‘Teacakes’ met citroen, blauwe bessen en amandelen
Je kunt de ongeglazuurde teacakes 3 dagen in een goed gesloten trommel bewaren. Ze kunnen ook goed worden ingevroren. Ook na het glazuren kun je ze nog enkele dagen bewaren in een goed gesloten trommel.
Voor 12 teacakes
- 190 g boter, op kamertemperatuur, in blokjes, plus extra om in te vetten
- 190 g fijne kristalsuiker
- fijne rasp van 1 citroen (1 tl)
- 4 grote eieren, losgeklopt
- 190 g gemalen amandelen
- 45 g bloem, plus extra om te bestuiven
- 1/4 tl bakpoeder
- 1/8 tl zout
- 60 ml citroensap
- 100 g blauwe bessen,
- plus 70 g extra om te garneren
Glazuur
- 160 g poedersuiker
- 35 ml citroensap
Bereiding
- Verhit de oven tot 160°C. Vet alle 12 vormpjes van een gewone muffinbakplaat in met boter en bestuif ze goed met bloem. Schud het teveel aan bloem uit de vorm en zet opzij.
- Doe de boter, de suiker en de citroenrasp in de kom van een standmixer met bisschopshaak. Klop alles op halfhoge snelheid tot een bleke massa, voeg de eieren toe en ook de gemalen amandelen in drie of vier afwisselende porties. Zeef de bloem met het bakpoeder en het zout in een kom, schud dit alles in de kom van de mixer en klop op lage snelheid. Voeg ten slotte het citroensap toe. Schep het beslag in de vormpjes en verdeel er 100 gram blauwe bessen over: druk ze iets naar beneden zodat ze in het beslag wegzakken. Op die manier bevat elke cake hetzelfde aantal bessen (dat lukt nooit als we de bessen door het beslag mengen).
- Bak de cakejes 30-35 minuten tot de randen licht goudbruin zijn en een in het midden van een cakeje gestoken spies er schoon uitkomt. Laat de cakejes 10 minuten in de vorm afkoelen voor je ze omgekeerd op een rooster zet. Zet opzij om de cakejes volledig koud te laten worden.
- Roer voor het glazuur de poedersuiker en het citroensap in een kom tot het dik vloeibaar is. Schep het glazuur over de cakejes: het glazuur moet over de randen naar beneden druipen zodat de cakejes volledig worden bedekt. Zet de overgebleven bessen op het midden van de teacakes – het moeten er voldoende zijn om 3 stuks op elk cakeje te leggen – en serveer ze.
We noemden dit gebak bij Ottolenghi altijd teacakes. Er is geen enkel verband met de traditionele broodachtige cakejes met rozijnenvulling die worden geroosterd en met boter besmeerd – het heeft meer te maken met het feit dat ze verschrikkelijk lekker smaken bij een kop thee. We maken ze in muffinvormpjes – zonder een papieren vormpje erin, zodat de randen mooi glad en recht blijven – en storten ze op een taartrooster voor we ze met glazuur bedruipen. Omgekeerde muffins klinkt echter een stuk minder elegant dan teacakes, en daarom hebben we de vrijheid genomen om deze foutieve benaming hier en daar te gebruiken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier