‘Vrouwen worden vermoord en verkracht, krijgen minder loon en minder kansen, enkel en alleen omwille van hun chromosomen’

‘Een vrouw is en blijft een doelwit, nog los van haar ras, religie, overtuiging of uitspraken’, aldus schrijver, scenarist en stand-upcomedian Joost Vandecasteele naar aanleiding van de 110e Internationale Vrouwendag.

Zelden was het antwoord op een waarom zo vanzelfsprekend. Een Internationale Vrouwendag bestaat omdat het nog niet vanzelfsprekend is, voor vrouwen. Punt. Ook ik betrap mezelf op een iets te lange pauze wanneer men mij namen van actrices vraagt als tegenspeelster in een nieuwe reeks. Ik betrap mezelf op het moeten Googlen om een vrouwelijke performer om als voorbeeld te gebruiken in mijn lessen theaterschriftuur. Ik betrap mezelf op een ‘weer allemaal mannen’- gedachte wanneer ik een zoveelste eindejaarlijstje doorstuur. Ik betrap mezelf op een korte twijfel wanneer een #MeToo verhaal naar boven drijft, een reflex van ‘Ja? Overdrijft ze niet?’ en denk aan wat ik ooit allemaal heb uitgekraamd in het gezelschap van vrouwen.

Ik beschouw mezelf zo graag als één de goeien, met het besef hoe laag die lat ligt. Want dat betekent gewoon dat ik geen vrouwen nafluit, toeroep of aanstaar op straat. Ik denk zo gemakkelijk dat ik genoeg doe, omwille van wat ik niet doe. De noodzakelijkheid van vrouwendag zit in het feit dat hun rechten nog steeds een politiek thema op de agenda is. Dat partijen hun kreten om gelijkheid claimen enkel en alleen om verkiezingen te winnen. Dat redacties een dag als deze inkleden met het luie idee van een special omtrent handtassen.

Op de dooddoener waarom er geen dag voor mannen bestaat, is het antwoord even vanzelfsprekend: omdat het recht van een man om een mens te zijn nooit in vraag wordt gesteld. Een vrouw is en blijft een doelwit, nog los van haar ras, religie, overtuiging of uitspraken. Vrouwen worden vermoord en verkracht, krijgen minder loon en minder kansen, enkel en alleen omwille van hun chromosomen. Alle verwensingen en dreigementen komen er gewoon bovenop, als een kers op de taart van haat.