Onze drankexpert schenkt klare wijn. Deze week komt hij uit de kast als oenofiel, een wijnliefhebber op zijn Grieks.
In de oudheid kregen olympische atleten een gouden tip. ‘Drink je maar goed zat op wedstrijddagen. Dat maakt de stramme spieren los’, aldus de befaamde Griekse arts Hippocrates. Ook bij koorts, een wondje of lichte pijn adviseerde de vader van de geneeskunde een kelk vol wijn. Ik vrees dat Thiam en Van Aert niet dezelfde raad krijgen van de bondsdokter op de Spelen in Parijs. Jammer, want Griekse wijn is ideaal om historisch succes te vieren.
Sommige Griekse druivenrassen zijn al zo oud als Plato. Wie vandaag een Limnio drinkt, zet tastbare mythologie aan de lippen. Homeros beschreef de druif en de gelijknamige wijn 3000 jaar geleden al in zijn epische verhalen over de Trojaanse oorlog. Vanop het eiland Lemnos heeft de klassieke donkere druif zich intussen verspreid over het Griekse noorden. Assyrtiko is nog zo’n blast from the past. De witte druif met zijn hoge zuren en mineraliteit kwam al in de oudheid voor. De strakke vulkanische assyrtiko uit Santorini is zo gegeerd dat hij stilaan onbetaalbaar is. Gelukkig floreert deze archaïsche Griekse druif ook op andere Egeïsche eilanden voor democratischere prijzen. De Atheense politieke voorvaderen zouden trots zijn.
Het rotsige Griekse landschap met zijn hoge bergen en zilte zeebries heeft talloze microklimaten. Ideaal voor saters en centauren, maar ook voor kwalitatieve moderne wijnbouw. De zeer aromatische moschofilero, een witte druif met paarsroze schil, geeft er al duizenden jaren het beste van zichzelf. Om nog te zwijgen over recent herontdekte oude rassen als de rode kruidige mavroudi of de gulle witte malagousia.
Zelfs voor Griekse druiven die niet kunnen pochen met een stamboek dat teruggaat tot Odysseus, zijn er oplossingen. Wijnbouwers uit Nemea in de Peloponnesos noemen hun wijn van agiorgitiko graag het bloed van Hercules. De mythische halfgod versloeg in Nemea een leeuw die de stad terroriseerde. Er is dus geen excuus meer om deze zomer niet Grieks te klinken op heroïsche olympische overwinningen.
Geproefd en gekeurd: Griekse wijnen
1. Samonion Assyrtiko, Toplou, Kreta, 14,95 euro, vinolicious.be
Mineraal, vol citrus en sappig wit steenfruit. Veel structuur, lengte en aciditeit. Biologische topper bij tempura van verse vis of groenten.
2. Moschoflleur, Ktima Panagopoulos, Mantinia, 18 euro, andromachiselection.be
Roze kleur (door de paarse schillen) maar dit is een oranje natuurwijn. Abrikozen, venkel en rozenblaadjes in de neus. Grand cru bij pizza.
3. Mavroudi, Gkirlemis, Phthiotis, 18,50 euro, vinolicious.be
Ruikt als een mediterraan naaldbos, tijm, pruim, tabak, zwarte bessen en elegante houtrijping. Diep, maar niet vermoeiend. Karakterwijn en barbecuetip.
Feest van frambozen en kersen, finale vol rozemarijn en drop. Mooie zuren en amper 12,5%. Serveer bij kruidig lamsvlees of moussaka.
