Het ‘Mon Guerlain’ parfum: van het lavendelveld naar het flesje

De ene lavendel is de andere niet. Thierry Wasser, de huisparfumeur van Guerlain, stopt organisch geteelde Carla-lavendel in de geur Mon Guerlain. Wij trokken eind juli naar de velden.

Een lavendelveld vol Carla is als een strand vol brunettes, blondines en roodharige vrouwen. Een veld vol gewone lavendel is als een strand vol blondines, er is geen afwisseling. En afwisseling maakt het leven net fijner.’

Thierry Wasser is duidelijk fan van het geurige bloemetje. ‘Het heeft een diverse genetica, het zijn niet allemaal identieke bloemetjes. In één veld vind je meer dan honderdduizend variëteiten. Omdat elke plant specifieke eigenschappen en een eigen geur heeft, krijg je een unieke olie. Carla-lavendel heeft een rijkere geur en meer facetten dan basic lavendel. Het zijn delicate bloemetjes met karakter, ze staansymbool voor eenvoud en waarheid. Vandaar dat ik ze in Mon Guerlain wilde, een eerbetoon aan vrouwen.’

Guerlain heeft wel wat bloemetjes nodig voor het parfum – uit één ton wordt vier kilo olie gedistilleerd – en rekent daarvoor op meerdere producenten met wie het bedrijf een nauwe band heeft opgebouwd. ‘Als de oogst tegenvalt, moet ik ervoor zorgen dat we toch dezelfde hoeveelheid lavendel krijgen’, lacht Wasser.

We trekken naar het organisch geteelde veld van Fabien Morel, vierde generatie lavendelkweker, op 1250 meter hoogte in Barret-de-Lioure. De man is goed voor 93 hectare lavendel, die hij deels in de vallei kweekt. Die komt onder meer in parfum terecht, maar belandt ook in geurige boeketten.

‘Huizen als Guerlain en Chanel willen Franse lavendel, ondanks de concurrentie van onder meer Bulgarije’, zegt Morel. ‘Het Provençaalse microklimaat zorgt voor een superieure kwaliteit, die vind je nergens anders. De Carla-lavendel die hoog wordt gekweekt, heeft bovendien een delicater parfum door de combinatie van de aarde, de hoogte en onze organische werkwijze.’

De rust in het veld – je hoort enkel bijtjes zoemen – wordt over twee dagen verstoord, als negentien seizoensarbeiders de bloemen oogsten. De distillatielavendel met de machine, die voor boeketten met de hand.

Drogen en bespringen

Van het veld wordt de lavendel naar de distilleerderij van Bontoux vervoerd. Dat bedrijf produceert op verschillende manieren aromatische matières premières. Die worden gebruikt in parfum, cosmetica en farmaceutica.

‘De stengels worden na de oogst enkele dagen gedroogd’, vertelt Wasser. ‘Zo blijft er minder water in de bloemetjes, wat het distillatieproces vergemakkelijkt. De gedroogde lavendel wordt in het distillatievat gepropt en letterlijk besprongen, zodat er nog meer bloemetjes in kunnen. Onder in het vat wordt stoom van 100°C naar boven geduwd: zo ontstaat condens die uit water en etherische olie bestaat. In die laatste zit de geur van de bloemetjes gevangen. Die olie en watermix wordt vervolgens door een zeer koude pijp naar een vat geleid. Door de lage temperatuur worden ze van elkaar gescheiden. De olie drijft boven, het water wordt afgevoerd naar een ander vat en dient als gedistilleerd lavendelwater. Die hele cyclus duurt een uur.’ En ruikt minder lekker dan je zou denken.

De lavendelolie belandt uiteindelijk met nog wat sambac-jasmijn, vanille en sandelhout in Mon Guerlain.