Bart Roman (37) was ooit mede-eigenaar van een aantal nachtclubs. Sinds 2014 organiseert hij festivals, waaronder WECANDANCE. Dit jaar opende hij met Wim Van der Borght en Matthew Kenney het plant-based restaurant Essence Cuisine in Londen.
Aan alle ouders: laat je kinderen een ploegsport beoefenen. Je leert er op een gezonde manier met elkaar omgaan, voor een doel vechten en op je tanden bijten. Van mijn 16de tot mijn 21ste heb ik volleybal gespeeld in eerste nationale. Ik was de spelverdeler. Degene die op een heel strategische plaats staat en het team continu scherp houdt. Dat is wat ik als ondernemer nog altijd doe. Zelf blink ik in niets uit. Ik kan wél een team samenstellen waarmee we goede resultaten kunnen behalen. Ik miste destijds geen enkele training. Op het einde van de rit moet je recht in de spiegel kunnen kijken, weten dat je al het mogelijke hebt gedaan. Doe aan zelfreflectie voor je iemand anders met de vinger wijst.
Het is alles of niks. Een tussenweg bestaat voor mij niet. Als ik iets doe, ga ik all the way. Krijg ik een goed idee, dan slaap ik er een nacht over en maak ik de dag erop in een Excel-bestand een profit & loss-berekening. Is het haalbaar, dan gaan we er met volle goesting en overtuiging voor. Met het ouder worden let ik er wel op dat ik mijn lichaam beter verzorg. Vroeger stelde ik mijn lichaam zwaar op de proef. Seks, drugs en rock-‘n-roll zitten in mijn DNA. Tegenwoordig hou ik de driehoek voeding-rust-beweging in het oog. Hapert een van die drie pijlers, dan raak ik uit balans en wordt het moeilijker om de juiste beslissingen te nemen.
Zelf blink ik in niets uit. Ik kan wu0026#xE9;l een team samenstellen waarmee we goede resultaten kunnen behalen
Het nachtleven moest ik vaarwel zeggen. In 2012 – ik was toen al meer dan tien jaar clubeigenaar – ben ik in mijn kantoor bestolen. Dat was het eerste signaal dat het tijd was voor iets anders. Na een emotioneel en fysiek moeilijke periode ben ik me gaan verdiepen in het veganisme – ik was voordien al vegetariër. In 2014 volgde ik een plant-based detoxkuur bij het Hippocrates Health Institute in West Palm Beach, Florida. Op een afgesloten domein volg je 21 dagen lang een heel strikt voedingsprogramma, met onder andere tarwegrasshots. Je bant suiker en alle andere toxische stoffen. Het veranderde mijn leven ingrijpend. Alsof ik door een andere bril begon te kijken. Toen ik terugkeerde, heb ik meteen al mijn aandelen in de discotheken verkocht. Ik begon me zo hard op mezelf te focussen dat mijn toenmalige relatie eraan kapotging.
Het verlangen naar een relatie creëert eenzaamheid. Stopt dat verlangen, dan valt ook de pijn van de eenzaamheid weg. Mijn houding is nu: niets moet, alles mag. Emo- tioneel voelt dat comfortabeler. Je kunt geen businessplan voor de liefde maken. Vooropstellen dat je vóór je 40ste kinderen wil, heeft geen zin. Ik ben zeven dagen op zeven in de weer en ben er nog nooit in geslaagd een normale relatie te onderhouden. In het nachtleven was dat sowieso onmogelijk, het is een wereld vol verleiding.
Ons lichaam is een motor, onze voeding de brandstof. Hoe zuiverder de brandstof, hoe beter de motor gaat draaien. Mijn motor begon destijds te sputteren omdat ik te veel brol tankte. Met Essence Cuisine wil ik op een grootschalige, commercieel interessante manier plant-based food in de markt zetten. Het eerste restaurant in een hopelijk lange rij moest er in Londen komen. Daar pikt men sneller internationaal iets op dan in pakweg Antwerpen. Waarom ik het zo groot zie? Omdat ik geloof dat mensen hiernaar op zoek zijn. Dit project kan deel uitmaken van een bewustwordingsproces dat tijd vraagt. Mensen die gezonder willen gaan eten, moet je handvatten aanreiken. Met onze gerechten willen we hen verrassen: het is lekker, het ziet er goed uit én het is ook nog gezond – in die volgorde. De nieuwsgierigheid prikkelen, dat is de betrachting.
Door te veranderen van levensstijl kijk ik nu ook anders naar de natuur. Vroeger vloog ik naar een festival in Mexico om daar vijf dagen aan een stuk te feesten, tegenwoordig ga ik voor vijf dagen naar IJsland of Polen. Zonder gsm of computer, om er te trainen in de sneeuw. Enkel met een short en schoenen een berg op. Ik ben een aanhanger van de Wim Hof Methode, een ademhalingstechniek. Door je op je ademhaling te concentreren, voel je de kou niet. Dat geeft een enorme boost, laadt de batterijen op. Het helpt me ook om situaties makkelijker te aanvaarden, terwijl ik vroeger een vechtertje was dat zich makkelijk opwond. Vijf jaar geleden had ik zoiets als Wim Hof onzin genoemd. Maar ook dat is de geest van de ondernemer: je smijt je ergens in en ziet wel waar het eindigt.
