Chef-kok Khalid Al-Kharki kookt voor hulpbehoevenden: ‘Ik wil dat mensen die hier aankloppen zin krijgen om te eten’

Chef-kok Khalid Al-Kharki vluchtte acht jaar geleden uit Irak, waar IS hem met de dood bedreigde. Hij leidt sinds augustus de keuken van het nieuwe dagopvangcentrum van vzw ’t Eilandje in Sint-Gillis. De organisatie bereidt dagelijks honderden maaltijden voor hulpbehoevenden.

Bestaansonzekerheid is Khalid Al-Kharki niet onbekend: als Irakese vluchteling belandde hij acht jaar geleden in België. Het verschil met zijn vorige leven als chef-kok van een luxehotel in Bagdad was groot: “Ik wilde als tiener al in het hotelwezen werken en had me opgewerkt tot chef-kok door zowat elke mogelijke positie in de keuken te vervullen. Hier in Brussel was ik op mezelf aangewezen en liep ik verloren, tot ik als vrijwilliger aan de slag ging bij ’t Eilandje. Ik had geen werkvergunning en had voor het eerst in mijn leven totaal niets omhanden, maar stilzitten was geen optie. Ik wilde de taal leren en me nuttig maken, dus heb ik de vzw mijn diensten aangeboden.”

Ondertussen staat Khalid aan het hoofd van een team dat dagelijks minstens 150 maaltijden bereidt. “Veel mensen in bestaansonzekerheid gaan er fysiek op achteruit omdat ze onevenwichtig en ongezond eten. Mijn doel is dus om gezond en smakelijk te koken, met zo weinig mogelijk vlees en zo veel mogelijk groenten. Daarnaast telt ook de presentatie op het bord. Dat is een kwestie van respect: ik wil ervoor zorgen dat de mensen die hier aankloppen zich goed voelen en zin krijgen om te eten.”

Een ander aandachtspunt is verstandig gebruik van de beschikbare levens­middelen, benadrukt Khalid. “Onze keuken werkt voor negentig procent met schenkingen. Het enige wat ik inkoop, zijn basisproducten die we zelden of niet ontvangen, zoals kruiden, zuivelproducten en olie. De onverkochte voeding die we wel krijgen, zo’n 130 ton per jaar, wordt zorgvuldig gesorteerd en waar mogelijk ingevroren. Op basis daarvan stellen we dan de verschillende menu’s samen. Daarbij houden we een diverse doelgroep voor ogen, want onze noodcentra vangen zowel volwassenen als gezinnen met kinderen op.”

Vandaag voelt Khalid zich gelukkig in België: “Ik volg elke week taalles, heb vrienden gemaakt en heb bij L’Îlot een nieuwe familie gevonden. Wanneer ik in mijn asielprocedure hulp nodig had, kon ik altijd op iedereen rekenen, dus is het nu mijn beurt om anderen te helpen. Zo heb ik een Syrische souschef die een gelijkaardig parcours achter de rug heeft en begeleid ik onze stagiairs graag om werk te vinden in goede restaurants. Als de situatie in Irak het toelaat, zou ik daar ooit een gelijkaardig project willen opstarten, maar ondertussen hoop ik anderen alvast te inspireren om de moed niet op te geven.”