‘Wie vandaag vlees eet, heeft ook vragen over duurzaamheid, gezondheid en dierenwelzijn’

Je zou het niet denken als je in de boekhandel snuistert of door kranten en tijdschriften bladert, maar slechts drie procent van de Belgen is veganist en vijf procent vegetariër. Heel wat landgenoten noemen zichzelf flexi- en pescotariër, of eten regelmatig vegetarisch, maar zo’n 68 procent eet elke dag vlees of vis en identificeert zich dus als omnivoor, zo blijkt uit nieuwe cijfers van EVA vzw. Waarom er dan toch ontzettend veel kookboeken en artikels verschijnen over plantaardige voeding? Omdat mensen die daarmee bezig zijn nog volop op zoek zijn naar informatie, denkt Hilde Snauwaert van Lannoo, en ‘vegan’ en ‘plantaardig’ in een titel dus veel boeken en bladen doet verkopen.

Wie vandaag vlees eet, heeft ook vragen over duurzaamheid, gezondheid en dierenwelzijn.

Het ding is, wie vandaag vlees eet, doet dat niet in een ecologisch vacuüm. Die heeft ook vragen over duurzaamheid, gezondheid en dierenwelzijn. Ook dat blijkt uit de nieuwe cijfers. Vier op de tien Belgen wil plantaardiger gaan eten in de toekomst en 48 procent gaat akkoord met het idee dat we in de toekomst minder vlees en vis gaan eten. Voor die omnivoren en flexitariërs die wel vlees eten, maar het zo goed mogelijk willen doen, zochten wij in dit nummer uit hoe dat kan.

Deskundigen, boeren en slagers lijken het over één ding eens: respect voor de natuur en het dier is cruciaal. Iets wat ik met de paplepel meekreeg. Toen ik een jaar of elf was, logeerden we op vakantie in het Ierse Annascaul in een boerderij, en de eerste ochtend zag ik bij het openen van de gordijnen van mijn slaapkamer een stoet stevige koeien onder mijn raam voorbijstappen. Als stadskind dat zelfs nog nooit een huisdier had gehad, was dat eerst wat angstaanjagend, maar toen de boer en zijn dochters vroegen of ik wilde helpen bij het melken, was ik de volgende twee weken niet meer weg te slaan uit de stal. Koeien bleken geweldig. Mijn moeder polste voorzichtig of ik het niet raar vond om de dieren die ik met zo veel smaak in de vorm van preparé opat van zo dichtbij te leren kennen, maar ik vond die vraag absurd. Net omdat ik ze lekker vond, wilde ik er alles over weten.

Ik moest aan die Ierse koeien denken toen ik onlangs op de Britse foodpodcast Dish een interview met comedian Sindhu Vee hoorde. Als hindoe was ze vegetariër tot haar arts haar aanraadde om ook proteïne van dieren te eten. Vandaag is ze pescotariër, maar elke keer dat ze vis eet, zegt ze voor ze begint een dankgebedje. “Die vis heeft zijn leven voor mij gegeven en het minste wat ik kan doen, is het dier bedanken. Misschien ontmoeten we elkaar in een ander leven en dan worden de rekeningen vereffend. Je kunt dus maar beter respectvol zijn.” Haar kinderen, die noch hindoe noch vegetariër zijn, moeten dan ook altijd het vlees op hun bord opeten. “Want hoe ga je aan die kip uitleggen dat je haar niet helemaal hebt opgegeten als je haar later tegenkomt?”

Als niet-gelovige omnivoor vind ik dat een mooi idee. Ga ervan uit dat je de dieren die je eet opnieuw tegenkomt en behandel ze met het respect dat ze verdienen. Al dan niet met een dankgebedje voor het eten. Namasté.