In een openhartige video van Time delen vier transgender mannen hun ervaring met seksisme, zowel voor als na hun transitie. ‘Vrouwen moeten harder schreeuwen om hetzelfde gedaan te krijgen.’
Seksisme schuilt vaak in een hoekje, tussen enkele regels, of op een loonbriefje. Maar soms is het ook zo overduidelijk dat je er zelfs met je vingers in je oren niet aan ontsnapt. Het is niet altijd even gemakkelijk om de gevolgen van seksisme volledig te begrijpen, laat staan om de conversatie tussen mannen en vrouwen op gang te trekken. In dat opzicht bevinden transgenders zich in een unieke positie, omdat ze de beide kanten van de medaille konden ervaren.
Time wist dan ook vier transgender mannen voor de lens te halen, die hun ervaringen met seksisme – zowel voor als na hun transitie – deelden. ‘Zelfs als man heb ik het nog moeilijk wanneer er écht naar me geluisterd wordt’, bekent Mitch Davis, die 36 jaar als vrouw door het leven ging. ‘Dat gaat niet opeens weg wanneer de wereld je als man ziet.’ Ook Seth J Rainess werd geconfronteerd met de soms harde realiteit van het vrouw zijn. ‘Wanneer ik over straat loop, kijk ik nog steeds af en toe over mijn schouder. Als man word ik absoluut anders behandeld dan toen ik vrouw was.’
De harde cijfers over seksisme in 2016 vind je hier.
Verlegen
Het culturele seksisme waar vrouwen zo vaak mee te maken krijgen, heeft ook een invloed op het gedrag van transgender mannen. ‘Ze zijn vaak heel verlegen’, vertelt Dana Delgardo. ‘Door de maatschappij wordt er gedicteerd dat vrouwen zich beter afzijdig houden. Dat het goed is om de aandacht niet op te eisen.’
Voor transgender vrouwen geldt dan weer het omgekeerde effect. Joan Roughgarden is docente biologie aan Stanford University en transvrouw. Zij moest vaststellen dat het moeilijker werd om haar werk te publiceren wanneer ze onder een vrouwelijke naam stukken inzond. ‘Als man beschouwt men je als competent, tenzij het tegendeel wordt bewezen. Vrouwen moeten veel harder roepen om hetzelfde gedaan te krijgen.’
