Als er één plaats is waar we onszelf zijn, is het in bed. Fotograaf Tom Lagast trekt van slaapkamer naar slaapkamer voor een eerlijk gesprek. Deze week: Jean & Bie, 10 jaar samen.
Jean en Bie hadden een eerste date in een restaurant. De tijd stond er even stil. En binnen de twee weken was alles in kannen en kruiken. Het klikte meteen, vertelt Bie. ‘Hij vroeg: ‘Ben je wel zeker dat je een relatie wilt met iemand in een rolstoel?’ Zoiets weet je niet op voorhand. Ik ben er eigenlijk onbevreesd ‘in gesprongen’. Want, is een man zonder rolstoel dan zoveel gemakkelijker?
Voor ons is die rolstoel een stoel op wielen
Jeans mémé zei altijd: ‘Zoek maar iemand die voor jou kan zorgen.’ ‘Maar ik heb niemand nodig die voor mij zorgt’, zegt Jean. ‘Ik wou graag een vrouw die gelijkwaardig en interessant is, een relatie moet voor mij uitdagend blijven. En trouwens, ik wil zelf ook voor mijn vrouw kunnen zorgen.
Bie: ‘Samen dansen doen we niet. Rolstoeldansen vinden we stom. Je kunt niet tegen elkaar kleven op de dansvloer. Je kunt ook niet samen op het strand in de branding wandelen. Want strand en rolstoel, dat is gewoon een heel slechte combinatie. Dus wandelen we maar op de dijk tussen het volk. De vele blikken zijn we gewoon.’
‘Voor ons is die rolstoel een stoel op wielen’, zegt Jean. ‘Je kunt ermee spelen. Ermee rondrijden. Vergeten ‘m in de auto te laden.’ ‘En onze zoon, die wordt uitvinder’, vertelt Bie. ‘Hij droomt van een vliegende rolstoel.’
