Thee is beschikbaar in diverse smaken, kleuren, bewerkings- en bereidingswijzen. De meeste bekende soorten zijn zwarte, groene, witte of rooibos thee, maar waarom zijn die eigenlijk anders? En welke thee past het beste bij jou?
Ondanks hun grote onderlinge verschillen zijn witte, groene, zwarte, Pu-Erh en Oolong thee allemaal afkomstig van dezelfde plant: de Camellia Sinensis. Het verschil zit hem in de manier waarop de blaadjes bewerkt worden. Hieronder worden de verschillende theesoorten opgelijst van het minst bewerkt naar het meest bewerkt:
Witte thee is amper of niet gefermenteerd en dus ook bijna niet bewerkt. Zowel witte als groene thee worden niet geoxideerd: in plaats van de blaadjes te kneuzen om vrij spel te geven aan de lucht, worden theeblaadjes net gekoesterd opdat deze niet zouden beginnen te ‘roesten’. Het verschil in groene en witte thee zit hem in de soorten blaadjes die gebruikt worden: voor witte thee worden enkel de allerjongste scheutjes gebruikt. Hierdoor is witte thee het “puurste” en bevat ze nog alle natuurlijke antioxidanten. Bovendien is witte thee zeer goed voor de huid, verkleurt deze soort je tanden niet en is het goed voor mensen met (kans op) diabetes. De theesoort bevat ook amper cafeïne, maar heeft daarnaast ook niet zoveel smaak of kleur.
Groene thee wordt alom geprezen om zijn “gezonde” karakter maar de reden hiervoor is voornamelijk dezelfde als die van witte thee: de blaadjes worden amper geoxideerd en worden om dat te voorkomen gewokt (China) of gestoomd (Japan). Groene thee zit daarnaast boordevol catechinen (waaronder EGCG en ECGC) die een antioxiderende werking hebben, het metabolisme stimuleren en vetverbranding in de hand zouden werken.
Oolong thee wordt gedeeltelijk gefermenteerd en krijgt nog een extra stap waarin de blaadjes gekneusd of geschud worden waardoor er meer smaken vrijkomen. Oolong thee kan donkergroen tot zwart zijn en heeft een meer bloemige smaak. Oolong bevat ook meer cafeïne maar ook minder antioxidanten dan groene of witte thee.
Zwarte thee is volledig gefermenteerd, waardoor de theebladeren donkerder zijn en er tanines gevormd worden. Zwarte thee heeft over het algemeen de sterkste smaak en bevat het meeste cafeïne, maar ook het minste antioxidanten. Deze theesoort zou dan weer wel goed zijn voor het verlagen van cholesterol en osteoporose en zou je immuunsysteem versterken, omdat de theanine in de thee een uniek aminozuur bevat dat bacteriën, virussen en schimmels bestrijdt.
Pu-erh thee wordt na het plukken en bewerken in koekjes geperst en post-gefermenteerd; wat wil zeggen dat de thee na het originele bewerken en drogen nog een extra rijpings- of fermenatieproces ondergaat. Micro-organismen kunnen zo inwerken op de thee, waardoor de structuur chemisch een beetje verandert – vergelijkbaar met het rijpen van kazen. Traditioneel gebeurt dit proces gedurende 10 tot 15 jaar in een gereguleerd, vochtig klimaat, maar recent is het ook gebruikelijk om de thee slechts een paar maanden te laten rijpen. Pu-Erh heeft hierdoor ook een rijkere, meer complexe smaak, maar is ook duurder.
Extra:
Rooibos van een helemaal andere plant gemaakt, namelijk de Aspalathus linearis. Het is een traditionele Zuid-Afrikaanse infusie die geprepareerd wordt zoals zwarte thee, maar geen cafeine bevat. Ondanks de bijnaam “rode thee” komt rooibos voor in twee varianten: rood en groen. De groene rooibos is niet-geoxideerd, de rode wel. Rooibos wordt over het algemeen gekenmerkt door een eerder zoete, houtachtige smaak en is een bron van antioxidanten. Bovendien zou rooibos ook wonderen doen tegen allergieën, stress en spijsverteringsproblemen.
Matcha: lees ons uitgebreid artikel over matcha hier.
Tisanes of kruideninfusies zijn eigenlijk verschillende melanges van gedroogde kruiden, fruit en bloemen die net zoals gewone thee “getrokken” worden maar geen theebladeren bevatten. De ingrediënten worden meestal gedroogd maar je kan ook verse bestanddelen gebruiken, denk aan gember of munt.
