, waaruit je delen weghaalt. Zoals een beeldhouwer.”

James bond

Met een tuin in volle aanplanting en een landhuis dat een veel intensievere verbouwing nodig had dan verwacht, drong zich een noodoplossing op. Greg had snel een plek nodig van waaruit hij de werf kon opvolgen en die later kon dienen als atelier, bureau, misschien zelfs als poolhouse. Of een garage, want twee auto’s passen er moeiteloos in. Zo groeide het idee om een pioniershut te ontwerpen. Hij vertrok vanuit de footprint van het bestaande kippenhok en liet zich dan verder leiden door associatie. Geen pioniershut zonder Land Rover Defender – de oerauto volgens Greg – geen Land Rover Defender zonder geplooide metalen platen en rivetten, meteen ook het materiaal waarmee de hut is afgewerkt. En geen van beide zonder avontuur. “Ik hou enorm van het idee van avontuur als thema, maar dan zoals James Bond, niet zoals Tarzan. Rudimentair tot op zekere hoogte, maar vooral heel verfijnd.”

De geperforeerde platen rondom de Masai-rode hut vergelijkt hij met lingerie, de rond uitgesneden golfplaten op het dak met de volants van een jurk. “In een glazen doos wordt de hele omgeving je meteen in de schoot geworpen. Het is veel interessanter om bewust te kiezen wat je wilt zien en laten zien, zoals met lingerie”, legt hij uit. De platen zijn niet puur decoratief. Ze bieden beschutting, maken het zonlicht binnen bijna tastbaar en veranderen de hut ’s nachts in een Chinese lampion. De afgeronde uitkraging van het dak zorgt voor schaduw en beschermt tegen de regen, maar uit de goten van de golfplaten vloeien waterkoorden als het regent. “Da’s magnifiek! Mensen associëren golfplaten met koterijen en noodwoningen, maar eigenlijk is het een subliem materiaal.”

Peperkoeken huisje

Binnen weerklinkt zachte jazz. De ronde vensters, de gecanneleerde afwerking, de cirkeldetails in de lampen en stoelen en de afgeronde deuren stralen iets zachts en lieflijks uit, de onschuld van een peperkoeken huisje. Maar voor Greg is het een uiting van zijn obsessie met sacrale geometrie en symmetrie, oude wiskundige regels die dateren uit het oude Byzantijnse Rijk.

Alles is in hoogglanslak – opnieuw Masai-rood en botergeel – en aluminium. “Een Defender is zo gemaakt dat je hem vanbinnen en vanbuiten volledig kunt natspuiten met een tuinslang. Ik wou dat niet letterlijk bekomen, maar wel op een bepaalde manier vertalen. De constructieplaten zijn zichtbaar, de schuifwanden zijn van bruut aluminium. Alles kan krassen, slijten, léven.” Op de vijftig vierkante meter waarover hij beschikt staan stukken van Maarten Van Severen, Pierre Paulin, Charlotte Perriand en Pierre Lottier verspreid. Een kast – de grande armoire-cloison uit ‘Cité Radieuse’ van Le Corbusier – en een Arts & Crafts paravent dienen om de ruimte te organiseren. Alle nutsvoorzieningen volgen elkaar op één lijn op. Links van de badkamer, die is opgebouwd als een Zwitsers zakmes, vind je de wasplek met bergruimte voor de vuile en de schone was, een droogkast en wasmachine. Rechts een professioneel fornuis, twee koelkasten onder een drie meter lang werkvlak. In de uithoek, bij de eetzone, voorzag hij een butler’s pantry met bergruimte voor tafelservies en een vaatwasser. “Ik wilde me niet beperkt voelen in comfort of ruimte, maar het gevoel hebben dat ik in een palazzo vertoef. Compleet het tegenovergestelde van een tiny house. Dít is een mighty house”, roept hij enthousiast. Intussen speelt Greg met het idee om zijn hutconcept te commercialiseren. In verschillende vormen en groottes, zoals kleine wezentjes die zich in het groen nestelen. De casestudy is uitgetest en goedgekeurd, in die mate dat het landhuis nog steeds een ruwbouw is.

Er valt een stilte en plots is ook enkel het geritsel van de populieren te horen. “Luxe is geen marmeren badkamer”, verzekert Geertsen me. “Luxe is dít.”