An inconvenient nude: waarom ‘huidskleur’ geen neutrale tint is

Met nude kleding bedoelen ontwerpers de kleur die versmelt met je huid. Correctie: met één bepaalde huid. En zo wordt nude een opvallende kleur in plaats van een neutrale tint voor zij die er het meeste van afwijken. Voer voor discussie.

Nude. Naakt. De blote huid. Wat haal je je voor de geest wanneer je dit probeert te visualiseren? De manier waarop je huid glanst wanneer je je favoriete bodylotion hebt aangebracht. De plooi van een lachrimpel, de structuur van littekens of kippenvel van genot, een sterrenhemel van sproetjes of een laagje van dons. Je huid is je cocon, je grootste orgaan en je meest persoonlijke omhulsel.

Er is geen tint of structuur die jouw huid ooit zal benaderen en toch proberen heel wat spelers in de modewereld er een universeel concept van te maken. Want hoewel het woord huidkleurig impliceert dat de tint moet corresponderen met de kleur van je huid, heeft nude volgens Pantone de RGB-waarden 244/213/187, een soort kalksteenroze dat voor slechts 16 % van de wereldbevolking daadwerkelijk overeenstemt met de kleur die ze op de eigen armen en buik ziet.

Wiens vlees?

Het is die zestien procent die getarget wordt wanneer lingeriewinkels een nude sectie met beige beha’s inrichten. Die zestien procent die zonder nadenken pleisters kleeft, glanzende panty’s draagt in het tussenseizoen en zonder problemen concealer haalt bij de drogist. Zij die geen aanstoot namen aan de nude trend, toen designers hun jurken overgoten met champagnekleur, en die naar het perzikkleurige potlood in de doos verwijzen met het woord ‘vleeskleur’, ook al veranderde Crayola de naam van de tint al in 1962 van ‘flesh’ naar ‘peach’.

Het problematische aspect van het woord nude kreeg voor het eerst een platform toen Michelle Obama in 2010 de Indiase eerste minister begroette in een jurk van ontwerper Naeem Khan die door de internationale pers omschreven werd als ‘flesh-toned’. “Wiens vlees dan precies?” was de reactie op sociale media bij het zien van de beelden van de bruine Michelle in de contrasterende marmerkleurige japon. “De industrie heeft me zodanig gebrainwasht dat ik het woord nude nooit in verband heb gebracht met huidskleur, of toch niet met de mijne”, schreef een Twitter- gebruikster naar aanleiding van het incident. “Voor mij was nude een soort van bleekroze. Nu pas gaan mijn ogen open en zie ik hoe beperkend dit allemaal is.”

De industrie heeft me zodanig gebrainwasht dat ik het woord nude zelfs nooit in verband heb gebracht met huidskleur, of toch niet met de mijne.

Door nude vast te pinnen op een vaststaande kleur, hecht je er meteen een waardeoordeel aan vast: dit is de norm, dit is hoe het zou moeten zijn. Een tint die gebruikt wordt voor producten die naadloos zouden moeten overvloeien in je huid, wordt net een opvallende kleur voor zij die er het meest van afwijken. Het is een brandmerk, een label. “Jij correspondeert niet met de gangbare tint.”

Pas in 2015 heeft het Amerikaanse Merriam-Webster woordenboek de definitie van nude aangepast naar “(1): having a color (as pale beige or tan) that matches the wearer’s skin tones” ; “(2): giving the appearance of nudity.” Tot amper drie jaar geleden luidde de definitie “having the color of a white person’s skin.” Het was Luis Torres die op dat moment aan Ithaca College studeerde die deze verandering heeft teweeggebracht via een grootschalige campagne op sociale media.

“Dat zelfs academische bronnen het idee dat een lichte huid meer relevant en waardevol is naar voren schuiven, is verwoestend voor mensen met een andere huidskleur”, aldus Torres destijds. “Taal is hoe we met elkaar communiceren, en wanneer woorden een zekere exclusiviteit met zich meedragen kunnen ze kwetsend en schadelijk zijn.”

Eierschaal of kastanjebruin

“Ik heb nog nooit een ‘huidkleurig’ kledingstuk gevonden dat zelfs maar in de buurt komt van mijn eigen huidskleur”, aldus Marie-France Vodikulwakidi, die model staat voor deze shoot. “Ik heb marketing gestudeerd, dus ik probeer altijd na te denken over de drijfveren van grote bedrijven achter bepaalde productiekeuzes. Het uitsluiten van zo’n groot deel van de bevolking kan alleen maar te maken hebben met het idee dat mensen met deze huidskleur niet interessant zijn voor de markt, dat ze niet koopkrachtig zijn”, aldus Vodikulwakidi. “Een gebrek aan diversiteit in het productgamma toont bovendien ook een gebrek aan diversiteit bij de mensen die op belangrijke posities in dat bedrijf zitten. Dat is mede de oorzaak dat de verandering zo traag op gang komt.”

Door nude vast te pinnen op één vaststaande kleur, hecht je er meteen een waardeoordeel aan vast: dit is de norm, dit is hoe het zou moeten zijn

Hoewel er gestaag wel degelijk iets verandert. In 2016 begon de populaire online retailer Asos ondergoed van het indielabel Nubian Skin te verkopen (huidkleurig ondergoed in verschillende tinten) en ook het sportieve modemerk Björn Borg lanceerde een ondergoedcollectie in zes verschillende huidskleuren, gebaseerd op het officiële huidtypeschema van Fitzpatrick. Met hun ‘Six shades of human’ wil het label duidelijk maken dat ze discriminatie op basis van huidskleur de wereld uit willen helpen.

Al in 2013 had luxelabel Christian Louboutin door dat het zijn huidkleurige pumps niet langer als dusdanig kon omschrijven als het geen extra tinten aan het gamma zou toevoegen. De ‘Nude Collection’ van Louboutin telt vandaag zeven kleuren, van eierschaal over amber naar kastanjebruin. “De pumps zijn bedoeld om je benen optisch te verlengen, dat gaat niet wanneer de kleur van het leer contrasteert met je huid.”

‘A state of being’

Balletdanseres Aki Saito, eveneens model in deze shoot, beschrijft hoe dit optische proces ook in haar sport een rol speelt. “Bij ballet draait het om mooie, lange lijnen maken met je lichaam en je ledematen.” Ze beschrijft hoe alle dansers hun eigen crèmekleurige satijnen pointes verven zodat ze naadloos opgaan in hun eigen huidskleur om zo de lijnen nog langer te kunnen maken. “Ik zie dit niet als een probleem, iedereen doet het en bovendien is het een mooi proces, je je spitzen eigen maken, net zoals je er andere wijzigingen aan toevoegt zodat ze beter aan je voet zitten.” Haar collega Eric Underwood, die bij het Londense Royal Ballet danst, vond dat verven wél vervelend. In een viraal filmpje waarin te zien is hoe hij zijn balletschoenen voor iedere voorstelling moet inkleuren met donkerbruin poeder riep hij fabrikanten op om pointes in zijn huidskleur te maken. Producent Bloch luisterde en vervaardigde dansschoenen in donkerder tinten.

In een diverse wereld waar discriminatie steeds vaker openbaar aan de kaak wordt gesteld via sociale media is het logisch dat de modesector volgt – alleen al om geen veeg uit de pan te krijgen. Maar meer nog dan een uitbreiding van het assortiment wordt er gepleit om het woord ‘nude’ volledig uit het kleurenpalet te verbannen. “Nude is a state of being, not a color”, klinkt de kritiek. Er is immers geen enkele manier waarop een kleur je huidskleur zal kunnen benaderen en het concept creëert alleen maar verwarring.

Net zoals in de make-upindustrie, waar foundation met namen als ivory, desert sand en espresso de wereld in wordt gestuurd, heeft de modewereld baat bij een uitgebreidere woordenschat wanneer het op het beschrijven van (huids)kleuren aankomt. Want laat ons eerlijk zijn: dat nude is er toch ook alleen maar gekomen omdat men beige wat spannender wilde laten klinken?