Binnenkijken in een fiftiesappartement dat fetisjisme, primitieve kunst en gothic couture combineert

Na een carrière als accessoireontwerpster in de Parijse modewereld nam de Luikse Natalia Brilli de tijd om zichzelf heruit te vinden vanuit Brussel. Haar appartement uit de jaren vijftig in Vorst is een duister cabinet de curiosités vol vintage en eigen interieurobjecten.

Een wandtapijt met een zeebodemtafereel in raffia. Een gigantische zwarte ketting, die van de mezzanine naar beneden bengelt. Tropische schelpen, overtrokken in leer. Een Venushoofd gevangen in een visnet. De Brusselse atelierwoning van Natalia Brilli voelt als een surreële trip. Haar interieur is een sexy cabinet de curiosités, flirtend met fetisjisme, primitieve kunst en gothic couture. Haast alles wat je bij haar thuis ziet, is door haar ontworpen én gemaakt. Nee, de vintage stoelen en de eettafel niet. Maar wel het houten krukje met de gedraaide poten, dat ze met engelengeduld helemaal bekleedde met ultradun leer. “Van alledaagse objecten maak ik graag een luxueuze versie”, zegt ze. “Ik leef hier tussen mijn eigen ontwerpen, omdat ik dit huis ook als showroom voor klanten gebruik.”

Clair-obscur

Brilli komt uit een bescheiden nest van Italiaanse immigranten. Haar vader was muzikant, maar kwam als gastarbeider in een Belgische fabriek werken. “Ik ben echt een mix van beide culturen”, zegt ze. “De donkere minimalistische kant van België, gemengd met de Italiaanse frivoliteit.” Dat merk je ook aan haar clair-obscurinterieur. Duistere fotografie van Larry Clark en Paul Kooiker combineert ze met speelsere elementen, zoals de draadstoelen van Bertoia, een schilderij van Walter Swennen of de faux bois-keramiek van Vallauris. “Veel van mijn meubelen sleur ik al mee sinds mijn studententijd. De fauteuil van Preben Fabricius viste ik op bij het groot vuil”, zegt ze. “Ik ben een echte verzamelaar. Hier in huis valt het best mee, maar ik heb nog een zolder en een garage vol met gekochte spullen die me inspireren. En als ik het ultieme object niet kan vinden, dan maak ik het gewoon zelf.”

In de lente van 2021 verhuisde Natalia Brilli van Parijs naar Brussel. Het betekende in vele opzichten een nieuwe start voor de Luikse ontwerpster. “Toen ik dit huis uit 1958 te huur zag staan, ben ik meteen op de Thalys gesprongen. De atelierwoning van architect Jules Thomas was exact wat ik zocht in Brussel. Ik zag mijn creaties er perfect passen bij de zwarte leistenen vloer en de vintage schrootjesplafonds”, zegt ze. Brilli woont en werkt sinds een jaar in Vorst vlak bij het Dudenpark, waar voetbalclub Union haar charmante interbellumstadion heeft. “Ik ken de buurt goed”, vertelt ze. “Toen ik in Brussel setdesign en kostuumontwerp studeerde aan La Cambre, had ik hier ook al een appartement. Union was toen nog geen topclub die zoveel volk op de been bracht. Hier opnieuw wonen voelt wel een beetje als thuiskomen.”

Doucement et prudemment

Voor ze terug in Brussel belandde, maakte Brilli carrière in de Parijse modewereld. Ze werkte eerst in Parijs als scenograaf voor theaterproducties. Via Belgische vrienden uit de mode kwam ze in die sector terecht. Met een extra masteropleiding aan het Institut Français de la Mode op zak raakte ze in 2003 als accessoireontwerpster binnen bij Rochas. Daar was op dat moment de Belgische Olivier Theyskens nog artistiek directeur. In 2006 won ze een ANDAM-award, de prestigieuze Franse modeprijs die ook onze landgenoten Christian Wijnants, Anthony Vaccarello, Stephanie D’heygere en Glenn Martens (met Y/Project) al te beurt viel. Intussen had ze met haar toenmalige partner in 2004 haar eigen juwelen- en accessoiremerk opgestart. Met succes, want ze had tien mensen in dienst én het merk werd verkocht in high-end zaken als Maria Luisa en Barneys. Sommige van haar creaties belandden zelfs in het Antwerpse MoMu en het Parijse Musée des Arts Décoratifs. Maar zakelijk liep het Parijse avontuur in 2012 heel slecht af: ze raakte zelfs de controle over haar eigen merknaam kwijt. “Het was een moeilijke periode, maar ik heb me herpakt door opnieuw projecten in de theater- en filmwereld te doen. Ik ontmoette fotograaf Larry Clark, die me koos als artistiek directeur voor zijn film The Smell of Us. Na tien jaar zonder eigen creaties was de tijd eindelijk rijp om mezelf te herlanceren. Doucement et prudemment. De fouten uit het verleden ga ik niet meer maken. Ik wil selectiever werken, met minder verkooppunten.”

Instant hit

In januari 2023 stond ze voor het eerst op de Parijse decobeurs Maison&Objet. Niet met accessoires en juwelen, wel met een eigen collectie interieurobjecten in leer, raffia en keramiek, gesigneerd onder haar eigen naam. Een persoonlijke overwinning, maar vooral ook een instant hit. “Er was veel interesse van galeries, maar ook van internationale interieurboetieks en van decorateurs, die me vroegen voor bespoke interieurprojecten. Ik wil wat op de rem staan. Ik moet eerst zorgen dat ik de productie en bestellingen aankan.” De productie gebeurt deels in haar atelier op de mezzanine van haar duplex. Maar ook in Madagaskar, waar een atelier alle objecten in raffia manueel vervaardigt, volgens Brilli’s aanwijzingen.

De neus van Struvay

Eén figuur duikt in Natalia Brilli’s loopbaan opvallend vaak op: Thierry Struvay. De Brusselse dandy staat bekend als een estheet met een enorm netwerk én een neus voor talent. Hij verkocht haar accessoires niet alleen in zijn eigen boetieks Natan XIII en Beau, maar bleef haar ook aansporen om nieuw werk te maken, ook toen ze gestopt was met haar eigen label. Hij toonde haar werk in 2019 op Collectible en bij veilinghuis Native. “Het thema van mijn expo was sacraliteit. Ik maakte een reeks nieuwe werken, gelinkt aan voodoo, fetisjisme en spiritualiteit. Waaronder de uitvergrote ketting en een Kawasaki-motor, bekleed in leer. Dankzij Thierry kreeg ik weer zin om zelf objecten te maken, onder mijn eigen label. Vanuit Brussel welteverstaan. Een atelier in Parijs is niet meer aan de orde.”

Hoewel Natalia Brilli zegt dat ze er niet meer fulltime zou kunnen wonen, is de band met Parijs niet helemaal doorgeknipt. Ze pendelt nog twee dagen per week, onder meer om les te geven aan het Institut Français de la Mode. “Via mijn studenten heb ik nog voeling met wat er leeft in de modewereld, maar ik zou er niet meer in willen werken. Als je dertig bent, biedt Parijs je alles wat je zoekt. Maar op je vijftigste zoek je toch andere zaken: contact met de natuur, rust en balans.”

Meer foto’s van Natalia Brilli’s interieur © Jan Verlinde