‘Wat moeten af van het idee dat het vooral je eigen schuld is als je ongelijkheid ervaart’

Sarah Scheepers van Ella vzw, kenniscentrum gender en etniciteit, is op deze 110e Vrouwendag een van de 110 stemmen die antwoorden op de vraag waarom een dag als deze nog nodig is. ‘Niet elke vrouw profiteert van de vooruitgang die al is geboekt.’

8 maart anno 2021 staat voor de strijd voor vrouwenrechten. Ook op een ‘meta’ niveau, zeg maar. Strijden om duidelijk te maken dat er nog gestreden moet worden tegen structureel seksisme. Het aanhoudende geweld tegen vrouwen, de armoede die vooral bij hen om de hoek loert, hoofddoekverboden, het seksisme op de werkvloer, het gebrek aan betaalbare kinderopvang, het recht op abortus, gelijk loon voor gelijk werk: de thema’s lijken grotendeels weggelopen uit de tweede feministische golf van 50 jaar geleden. Er is veel gestreden de voorbije decennia, en veel is gelukkig al veranderd (al profiteert niet iedere vrouw al van die vooruitgang).

‘Wat moeten af van het idee dat het vooral je eigen schuld is als je ongelijkheid ervaart’

Maar, dat heeft er ook voor gezorgd dat we een discours hebben gekregen van ‘voltooide emancipatie’: de idee dat mannen en vrouwen hier intussen wel gelijk zijn, dus als je ongelijkheid ervaart, dat dat vooral je eigen schuld is. Dan ben je niet empowered genoeg, zoiets. Heb je foute keuzes gemaakt. Dat individuele schuldmodel zorgt ervoor dat structurele ongelijkheden tussen mannen en vrouwen minder onderzocht, gezien en bestreden worden. Reden genoeg om deze 8 maart nog eens op straat te komen, want nee, we zijn er nog niet.