De grootste vintageverzamelaar ter wereld Didier Ludot sluit de boeken: ‘Zonder kattenkwaad is het leven saai en triestig’

Didier Ludot (73) is een van ’s werelds grootste verzamelaars en dealers van vintage haute couture. Hij opende zijn boetiek bij het Palais Royal in Parijs in 1974 en kreeg de grootste sterren over de vloer. De ‘modeantiquair’ neemt deze week afscheid met een veiling van 380 creaties bij Bonhams Cornette de Saint Cyr, onder de titel Le dernier passage.

Kindertijd

‘Mijn liefde voor mode stamt uit mijn kindertijd. Mijn moeder was een heel elegante vrouw en had een couturière die ontwerpen van Lanvin, Chanel en Balmain kopieerde. Ik vergezelde haar naar de stoffenkeuze en de pasbeurten en herinner me daardoor elke jurk die ze liet maken. Bovendien woonde mijn grootmoeder in Bretagne, waar de huizen in de jaren vijftig groot waren en mensen hun afgedankte kleding nog bewaarden. Haar kasten zaten dus vol met kralenjurken uit de jaren twintig van haar oudtantes en smokings van haar ooms en grootvaders – allemaal spullen waarmee we ons als kind mochten verkleden.’

Geheugen

‘Ik heb een sentimentele band met alle jurken in mijn collectie. Ik heb ze zelf nooit gedragen, maar eenmaal ik ze in mijn handen heb gehad, is het alsof ze van mij zijn voor het leven. Ik heb ze opgeslagen in mijn hoofd, herinner me hun stof, vorm en afwerking, en daar kan ik altijd aan terugdenken. Zo draag ik de Mondriaanjurk van Yves Saint Laurent voor altijd mee in mijn hoofd en mijn hart. Die is me het dierbaarst, omdat ze de essentie van mode en couture vat. Dan denk ik aan het onderzoek erachter, maar ook aan de rol van het toeval, want het was toen Saint Laurent een boek over de kunstenaar las dat hij het idee voor de jurk kreeg.’

Lees ook: Van Antwerpen tot Milaan: jouw ultieme moderoute langs Europese vintage en tweedehands hotspots

Nostalgie

‘In het leven mag je nooit spijt hebben. Misschien had je bepaalde dingen willen doen en kwamen die er nooit van, maar goed, dan heb je wat anders gedaan. Zelf word ik wel melancholisch als ik terugdenk aan de vrouwen en verhalen achter de stukken die ik inkocht, aan ontwerpers als Hubert de Givenchy en Gianfranco Ferré die over de vloer kwamen of grote actrices als Catherine Deneuve en Nicole Kidman die kleding kwamen kopen. Misschien ben ik ook nostalgisch geboren, want sinds Saint Laurent in ’71 zijn Libération-collectie inspireerde op de oorlogsjaren heb ik altijd van de mode van weleer gehouden.’

Liefde op het eerste gezicht

‘Kleding dient om gedragen te worden. Daarom hou ik van mode van de jaren vijftig tot zeventig, omdat je die, in tegenstelling tot ontwerpen uit de jaren twintig en dertig, nog perfect kunt dragen vandaag. Mijn grootste geluk was wanneer een vrouw de winkel binnenstapte en een ontwerp meteen wilde aanhouden. Zo herinner ik me een bezoek van Julia Roberts tijdens de haute-coutureweken. Het was enorm koud in Parijs en ze had dringend een jas nodig. Haar oog viel op een geruite mantel van Balenciaga uit 1967, die ze meteen aantrok. Ik vond het geweldig om haar daarin te zien vertrekken.’

Commercie

‘Met de mode van vandaag heb ik niet veel meer. De magie is weg: alles draait nu om commercie en sterren. Grote groepen halen zoveel mogelijk huizen binnen en ontwerpers gaan zonder enige logica van het ene merk naar het andere. Bovendien is ook het cliënteel veranderd. Vroeger hadden vrouwen echt een passie voor haute couture: ze waren thuis in handwerk en stoffen, en begrepen hoe ze een jurk moesten dragen. Nu passen ze jurken met UGG’s aan hun voeten en zijn ze eerder op zoek naar een sweatshirt met een groot Balenciaga-logo dan een avondjurk van Cristóbal Balenciaga. Dat interesseert me niet.’

Gevoel voor humor

‘Zonder kattenkwaad is het leven maar saai en triestig. Daarom is het belangrijk om je gevoel voor humor te koesteren, zoveel mogelijk te lachen en je te omringen met mensen die dat ook doen. Steek de draak met elkaar en wees niet bang om wat gemeen te zijn, want dat moet als je echt grappig wilt zijn. Mijn vader stierf toen ik zeven was en omdat mijn broers op internaat zaten, was ik het enige kind thuis. Toch had ik geluk, want mijn moeder was een tikkeltje excentriek en deed graag onnozel, waardoor ik me enorm amuseerde.’

Pensioen

‘Je weet nooit welke beslissing de beste is. Ik hoefde niet te stoppen met de winkel en mijn stock te verkopen, maar het werd me door mijn omgeving zachtjes aangeraden, want ik heb een leeftijd bereikt waarop je krachten afnemen en je van het leven moet genieten. Ik kan mezelf niet veranderen en zal in de toekomst nog weleens in de verleiding komen om een vintage ontwerp te kopen, maar ik zal een ander leven leiden. Ik woon nu tussen Saint-Rémy-de-Provence en Nice met mijn man, waar ik opsta met zicht op de blauwe hemel en de zee – dat is alleen maar goed voor mijn humeur.’

Offline veiling op 30 januari, online veiling tot 10 februari. csc.bonhams.com

Lees ook: Is mode kunst? In het Louvre in Parijs opent deze week de eerste modetentoonstelling ooit