Wielrenner Tara Gins: ‘Waarom zijn mijn tepels aanstootgevend, en die van een man niet?’

Een ‘sexy’ foto kostte wielrenster Tara Gins haar job als ploegleider. Vandaag is ze een van de 110 stemmen die antwoorden op de vraag waarom Vrouwendag nog nodig is. ‘Wanneer valt die dubbele standaard eindelijk eens weg?’

Nog heel goed herinner ik mij dat ik mijn speelgoedautootjes moest teruggeven aan de jongens toen ik in de kleuterklas weigerde te spelen met poppen. Voor zolang ik mij herinner was ik een echte tomboy, met volledige steun van mijn vader die mij altijd dezelfde kansen wou geven als mijn broer. Maar die steun bestond toen bijvoorbeeld nog niet op school en ook bij mijn eerste stappen als wielrenster moest ik vaak op veel ongeloof stoten: ‘Jij, koersen? Haha, hoelang gaat dat duren? Wielrennen is voor jongens.’

Na amper dertig levensjaren kan ik al onnoemelijk veel anekdotes vertellen over hokjesdenken en hoe ik hier altijd tegenin ben gegaan. Neen, meisjes moeten geen jurken aan. Neen, meisjes moeten geen ballet doen. Ja, meisjes kunnen ook een ruige sport aan. Neen, vrouwen vragen niet om aangerand te worden als ze zich sexy kleden. Ja, vrouwen kunnen ook intelligent én sexy zijn.

‘Waarom zijn mijn tepels aanstootgevend, en die van een man niet?’

Ondanks dat het woord feminist intussen zo’n negatieve bijklank heeft gekregen, heeft het tegelijk nog steeds zoveel kracht. Ik ben geen mannenhater. Ik hou net van mannen maar ik hou nog net iets meer van mezelf. Dus ja, ik kom op voor mezelf, mijn rechten én mijn borsten. Want waarom zijn mijn tepels aanstootgevend, en die van een man niet? Blijkbaar is dat nog steeds de visie van enkele bekrompen geesten. Ik heb ook nooit de controverse begrepen rond borstvoedende moeders. Van mij mag iedereen ook naaktfoto’s maken als zij daar zelf gelukkig van worden. Ik was – en ben nog steeds – fier op mijn publicatie in Playboy.

Ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat ik voor mijn keuzes – als vrouw-, nog lang de rekening zal krijgen van mannen. En dat ik hierdoor een iets langere route zal moeten afleggen om mijn ambitie van ploegleider (in een herenteam) waar te maken. Ik weet ook dat er meer naakt valt te bezichtigen op de parking na een wielerwedstrijd dan wat ik laat zien op mijn Instagram. ‘Maar dat is anders’ hoor je dan vaak. Naakt is naakt, of het nu om een man of vrouw gaat hoort geen verschil te maken. Ik vraag niet om mannen ‘en plein public’ te zien plassen of om continu vulgaire DM’s te ontvangen op Instagram. De mannen die mijn Playboyshoot hebben gezien, zijn die niet ongevraagd tegengekomen, zij hebben het magazine uit eigen initiatief gekocht. Ik vind het dan wel ironisch en frappant dat het juist die mannen zijn die er doelbewust voor hebben gekozen om mijn functie als ploegleider te ondermijnen.

Al 14 jaar hang ik rond in het wielerwereldje. Dat wereldje dat ik zo graag zie, is net ook mijn zwarte beest waar het blijkbaar nog steeds fout is om jezelf te zijn als vrouw. Veel rollen zijn nog steeds niet toegankelijk voor vrouwen. Podium miss, ja. Een ploegleidster die ook modellenwerk doet, neen. Veel mannen objectiveren nog steeds vrouwen en voor hen is het heel moeilijk om een vrouw die ze als lustobject zien ook te respecteren in een leidinggevende functie. Voor die mannen geef je als vrouw blijkbaar ‘carte blanche’ tot respectloos gedrag als je jezelf goed in je vel durft voelen. Ik heb 2 jaar een leidinggevende functie gehad op een IT-afdeling, waar verder uitsluitend mannen werkten. Volgens sommigen had ik mezelf naar boven ‘geholpen’, volgens HR had ik de beste testen afgelegd. Wanneer je als vrouw opklimt in een bedrijfsstructuur met hoofdzakelijk mannen, wordt nog te vaak geïnsinueerd dat je die promotie voor andere redenen dan je kunnen hebt gekregen.

Desondanks hebben we het in België op zich niet slecht, maar ja, Vrouwendag is nog steeds nodig. Het is nodig voor al de bodyshamers, de mannen én vrouwen met vooroordelen, de loonkloof, die ongrijpbare leidinggevende functies,… En vooral, wanneer valt die dubbele standaard eindelijk eens weg?

Deze dag blijft nodig tot wanneer we over échte gelijkwaardigheid kunnen spreken tussen mannen en vrouwen.