Na vijftien jaar aan de top van de Antwerpse gastronomie besloten chef Julien Burlat en zijn vrouw Sophie Verbeke in 2016 hun horecazaken te sluiten. De focus lag vanaf dan op hun bakkerij. Daarmee leek ook het gerenommeerde restaurant Le Dôme verleden tijd. Maar in 2017 verschenen Frédéric en Evangeline Chabbert ten tonele. Zij zorgden voor een succesvolle doorstart, met de signatuur van chef Chabbert. Onlangs kondigden zij de verhuizing aan naar een bijzondere plek in dezelfde buurt. De huidige locatie werd omgevormd tot een typische Parijse brasserie.
Het is vrijwel onmogelijk om niet onder de indruk te zijn van de setting. De rotonde vlak tegen de spoorbedding oogt feeëriek en die sfeer wordt binnen alleen maar versterkt.
Een fantastische negroni, op hout gerijpt, helpt ons focussen op de kaart. Die is gevuld met de Franse klassiekers die je hier hoopt te vinden, wat kiezen moeilijk maakt. Dat geldt ook voor de wijnkaart: zowel de klassieke als de avontuurlijke drinker kan hier zijn gading vinden.
Onze maaltijd start met een portie wijngaardslakken en een bereiding van kokkels. De escargots zijn degelijk zonder meer, maar de kraakverse kokkels met piment en buikspek zijn een eerste hoogtepunt, net als de parelende wijn uit de Savoie. Een prima vervanging voor onze eerste keuze die onbeschikbaar bleek, toch bijzonder voor een wijnkaart die door Wine Spectator werd onderscheiden.
Dat blijkt een teken aan de wand, want ook de bediening geeft niet meer thuis. Wijn en brood worden niet meer bijgevuld en de lege borden blijven lang staan. De hoofdgerechten zijn wat later ook een onderwerp van discussie aan tafel. Na de ons onbekende, maar verrukkelijke ombervis, komt de geschifte bearnaisesaus bij de entrecote aan bod.
Bij de desserts verdient de gebakken Alaska een eervolle vermelding: spectaculair, mooi en heerlijk van smaak.
Het is duidelijk dat de nieuwe invulling van Le Dôme nog wat focus en routine mist. Maar daar merk je over enkele weken ongetwijfeld niets meer van.
