Wat is het geheim van koppels die succesvol samen een zaak runnen, kinderen grootbrengen én een huwelijk onderhouden? Wij vroegen het aan drie drukbezette Knokse stellen. ‘Wij communiceren zonder woorden.’
Als chef en gastvrouw runnen Bart Desmidt en Sandra Vandegeuchte samen tweesterrenrestaurant Bartholomeus. Ze zijn 31 jaar samen.
‘Wij doen alles samen. Werken, leven, reizen, golfen. Ik word lastig als ik haar een halve dag niet zie’, vertelt Bart. Samen met zijn vrouw Sandra verdiende hij twee Michelinsterren en een 18 op 20 van Gault&Millau voor Bartholomeus, hun restaurant op de dijk in Knokke -Heist. ‘Vandaar dat dinsdagen niet de fijnste dagen van de week zijn,’ vertelt Sandra, ‘want dan doe ik thuis de was en de plas, en Bart doet in het restaurant de boekhouding.’
Bart: ‘Ik ben echt blij als ze dan binnenkomt. Met haar samen zijn is makkelijk, ik moet niets wegsteken, of zwijgen. We zijn op ons gemak, maar laten elkaar ook doen als het nodig is. Uiteindelijk komt alles neer op respect en hoe ouder je wordt, hoe makkelijker het is om je naar elkaar te voegen.’ ‘Dankzij Bart ben ik veel opener dan vroeger’, vertelt Sandra. ‘Hij is een babbelaar en zei altijd: wees open, wees redelijk.’ ‘Wat zij bij mij in positieve zin veranderd heeft?’ Bart lacht. ‘Dat levert geen artikel op, maar een heel boek.’
‘We zijn 31 jaar geleden beginnen te verkeren op 24 december en getrouwd op 24 mei.’ Bart klinkt trots. ‘Dit is ’m, dat wist ik meteen’, lacht Sandra. ‘Je gaat met die jongen trouwen, zeiden ook mijn vrienden. We werkten allebei in restaurants en vanaf het begin ging het over wat we samen wilden doen. We waren 23 en zijn ervoor gegaan.’
Ik word lastig als ik haar een halve dag niet zie.
De eerste negen maanden werkten ze twintig uur per dag, vertelt Bart. ‘Ik ben een paar keer midden in de nacht beginnen te huilen van ellende.’ ‘Ook omdat we altijd bang waren dat we niet zouden rondkomen’, vertelt Sandra. ‘Maar we zijn niet geplooid. We zijn allebei perfectionisten en kunnen geen half werk doen. We houden ook allebei van structuur, iets wat onmisbaar is in ons vak.’ ‘Ze plaagt me soms’, lacht Bart. ‘Dan neemt ze tijdens de service iets weg waardoor ik in de war raak, en dan lacht ze als ik nerveus word.’
‘We hebben tien jaar gewacht voor we aan kinderen dachten, maar toen kwam de moederkloek in mij naar boven’, vertelt Sandra. ‘Het hielp dat we een nanny konden betalen toen onze zoon geboren werd.’
‘We hadden soms discussies over personeel wanneer we ’s nachts thuiskwamen,’ geeft Bart toe, ‘maar in 2019 veranderden we van concept. Een open keuken, achttien stoelen, en alleen Sandra en mijn souschef Phillip. Vroeger kwamen de mensen naar het restaurant, nu hebben we het hier zo ingericht dat het voor ons lijkt alsof ze bij ons thuis komen eten. Op niveau hè, dat wel.’
Dat was niet evident, geeft Sandra toe. ‘Ik was heer en meester in mijn zaal en dat moest ik opgeven. Nu staan we samen in de open keuken. Het voordeel is dat we zonder woorden communiceren. We krijgen vaak de vraag hoe we zo rustig en georganiseerd kunnen werken. 31 jaar huwelijk helpt.’ ‘De ommezwaai heeft niet voor minder werk gezorgd, integendeel. Maar het directe contact met de klanten, en zo nauw met drie samenwerken is het waard.’ ‘Wat we hier hebben, hebben we met eigen handen opgebouwd’, concludeert Sandra. ‘Ik zou niets anders willen doen.’
Rik en Sylvie Ruebens baten samen interieurzaak RR Interieur uit. Ze zijn 34 jaar samen.
‘Onze zaak heet RR omwille van de alliteratie, niet omwille van mijn ego.’ Rik Ruebens is formeel. ‘En hij praat meer, omdat hij de betere communicator is’, lacht zijn vrouw Sylvie. Samen runnen ze RR Interieur, met drie zaken in Knokke-Heist en een in Luxemburg.
‘We werden stapelverliefd in ons eerste jaar aan de universiteit in Gent,’ vertelt Rik, ‘en de liefde voor elkaar was groter dan die voor de studieboeken.’ ‘We komen uit ondernemende gezinnen’, vult Sylvie aan. ‘Riks familie bestond uit meubelmakers, mijn ouders deden in veevoeder. We wilden samen iets doen en zijn een beetje impulsief, dus toen we in Knokke-Heist, waar Rik toen werkte, een pand vonden, zijn we gesprongen. Ik had geen voeling met design, maar leerde al doende. Onze dochter Chloé was acht maanden toen de zaak openging, onlangs is ze mee in de zaak gestapt.’
‘We zien een interieurzaak als een vorm van hospitality: je ontvangt en adviseert mensen’, vertelt Rik. ‘Er is geen pikorde, we runnen het bedrijf samen, maar hebben elk onze taken. Dat groeide organisch. Sylvie gaat over het design, het DNA van ons bedrijf, ik neem de managerstaken op mij. We zijn gedisciplineerd. Zo staan we om halfzes op, om om zes uur te gaan sporten. Werk en privé scheiden lukt niet. Gelukkig doen we ons werk zo graag dat het niet als een job aanvoelt. Het voordeel van samen ondernemen is dat we de mooie maar ook de slechte dagen delen. We hebben zwarte sneeuw gezien. Drie lange jaren zaten we elke vrijdag samen om te beslissen wat we wel en niet konden betalen. Dat delen maakt het minder zwaar.’
Op spannende momenten staan we het sterkst.
‘We zijn allebei vechters’, zegt Sylvie. ‘We streven graag ergens naar en als je samen je doel bereikt, geniet je dubbel. Op spannende momenten staan we het sterkst.’ ‘We willen ook in een hoog tempo leven’, vertelt Rik. ‘We zijn net terug van 22 uur in Kopenhagen. De meeste mensen vinden dat gek, Sylvie en ik vinden dat geweldig. Het is ondertussen ook: what you see is what you get. Na 34 jaar samen kun je geen rol meer spelen, je bent helemaal jezelf.’
‘Natuurlijk verschillen we ook van elkaar’, vertelt Sylvie. ‘Ik hou van duidelijkheid en van feedback. Positief en negatief, want kritiek helpt je om te evolueren. Rik is een betere communicator, maar hij probeert ook iedereen te vriend te houden en dat lukt natuurlijk niet. We vullen elkaar goed aan.’
‘Hoe graag ik ook babbel, wij kunnen communiceren zonder te praten’, knikt Rik. ‘Sylvie is heel goed in het lezen van mensen en onze ogen zeggen vaak genoeg. Belangrijk bij klanten, maar ook handig bij aanwervingen. Het klinkt als een cliché, maar we zijn elkaars beste vriend. En ja, we zijn als koppel ook door diepe dalen gegaan. We hebben tien jaar veel ruziegemaakt en hebben enorm aan onze relatie gewerkt. Verliefd worden op iemand die hetzelfde wil in het leven en die je goed kunt verdragen vraagt wat geluk, maar je moet je geluk ook zelf creëren. Op werkvlak hebben we een loyaal team rond ons dat onze waarden deelt, en ook privé hebben we een soort “adviesraad” van stabiele koppels met wie we goed opschieten. We beseffen het belang van vriendschap, zeker nu Sylvie onlangs haar vader verloor. De materialistische ratrace doet ons weleens vergeten wat er echt toe doet: waardevol zijn voor elkaar. En ik ben vandaag nog altijd verliefd op mijn vrouw. Ik zie haar zelfs liever dan 25 jaar geleden, net omdat we samen zo veel hebben opgebouwd.’
Kinesist Henk Deconinck en voedingsdeskundige Tine Kreps leiden samen De Praktijk, een paramedisch centrum dat focust op fysieke gezondheid. Ze zijn 25 jaar samen.
‘Henk is altijd degene die onze dochter oppikt na een fuif. Hij gaat zelden voor twee uur slapen. Ik ben dan weer degene die de kinderen om vijf uur wakker maakt als ze vroeg willen blokken. Dat verschil in bioritme klinkt onromantisch, en dat is het ook,’ lacht Tine, ‘maar het werkt. Na 25 jaar samen weet ik: liefde is voor ons niet samen om acht uur ’s avonds tv-kijken.’
‘De taken zijn eerder klassiek verdeeld: Tine doet meer voor onze kinderen, ik draai langere dagen als kinesist’, zegt Henk. ‘Maar het zijn de kleine momenten tussendoor die ons binden: een koffietje tussen afspraken, samen een avondwandeling of om een ijsje, het vrijdagaperitief met onze zoon en dochter. De Praktijk heeft drie vestigingen en in één daarvan, waar ook de kinepraktijk zit, wonen we. Die nabijheid voelen de kinderen ook.’
Liefde is voor ons niet samen om acht uur ’s avonds tv-kijken.
In 2003 startten ze samen De Praktijk in Knokke-Heist, toen nog als twintigers. ‘Henk als kinesist, ik als logopedist’, zegt Tine. ‘Zes jaar later, tijdens mijn zwangerschapsverlof, kwam het eerste personeelslid erbij.’ Henk: ‘Daarna breidden we gestaag uit en vandaag hebben we een heel team van specialisten. Zo bieden we ook voedingsadvies aan op basis van DNA en glucoseanalyse en hebben we een experience shop van het kwalitatieve Belgische verzorgingsmerk RainPharma. We zijn makkelijk te enthousiasmeren voor nieuwigheden die ons werk beter maken. In het begin dreven we puur op ondernemersgoesting. De laatste jaren hebben we ook coaching gevolgd, om onszelf als mens beter te begrijpen. Dat helpt ons vandaag als ouders, partners én zaakvoerders.’
‘Een van die coachings draaide rond persoonlijk leiderschap’, vertelt Tine. ‘We leerden onze valkuilen herkennen en begrepen waar we telkens tegenaan lopen. Sinds we onze persoonlijkheden beter begrijpen, zijn onze discussies minder emotioneel. Ik weet nu dat Henk bepaalde dingen niet zegt om mij te raken, maar omdat hij een zelfverzekerd, veeleisend leiderstype is – wat goed is voor de zaak. Ik ben dan weer een perfectionist, gericht op het verbeteren van mezelf en anderen. Dit jaar rondde ik het eerste jaar af van een postgraduaat om als orthomoleculair voedingsspecialist mensen nog beter te begeleiden. Als logopedist werk ik al een tijd niet meer en Henk begrijpt dat ik die verdieping nodig heb.’
Ondanks hun professionele gedrevenheid blijft de liefde voor hun gezin de basis. ‘We zaten jarenlang in een ivf-traject, zonder te weten of we ooit ouders zouden worden’, zegt Tine. ‘Die kwetsbare fase heeft ons heel dicht bij elkaar gebracht. Alle minder fijne telefoons van het ziekenhuis hebben we samen beleefd. Het heeft onze relatie veel lijm gegeven. En hoe meer lijm je hebt, hoe beter je tegen een stoot kunt. Als er sindsdien iets op ons pad komt, professioneel of privé, denk ik sneller: bring it on.’
