Het einde van N°5?

Het nieuws sloeg in als een bom in de parfumindustrie: twaalf courante essentiële grondstoffen die in negentig procent van de parfums worden gebruikt, dreigen verboden te worden. Ze zouden mogelijk allergene stoffen bevatten die voor één à drie procent van de bevolking een risico op irritaties inhouden.

De wetgeving is de laatste jaren steeds strikter geworden op het gebruik van natuurlijke grondstoffen. Het gevolg is dat nagenoeg elke klassieker geherformuleerd werd. Wat een bom geld én tijd kost. Op enkele brompotten na vonden de parfumeurs ‘officieel’ dat er geen reden tot nostalgie was. Dat die beperkingen het onderzoek naar nieuwe moleculen stimuleerden, voeren ze aan, en een heel nieuw palet van ingrediënten opleverden. Maar het recente advies van het Europees comité voor consumentenveiligheid, dat dient als basis voor een wetsvoorstel, is wel heel drastisch. Het zou het einde betekenen van mythische klassiekers als Chanel N°5 en Guerlain’s Shalimar.

Voor de parfumerie is dit wetsvoorstel het equivalent van een verbod op het tentoon stellen van de werken van Rubens of Picasso omdat de gebruikte verf mogelijk toxische stoffen bevat. De kunstwereld zou op zijn kop staan, maar in de parfumerie blijft het oorverdovend stil. Waarom de Europese Commissie dergelijke draconische maatregelen neemt is een raadsel.

Uiteraard is volksgezondheid een serieuze kwestie. Maar is dit niet schieten met een bazooka op een mug? Waarom worden die parfums integraal verboden en laat men de keuze niet aan de consument door bijvoorbeeld een waarschuwing op de verpakking te verplichten? Zoals bij sigaretten, waarvan trouwens wetenschappelijk vaststaat dat ze dodelijk zijn en niet alleen ‘potentieel irriterend’. Waarom kunnen parfumklassiekers niet erkend worden als cultureel erfgoed zodat ze beschermd worden, zoals men bij architectuur doet?

Met een vleug parfum is nog niemand vermoord. Wie irritaties ondervindt van een parfum gebruikt dat toch gewoon niet meer? Worden garnalen, noten of bijen afgeschaft omdat er mensen mogelijk allergisch op reageren? De reactie is zo buiten proportie dat ze verschillende complottheorieën voedt. Zou de lobby van de immomaffia die Grasse liever vol flatgebouwen dan rozen- en jasmijnvelden ziet hier voor iets tussen zitten? De stromannen van de labs voor wie al die parfumanalyses de kassa doet rinkelen? De producenten van synthetische moleculen? Het verbond der parfumhatende dermatologen?

Coco Chanel zei ooit: “Een vrouw zonder parfum heeft geen toekomst.” Laat ons hopen dat haar parfum wel nog toekomst heeft.

Sofie Albrecht