Na een twintigtal vestigingen in Frankrijk is het concept van Gueuleton ook neergestreken in le pays des bons vivants, zoals de Fransen België graag noemen. Het verhaal van Gueuleton begon in 2013 met een restaurant nabij Bordeaux en groeide in twaalf jaar tijd uit tot een gastronomisch universum. Vandaag omvat dit niet alleen restaurants, maar ook wijnbars, traiteurs, een magazine, een webshop en nog veel meer. De gemeenschappelijke deler: slim inspelen op de nostalgisch aangelegde levensgenieter.
Ook het interieur van het Brusselse Gueuleton doet denken aan een herberg uit vervlogen tijden. In onze fantasie zien wij in de tuin van het pand zelfs een doelwit voor bijlwerpen. De vier partners die Gueuleton naar België haalden – onder wie Philippe Limbourg, voormalig topman bij Gault & Millau – hebben de boodschap begrepen: het idee dat vroeger alles beter was vormt de sleutel tot het succes.
Nostalgie gaat hier hand in hand met gulheid.
Het personeel draagt een baret, aan de muren hangen koperen potten en pannen, en op de achtergrond weerklinkt muziek van Michel Sardou en Annie Cordy. Het brood op tafel heeft de vorm van een molensteen, de fles Beaujolais van Jean Foillard komt in formaat jerobeam – een reus van drie liter: nostalgie gaat hier hand in hand met gulheid.
Ook terroir heeft een hoofdrol: als voorgerecht krijgen we een royale portie gravlax van forel uit Ondenval bij Luik. Foreleitjes en knapperige daikon zorgen voor de nodige fraîcheur. Het hoofdgerecht wordt in een gietijzeren pan op tafel gezet: sappige kip in een klassieke Sambre et Meuse-saus, stevig geparfumeerd met dragon.
Sommigen zullen glimlachen om de karikaturale aanpak van Gueuleton, anderen zien er misschien de terugkeer naar een verloren paradijs in. Wij kwamen voor het uitstekende eten. En dat stelde niet teleur.
