Tell Her Stories schept veilige community voor vrouwen: ‘Het idee dat je niet alleen bent is empowering’
Recent vond de eerste bijeenkomst plaats van Tell Her Stories, een feministische communitiy waar vrouwen verhalen en ervaringen uitwisselen in een veilige omgeving. ‘Hier kunnen alle vrouwen vrij denken en spreken, ongeacht hun moedertaal, culturele achtergrond of sociaal-economische status.’
Een twintigtal zitjes, een comfortabele sofa, enkele planten en salontafeltjes op een pastelblauw tapijt: we wanen ons in de moderne versie van een achttiende-eeuws literair salon wanneer we Local Club betreden, een hip coworking café in hartje Brussel dat de setting vormt van de eerste Tell Her Stories-bijeenkomst.
Terwijl organisatoren elkaar hartelijk begroeten, nemen we plaats tussen de deelnemers die elkaar met evenveel aanstekelijk enthousiasme welkom heten. ‘Ik heb er zoveel zin in’, klinkt het opgetogen.
Intiem, inclusief en intersectioneel
Het was met dezelfde geestdrift en amicaliteit dat Tracy Bibo-Tansia samen met enkele vriendinnen in 2015 Praat Met Mij in het leven riep, een organisatie die een safe space en praatplatform wilde zijn voor vrouwen. ‘Aan het einde van onze studies hadden we veel vragen en twijfels over onze verdere levensloop, carrièremogelijkheden, relaties, communities… Die wilden we delen met anderen’, vertelt mede-oprichtster Natia Darsalia.
Doorheen de jaren organiseerde Praat Met Mij een zevental bijeenkomsten in Brussel en Vlaanderen, waarbij dertig tot veertig vrouwen de impact van gender, diversiteit en cultuur op hun persoonlijke en professionele levens konden bespreken.
Als zwarte vrouw heb ik heel andere levenservaringen dan een witte vrouw. Door naar elkaars verhalen te luisteren, leren we ons in te leven in de ervaringen van anderen.
Eerder dit jaar werd de organisatie omgedoopt tot Tell Her Stories, dat met het Engels als voertaal nog inclusiever hoopt te zijn dan voorheen. ‘We willen een plaats zijn waar alle vrouwen vrij kunnen denken en spreken, ongeacht hun moedertaal, beroep, afkomst, culturele achtergrond, sociaal-economische status, religieuze of politieke overtuiging of andere verschillen’, benadrukt Darsalia.
Die expliciete aandacht voor inclusie en intersectionaliteit maakt Tell Her Stories zeldzaam, zegt professor genderstudies Chia Longman (Universiteit Gent): ‘Heel wat vrouwenbewegingen richten zich al dan niet bewust op een specifieke groep vrouwen, bijvoorbeeld witte vrouwen uit de middenklasse. Interessant aan deze groep is dat ze heel bewust vrouwen van verschillende etniciteiten en afkomsten probeert te bereiken.’
Mede-organisator Faiza Osman legt uit dat Tell Her Stories op die manier zoveel mogelijk verschillende perspectieven in haar dialogen wil opnemen: ‘Als zwarte vrouw heb ik heel andere levenservaringen dan een witte vrouw, bijvoorbeeld. Door naar elkaars verhalen te luisteren, leren we ons in te leven in de ervaringen van anderen en verruimen we onze blik.’
1.0💭We often talk about “Safe Space” but what does it really mean to us? Why is it so important? 👆
⠀
#safespace #empoweringwomen #tellherstoriestell.her.storieshttps://www.instagram.com/tell.her.stories383444327072400413407112482157_38344432707Instagramhttps://www.instagram.comrich658
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Streams-of-stories binnen een safe space
Het is precies dat inlevingsvermogen dat de organisatoren missen in de wereld buiten hun community. ‘Heel wat mensen lijken hun empathische vermogens vergeten te zijn als het over bepaalde thema’s gaat, wat openhartige gesprekken zeldzaam maakt’, legt mede-organisator Maja Dehouck uit. ‘Daardoor kan je je soms eenzaam en onbegrepen voelen, zelfs wanneer je omringd bent door mensen. Wij willen tonen dat het kan: met respect spreken en met begrip luisteren. Al is het maar voor een paar uurtjes.’
Stream-of-consciousness-gewijs verhalen vertellen is dan ook wat de bijeenkomsten van Tell Her Stories kenmerkt. Die streams-of-stories kunnen alleen maar ontstaan binnen de veilige grenzen van een safe space. ‘Dat is een belangrijk instrument voor individuen die op basis van bijvoorbeeld hun seksuele identiteit, afkomst of huidskleur gediscrimineerd worden of simpelweg niet veel begrip of aansluiting vinden in de bredere maatschappij’, verklaart Longman.
‘We willen inderdaad een ruimte creëren buiten de patriarchale samenleving waar vrouwen onbelemmerd hun ideeën kunnen delen en hun authentieke zelf kunnen zijn’, bevestigt Darsalia. Het exclusief vrouwelijke karakter van de organisatie speelt volgens haar een cruciale rol in de totstandkoming van die safe space: ‘We zijn verenigd in ons vrouw-zijn en dat schept een band.’
Dit soort vrouwenbewegingen heeft altijd al bestaan, maar de laatste jaren zijn ze weer erg in trek
Volgens Longman is er de laatste jaren een sterke opkomst van ‘women only’-spaces zoals Tell Her Stories. ‘Dit soort bewegingen heeft altijd al bestaan’, merkt ze op, ‘maar de laatste jaren zijn ze weer erg in trek. Het delen van verhalen en gezellig samenkomen zonder prestatiedruk zijn daarin terugkerende elementen.’
Spanningsveld tussen individu en gemeenschap
Elke bijeenkomst van Tell Her Stories draait rond een vooraf gekozen onderwerp. Afgelopen zondag stond volledig in het teken van levensdoelen en carrièrepaden, ‘een idee dat we tijdens de lockdown kregen omdat veel vrouwen toen op een heel ander niveau getroffen werden dan mannen op vlak van hun work-life-balance‘, vertelt voorzitter Natasha Razi.
Bovendien zitten de organisatoren zelf in een transitiefase in hun leven. ‘Sommigen onder ons zijn van job veranderd, anderen van job én van land, nog anderen zijn net de eerste stappen in hun professionele levens aan het zetten’, vertelt Razi. ‘Dat is een zenuwslopende ervaring die we bespreekbaar willen maken.’
Binnen het thema levensdoelen en carrièrepaden gaat veel aandacht uit naar het spanningsveld tussen individu en gemeenschap. ‘Want het lijkt alsof we carrièregerichte beslissingen individueel nemen, maar in realiteit zijn ze vaak een collectieve keuze waarbij meer individuen betrokken zijn dan we denken’, merkt Darsalia op. ‘Door ervaringen uit te wisselen worden we ons daarvan bewust. Bovendien helpt praten en luisteren naar de ervaringen van anderen om je een weg te banen door het kluwen van idealen en verwachtingen van je community en duidelijker te zien wat je zelf echt wilt.’
Levenservaring als leidraad
‘Who am I?’ Gastspreker Elisabeth Serreyn barst in lachen uit wanneer ze zich bewust wordt van de existentiële geladenheid van haar vraag, die met sympathie wordt ontvangen. Tegelijkertijd slaat ze er de nagel mee op de kop, want individuele ontplooiing en identiteit zijn maar een paar subthema’s die tijdens de bijeenkomst ter sprake zullen komen.
Met haar gelukkige huwelijk, twee tienerkinderen, verschillende werkervaringen in het buitenland en succesvolle omscholing van leerkracht fashion design tot pedagogisch expert bij het OVSG, lijkt Serreyn op het eerste gezicht misschien een doorsnee individu. Maar dat ze al die zaken al heel haar volwassen leven combineert, maakt van haar de geknipte vrouw om haar verhaal te vertellen en het ijs te breken.
‘Dat ik een academische studie kon combineren met een job en een gezin heb ik ook aan mijn man te danken’, vertelt de 47-jarige Gentse vrouw openhartig. ‘Hij heeft me altijd in al mijn keuzes gesteund en we hebben in onze relatie de ruimte gecreëerd die ik nodig had om mij als individu te blijven ontwikkelen.’
De tweestrijd van hybride vrouwen
Niet alle aanwezigen kunnen van zo’n positieve ervaringen getuigen. Zo vertelt een anonieme deelnemer dat haar vrienden en familie op de stabiliteit van haar job bleven hameren, ook al was ze het beu en wilde ze ermee stoppen. In plaats van haar te steunen, hadden de mensen rondom haar het keuzeproces bemoeilijkt. ‘De voorspelbaarheid en veiligheid van bepaalde levenskeuzes die doorweegt in de logica van je gemeenschap, stemt niet altijd overeen met wat je zelf echt wilt’, merkt ze op.
Daar kan ook Darsalia van meespreken. Als dochter van Georgische ouders, die opgroeide in België, speelt haar dubbele identiteit vaak in haar beslissingen. ‘Enerzijds word ik geconfronteerd met de idealen en verwachtingen van mijn familie of root community, anderzijds zijn er ook de idealen en verwachtingen van mijn huidige community. Die spanning zorgt voor een extra gewicht bij bepaalde twijfels. Is het bijvoorbeeld aanvaard om een carrière boven een gezin te verkiezen? Dat is als hybride vrouw erg onduidelijk.’
Razi getuigt dan weer van het schuldbesef dat ze als dochter van Perzische ouders soms ervaart. ‘Mijn ouders verlieten hun land om mij een betere toekomst te bieden. Nu is het aan mij om te compenseren voor hun opofferingen met mijn successen. Dat maakt het extra uitdagend om mijn eigen waarden en normen na te streven, zeker wanneer die in strijd zijn met de overtuigingen van mijn root community‘, vertelt de Iraanse vrouw openhartig.
Het helpt om je te omringen met mensen die je aanmoedigen om het professionele pad te kiezen dat jou gelukkig maakt
‘Gelukkig kan je je omgeving voor een stuk zelf bepalen’, ging ze verder. ‘Het helpt om je te omringen met mensen die je aanmoedigen om het professionele pad te kiezen dat jou gelukkig maakt. Dat ik vandaag iets doe wat volledig in lijn ligt met mijn ambities, waarden en normen, komt voor een groot stuk door de positieve gemeenschap die ik rond mezelf heb gebouwd.’
It takes a village to raise a womxn
Dat is misschien wel de essentie van Tell Her Stories: de organisatie is een warme en veilige community waarbinnen vrouwen samen bruggen bouwen over de stroom van verhalen heen. Dat doen ze door te vertellen, te luisteren, te begrijpen en elkaar te steunen. Het is een plek waar vrouwen worden gemaakt. Of zoals mede-organisator Hildy Frimpong op Instagram schreef naar aanleiding van het evenement: ‘The stories, experiences, strength and courage of the womxn around me, are the village that is raising me.’
Verhalen en ervaringen uitwisselen is niet zomaar een gezellige koffieklets (al is het dat ook een beetje). Het is vooral een daad van emancipatie, gelijkheid en bevrijding. ‘Verhalen delen en samen zoeken naar strategieën om met problemen om te gaan, kan het individu een gevoel geven van gemeenschap’, zegt professor Longman. ‘Het idee dat het niet alleen aan jou ligt, heeft een empowering effect.’
Iedere vrouw heeft een unieke realiteit. Door samen op zoek te gaan naar de gelijkheid in onze verschillen, kunnen we elkaar versterken
‘Tijdens de bijeenkomst vertelt een van de deelnemers over haar individualistische opvoeding, waarbinnen ze veel ruimte en vrijheid kreeg om haar eigen keuzes te maken’, reflecteert Darsalia. ‘Ironisch genoeg zat ze met dezelfde vragen en twijfels als ik. Al snel begrepen we dat we hetzelfde voelden, ook al legden we een compleet andere weg af. Binnen de safe space konden we hierover op een open, respectvolle manier in dialoog gaan en samen nadenken over manieren om hiermee om te gaan.’
Volgens mede-organisator Osman is die zoektocht naar gelijkenissen tussen aanwezigen van cruciaal belang. ‘Iedere vrouw heeft een unieke realiteit. Door samen op zoek te gaan naar de gelijkheid in onze verschillen, kunnen we elkaar versterken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
